Sign In

Remember Me

De moderne tijd (1978-1999)

dbfoto15Afbeelding 5.01 De jeugd van Dussense Boys samen met jeugdbestuur en leiders op de foto ter gelegenheid van het bereiken van het 100ste jeugdlid. Foto Dussense Boys.

Een jaar na het 50 jarig bestaan, in 1978, bereikt het jeugdbestuur een mijlpaal in de historie van de club met de inschrijving van het 100ste jeugdlid. De aanwas van met name jeugdleden – ’n jaar later waren er al 122 jeugdleden! – leidt echter tot steeds groter problemen op het vlak van beschikbare accommodatie (velden en kleedlokalen). Er is dan wel een 2de speelveld beschikbaar, maar dat mag nog niet te intensief bespeeld worden, terwijl het hoofdveld in erbarmelijke conditie verkeert. Bovendien heeft de Gemeente met het gereedkomen van het 2de speelveld de huursom fors opgetrokken van f. 800,- naar f. 2.100, – per seizoen. Jeugdsecretaris Ton Lensvelt breekt tijdens de jaarvergadering een lans voor uitbreiding van de kleedaccommodatie.

Schot zit er wel in de uitbreiding van het clubhuis, waarvoor de revenuen van het 50-jarig bestaan worden aangewend. Na het verwerven van een gemeentelijke subsidie van f. 7.000,- kan o.l.v. Wim Leenhouts (Wzn) met de bouwwerkzaamheden worden aangevangen. De recentelijk geïnstalleerde burgemeester Westra verricht de opening op 1 december 1978.

Competitie 1977-78

carnavalAfbeelding 5.02 Leden van Dussense Boys als deelnemer in de carnavalsoptocht. Foto Jan de Wit

Het nieuwe begeleidingsduo van het 1ste elftal, Van Helvert/Sagt krijgt de ploeg inderdaad weer op de rails. Het 1ste elftal behaalt een fraaie 2de plaats in de competitie, terwijl het 2de elftal een goede 3de plaats behaalt. Het 3de elftal wordt voorlaatste en het 4de elftal 6de in de z.g. veteranenklasse. Het zaterdag-elftal wordt eveneens 6de, maar sleept tevens een periodetitel in de wacht. Bij de jeugd eindigen alle elftallen zo’n beetje in de middenmoot.

Jo Hofmans haalt de krant wanneer hij op 26 februari 1978 een speler van DHV 2 tijdens de wedstrijd Dussense Boys 2 – DHV 2 per ongeluk opsluit in de kleedkamer. Toen DHV na tien minuten spelen tot ontdekking kwam dat ze slechts met tien man in het veld stonden, stond het inmiddels wel 1-0 voor Dussen.

Robbie van de Berg van de E-jeugd wint dat jaar de topscorers-bokaal welke beschikbaar is gesteld door de redactie van het clubblad Op de Slof en Frans LeSage scoort het hoogst wat trainingsbezoek bij de selectie betreft met 73 trainingen.  Jan van de Broek fungeert als voorzitter van de Ledenraad, die o.m. initiatieven ontplooit voor een zaalvoetbaltoernooi tijdens de winterstop en een clubfeest aan het einde van ’t seizoen. Aan het einde van het seizoen worden er toernooien georganiseerd voor senioren. Zo wordt door het 1ste elftal bijv. gespeeld om de Bertus de Ronde wisseltrofee. Ook wordt er door een aantal clubleden deelgenomen aan de carnavalsoptocht. Ze behalen de 8ste prijs bij de grote wagens.

Bart Schalken krijgt op 27 mei 1978 een huldigingswedstrijd aangeboden tegen P.C.P. Breda voor z’n verdiensten voor de club als voetballer. Bart is echter geenszins van plan om na deze wedstrijd op z’n lauweren te gaan rusten. Zo lang als maar kan blijft hij in een lager elftal actief, waarna hij de scheidsrechtersfluit gaat hanteren als clubscheidsrechter. Deze functie bekleedt hij nog immer bij het 75 jarig bestaan.

In Op de Slof een voorbeschouwing voor het WK voetbal 1978 in Argentinië. Men voorspelt een finale tussen Brazilië en Duitsland en een wedstrijd om het brons tussen Argentinië en Nederland. Dat blijkt te pessimistisch, want de finale gaat tussen Argentinië en Nederland, door de Argentijnen na verlenging gewon-nen met 2-1. Nederland grijpt net naast de zo felbegeerde wereldbeker omdat Robbie Rensenbrink pal voor het verstrijken van de officiële speeltijd op de paal schiet in plaats van in het doel.

Competitie 1978-79

lvhelvertAfbeelding 5.03 Leo van Helvert, trainer uit Waalwijk. Foto Dussense Boys.

In het seizoen 1978-1979, dat vanwege het strenge winterweer een langdurige winterstop kent, wordt het 1ste team 8ste in de 2de Klasse. Trainer van Helvert mist echter regelmatig maar liefst 4 basis-spelers vanwege militaire dienstverplichtingen en overweegt daarom wanhopig maar één maal per week in Libanon te gaan trainen.

De uitwedstrijd tegen Irene ’58 op 8 oktober 1978 loopt uit de hand en wordt gestaakt waarbij Kees Schalken na een aanvaring met Wil Jansen van Irene een gebroken neus oploopt. De tuchtcommissie verklaart uiteindelijk allebei de clubs schuldig en beiden krijgen dan ook 2 winstpunten in mindering. Mondelinge behandeling, noch hoger beroep, kunnen iets aan deze uitspraak veranderen. Slechts de rekening, die men achteraf gepresenteerd krijgt, blijkt er flink door opgeschroefd. Het 2de behaalt de 5de plaats en het 3de team een 9de plaats in de eindrang-schikking. Het 4de elftal levert de beste prestatie met een 3de plaats. Het zaterdagelftal moet zich tevreden stellen met een 7de stek.

Voor de vier jeugdelftallen in competitie is er een plaats in de middenmoot met een positieve uitschieter van de D-jeugd die de competitie met een fraaie 2de plaats afsluiten. Daarnaast is er incidenteel succes op eigen – of op verplaatsing gespeelde toernooien. Een succes blijkt de sportdag welke traditiegetrouw in samenwerking met v.v. Wit Zwart uit Capelle wordt georganiseerd. De goede en kameraadschappelijke samenwerking tussen de jeugdbesturen van beide verenigingen werpt op dat gebied zeker z’n vruchten af.

Afbeelding 5.04 Een herinneringsvaantje uit 1974. Archief Dussense Boys.

In het seizoen 1978-79 wordt door de KNVB het competitievoetbal voor F-jeugd opgestart, ook Dussense Boys neemt hieraan deel. Mede dankzij de aanspre-kende jubileumviering piekt het totaal aantal leden naar ongeveer 240, waarvan 46 leden in de leeftijdscategorie F-jeugd. Nooit telde Dussense Boys zoveel leden, die het volgend seizoen (1979-1980) met drie elftallen op zondag en een op zaterdag, plus acht! jeugdteams (waarvan 3 F’jes) in competitie spelen. Spijtig is dat het 2de elftal, door het wegvallen van ’n aantal vaste krachten, min of meer moet worden opgedoekt en samengevoegd met het 3de elftal.

Overigens blijkt zo’n groot aantal jeugdleden op langere termijn niet direct de garantie te bieden voor uitbreiding van de seniorenafdeling. Op een jeugdelftalopstelling uit 1979-1980 van A, B, C, D, E, F1, F2 en F3 jeugd, staan in totaal maar liefst 96! jeugdspelers opgesteld. Nauwelijks 20 jaar later blijken er van die gehele groep nog slechts 12 spelers bij de senioren actief te zijn. 1 speler uit de A jeugd, 1 uit de B jeugd, 2 uit de C junioren, geen enkele D speler meer, slechts 2 E junioren en van de omvangrijke F jeugd zijn nog maar 6 spelers overgebleven. Maar liefst 7/8ste deel van de toenmalige jeugdleden is dus in de loop der jaren om wat voor reden dan ook, afgehaakt.

Op het bestuurlijke vlak rommelt het wat maar voorlopig blijft iedereen zitten waar ie zit. Piet Schellevis komt zelfs de bestuursgelederen versterken. De aan-dacht voor meer en betere medische begeleiding wordt vorm gegeven door het aantrekken van Peter Ribbers als fysiotherapeut voor de gehele vereniging. Jos Pols volgt Jan van Broek op als voorzitter van de Ledenraad. De verenigingskas kan een stootje verdragen want na de uitbreiding van de kantine, blijkt er toch nog zo’n 27 mille in kas te zijn. Anton van der Pluijm, de eerste doelman van Dussense Boys, komt op 76 jarige leeftijd te overlijden. Hotel De Zwaan (Wim Heessels) sluit in 1979 z’n deuren.

Kenmerkend voor de eindjaren 70 is de voortdurende strijd tussen bestuur van Dussense Boys enerzijds en Gemeentebestuur van Dussen anderzijds. De club maakt in ledental, met name wat betreft jeugdleden, een sterke groeiperiode door. Dit is mede te danken aan de uitstraling van de enorm succesvolle 50-jarige jubileumviering, maar het is ook een algemeen maatschappelijk verschijnsel en een trend die men ook bij andere (voetbal)verenigingen waarneemt. De club heeft door de uitbreiding echter stevige problemen met de te krappe accommodatie, vooral op zaterdag als alle jeugdwedstrijden dienen te worden afgewerkt. Om deze nood te lenigen, klopt men bij de Gemeente aan en bij de door de Gemeente in het leven geroepen Sportraad, maar daar vindt men vooralsnog te weinig gehoor, althans volgens de club.

ambmid79Afbeelding 5.05 Toch is voetbal bij de ambtenaren best wel populair. Dat moge blijken uit deze foto tijdens Koninginnedag 1979 toen de ambtenaren een voetbalwedstrijd speelden tegen de middenstand van Dussen. Op de foto o.a. burgemeester Westra, staand uiterst links en gemeentesecretaris Geraerds, staand derde van rechts. Foto: Jos Reuvers.

Het is ’n feit is dat de Gemeente zich wat terughoudend opstelt, zeker – zo stelt de club –  als je dat vergelijkt met sommige andere omliggende gemeentes. Die stellingname bij de locale overheid is echter ook een uitvloeisel van de geringe financiële mogelijkheden. De relatief hoge rente- en kapitaallasten, die de  Gemeente Dussen in 1969 is aangegaan met de participatie in de realisatie van het industrieterrein Dongemond, drukken immers zwaar op de begroting, waardoor er weinig ruimte is voor “leuke” zaken. Gemeente Dussen dreigt zelfs nog even ’n zogenaamde Artikel 12 gemeente te worden, hetgeen wil zeggen dat men onder financiële curatele van de landelijke overheid wordt gesteld. Zover komt het gelukkig niet.

Niettemin leidt een en ander tot verhitte discussies tussen bestuur Dussense Boys en Gemeentebestuur en verwijten over en weer, hetgeen niet bepaald bevorderlijk is voor een goede samenwerking. Wellicht mede daardoor heeft de voltooiing van Sportpark Groot Zuideveld, naar de op dat moment heersende normen, langer op zich laten wachten dan feitelijk wenselijk was.

Een en ander neemt niet weg dat Dussense Boys op zaterdag 21 oktober 1978 met een delegatie vertegenwoordigd is om de installatie van Burgemeester Drs. Jan Westra bij te wonen, die na een vrij langdurige periode waarnemend burgemeester Nico Staal komt aflossen.

Competitie 1979-80

Op 21 april 1979 wordt een statutenwijziging verleden voor Notaris van Heeswijk. De nieuwe statuten zijn conform de door de KNVB aangegeven richtlijnen. Tevens valt het besluit om ná 52 jaren de Rooms Katholieke signatuur van de vereniging, die in praktische zin al geruime tijd niet meer werd beleden, ook formeel statutair te beëindigen.

De voetbalkantine krijgt ongewenst bezoek. De buit bestaat uit een draagbaar televisietoestel ter waarde van f. 300,– Een aantal selectiespelers, w.o. René Leenhouts, Kees en John Schalken, gaan (tijdelijk) elders hun geluk beproeven. Mede daardoor zijn er het nieuwe seizoen te weinig spelers beschikbaar voor het 2de elftal, zodat het 3de elftal in z’n geheel wordt gepromoveerd tot de reserves van Dussense Boys.

Ter voorbereiding op het nieuwe seizoen worden toernooien georganiseerd. Voor het 2de elftal en het zaterdagteam met deelname van VVR Rijsbergen, Madese Boys, VOV Langeweg en Noad ’32. Het 3de elftal (het oude 4de elftal dus) speelt op zondag tegen HZ ’75, RWB, OVV’67, s.c. Elshout en RKDVC. Het 1ste elftal speelt een serienederlaagtoernooi tegen PCP Breda, Wilhelmina ’26 en GDC met de Bertus de Ronde wisseltrofee als inzet plus extra prijzen in de vorm van voetbalkleding.

Kienen

Het kien- of bingospel heeft bij Dussense Boys altijd een belangrijke plaats ingenomen. Oorspronkelijk bij de club geïntroduceerd door Drika Donkersloot – van Bergen, mag het spel zich al snel in een alsmaar groeiende populariteit verheugen, zeker als op een gegeven moment het prijzenpakket van huishoudelijke artikelen wordt ingeruild tegen geldprijzen.

In december 1979 komt het tot een fikse rel tussen Gemeentebestuur enerzijds en verenigingsleven anderzijds; inzet handhaving van de wet op de kansspelen tijdens kienavonden. De Gemeente laat een stevige waarschuwing horen in de plaatselijke Kasteelbode omtrent de noodzaak tot handhaving van de regelgeving bij het kienspel. De waarschuwing sorteert effect bij de burger, want de eerstvolgende kienavond van carnavalsvereniging De Klaitrappers in café De Bocht wordt slechts matig bezocht, hetgeen men wijt aan de spierballentaal gebezigd door het Gemeentebestuur. De reactie van de verenigingen, met Dussense Boys als belangrijke belanghebbende aan ’t hoofd, is evenzo heftig. Het leidt tot een aantal pittige artikelen over en weer in de Kasteelbode en andere locale persmedia. Uiteindelijk blijft echter alles bij het oude en gaat men gewoon door met kienavonden organiseren die in een behoefte blijken te voorzien en de verenigingskas doen welvaren.

Goed nieuws is er met de aankondiging dat de Gemeente Dussen een nieuwe kleedaccommodatie gaat bouwen. Met de uitbreiding van 4 kleedlokalen, scheidsrechtersruimte en berging zal er op korte termijn een einde komen aan jaren van improviseren voor wat betreft het omkleden van de elftallen.

Na 2 seizoenen verkast trainer Leo van Helvert naar HNC in Capelle en wordt opgevolgd door speler/trainer Ton de Korte, die van Brakel terugkomt, en leider Herman de Wardt. Sportief gezien wordt 1979-1980 echter een dramatisch seizoen; zowel zondag 1 als zondag 2 degraderen dat jaar. Bovendien ontstaat er een crisissituatie in het bestuur. Aan het begin van ’t seizoen dreigt voorzitter Tinus Meijers zelfs met opstappen maar blijft uiteindelijk toch op z’n post. Om geheel andere redenen leveren aan het eind van ’t seizoen Kees Bouman en Cor Ista hun bestuursfunctie in, terwijl Jan Bouman stopt als jeugdleider. Het drietal beëindigt ook hun medewerking aan het clubblad.

Het 3de elftal en het zaterdagelftal doen het dat jaar beter en behalen een eervolle 3de, respectievelijk 5de plaats. Angelo van Boxel wordt topscorer bij de jeugd met maar liefst 42 doelpunten. Frans Stevens en Fred Leenhouts voeren de trainingsopkomstlijst aan bij de A- respectievelijk de B junioren. Jo Hofmans besluit, na 40 jaar voor de vereniging actief te zijn geweest, zijn jeugdbestuursfunctie neer te leggen. Hij krijgt een passend afscheidsfeest (op 14 november 1980) aangeboden. Het gerenommeerde 3de elftal van de beginjaren 70 speelt zijn eerste reüniewedstrijd tegen Unitas uit Gorinchem. Men is het voetballen nog niet verleerd en wint met 2-1. Ook het bier smaakt blijkbaar weer best, zo ook de hartige hapjes, getuige de rekening waaruit blijkt dat er maar liefst 68 frikandellen worden genuttigd.

Uit de notulen blijkt voor het eerst sprake van onenigheid tussen zaterdag en zondagafdeling vanwege overgang van spelers. In dit geval stond de transfer van zaterdagdoelman Jan van Tilborg naar het 2de elftal van de zondag ter discussie. In hoeverre dat deze perikelen mede voeding hebben gegeven aan de bestuurscrisis laat zich slechts raden.

Voornaamste aanleiding tot de bestuurscrisis met Kees Bouman en in mindere mate Cor Ista en Jan Bouman, was het aantrekken van de Nieuwendijkse Altena-speler Ad de Ruijter door Dussense Boys. Ad de Ruijter, zwager van 1ste elftalspeler Frans LeSage, was dé sterspeler van Altena. Vanwege zijn familiebinding met Dussen, bezocht hij regelmatig de wedstrijden van Dussense Boys. De overschrijving van Altena – waar men hem met lede ogen zag vertrekken – kwam echter mede tot stand omdat een van de kaderleden van Dussense Boys, weliswaar uit eigen middelen, aan de Ruijter een overschrij-vingspremie in de vorm van een kleurentelevisie in het vooruitzicht stelde.

De magere resultaten van de Boys doen Jan Lensvelt Sr. besluiten tot een ingezonden stuk in Op de Slof. Daarin stelt hij voor om de gebruikelijke poespas vóór de wedstrijd in z’n geheel te laten vervallen en zeker geen soep of pap te gebruiken, want dat zou te veel klotsen in de buik. In plaats daarvan suggereert hij – zoals zij dat vroeger ook wel deden – om 1 stuks cognac met druivensuiker te nuttigen. Hij geeft geen garantie dat het ook daadwerkelijk helpt, maar, laat hij er ietwat cynisch op volgen, “wij zijn er in ieder geval nooit mee naar de 3de Klasse gedegradeerd”. Deze laatste opmerking mag echter gerust in twijfel getrokken worden, de resultaten van de Boys uit ’t verleden kennende.

Competitie 1980-81

Zonder genoemde bestuursleden maar mèt Ad de Ruijter in de gelederen, herwint het eerste team onder leiding van de nieuwe trainer Simon van Eck uit Zaltbommel echter wel zijn plaats in de 2de Klasse. Zonder één enkele nederlaag wordt twee wedstrijden voor het einde de titel in de 3de Klasse 302 binnenge-haald door de uitwedstrijd bij Zouavia in Tilburg met 0-2 winnend af te sluiten. Het kampioenselftal wordt door Drumband DOS en Fanfare Wilhelmina ingehaald en gezamenlijk maakt men een overwinningstocht door de straten van de kern van Dussen. Tijdens het aansluitende feest in de kantine zijn ook Burgemeester Westra en Wethouder Nico Staal present. Burgemeester Westra roert er zelfs de grote trom en net als bij de selectiespelers valt ook  zijn stropdas ten prooi aan de schaar. Het 2de team, geïinspireerd door de het 1ste elftal, behaalt een eervolle 2de plaats.

Het ledenbestand blijkt gegroeid waardoor men men weer genoeg spelers blijkt te hebben om met 4 elftallen op zondag te spelen. Ondanks de inbreng in het 3de elftal van “internationaal” speler Cor Ribbers, die als beroepsmilitair bij onze oosterburen is gelegerd en aldaar bij een Duitse vereniging traint, wordt het 3de team toch laatste. Het 4de elftal en het zaterdagelftal eindigen allebei als 5de. De vijf jeugdelftallen in competitie behalen wisselende resultaten, maar ’n kampioenschap zit er niet in.

dbfoto22Afbeelding 5.06 Het kampioensteam 1980-1981 o.l.v. trainer Simon van Eck. Staand v.l.n.r. Simon van Eck (trainer), Ton de Korte, Karel Verhoeven, John Schalken, René Leenhouts, Ad de Ruijter, Wim Leenhouts, Ad van Biesen (grensrechter), Jan Akkerman (leider). Zittend v.l.n.r. Thijs Versteeg, Kees Schalken, Frans LeSage, Peter de Ronde, Cees Akkerman, Jan de Wit, Johan Akkerman. Foto Dussense Boys.

Secretaris én 1ste elftalspeler Jan de Wit komt dat seizoen slechts sporadisch voor de hoofdmacht in actie. Door ’n blessure begint hij het seizoen op de bank en speelt ’n halve wedstrijd tegen Irene ’58 thuis. Het blijkt tevens zijn afscheidswedstrijd. In de 17 seizoenen die hij in ’t eerste team speelde, degra-deerde hij tweemaal met ’t elftal. Z’n eerste kampioenschap loopt hij dus jammerlijk mis. Twee andere vaste krachten ontberen die feestvreugde eveneens. Wim (Pim) Leenhouts door werkzaamheden in Argentinië en Thijs Versteeg vanwege een ongeluk dat hem langdurig aan ’t ziekenhuisbed kluistert.

Trainer van Eck trekt dat seizoen tevens de aandacht door tijdens de z.g. derde helft voor elk door Dussen gescoord doelpunt een bal gehakt te verorberen. De gehaktballenomzet moet hebben gepiekt dat jaar in de kantine van Dussense Boys want men sluit dat seizoen af met 67 doelpunten vóór! Keeper Jan van de Broek acht het kampioenschap een goed moment om de club te verlaten, dit vanwege verhuizing naar Raamsdonksveer.

Thijs Versteeg z’n voetbalcarrière kent best wel een bijzonder verloop. Thijs toont zich in de jeugd van Dussense Boys een talentvol speler. Wanneer hij toetreed tot de senioren kiest hij voor de zondagafdeling en dat mag best bijzonder heten omdat z’n vader op dat moment nog steeds een van de grote animators is van de zaterdagtak. Thijs ontwikkelt zich tot een vaste waarde in het standaardteam van de zondag. Door een langdurige blessure en het feit dat trainer Jan Naalden het niet meer in ‘m ziet zitten, doet hij een stapje terug naar het 2de elftal. Uiteindelijk zwicht hij toch voor de druk vanuit de zaterafdeling, die hij bij het ter ziele gaan ervan inruilt voor v.v. Almkerk, waar hij twee seizoenen in de hoofdmacht speelt. Hij speelt zelfs nog enige jaren bij Sparta ’30 in Andel maar wordt door jeugdvoorzitter Jos Pols aangezocht om als jeugdtrainer voor A en B jeugd te gaan fungeren. Het bevalt ‘m zo goed dat hij ook de trainingen voor de lagere elftallen gaat leiden.

Tijdens de jaarvergadering van 12 september 1980 staat de voorzitter stil bij het noodlottige overlijden van Piet Versteeg, oprichter van de zaterdagafdeling. Ook Gerrit van de Pluijm – medeoprichter Dussense Boys – en Wout van Boxel – de eerste trainer – zijn de Boys het afgelopen jaar ontvallen. Later in ’t jaar zal ook Johan van Olst – voormalig voetballer, bestuurslid en leider 2de elftal – komen te overlijden.

Op zondag 10 mei 1981 is het een drukte van belang op het Sportpark Groot Zuideveld te Dussen als daar de jaarlijkse sportdag gehouden wordt van de Katholieke Plattelands Jongeren (KPJ) afd. Noord Brabant. Aan het evenement wordt door maar liefst 1.800 sporters deelgenomen.

Competitie 1981-82

Een jaar later blijkt de ledenraad ter ziele, maar met de jeugdafdeling gaat het gelukkig nog steeds crescendo; die blijft verder groeien. De speelvelden vormen wederom ’n probleem omdat in het seizoen 1981-1982 het hoofdveld gereno-veerd wordt en men daardoor slechts alleen van het 2de speelveld gebruik kan maken.

Door Karnavalsvereniging De Klaitrappers wordt voor het eerst een kletsmaaiersavond georganiseerd. Dussense Boys is sterk vertegenwoordigd bij de sauwelaars met deelname van secretaris Jan de Wit en jeugdsecretaris Ton Lensvelt. Verder nemen o.m. ook Leo Leeggangers, conciërge van de Maria-basisschool en Thera Schrijvers in de ton plaats. Ton Lensvelt wordt tot eerste superkletsmaaier van Klaiendam gekroond.

Er is andermaal succes voor trainer Van Eck. Hij voert het 1ste team in de 2de Klasse naar een keurige 3de plaats en het 2de elftal wordt met overmacht (10 punten voorsprong!) kampioen in de 4de Klasse 423 en mag daardoor weer terug in de 3de Klasse gaan voetballen. Desondanks zwicht Peter Matheussen (voor 2 seizoenen) voor de lokroep van Altena uit NieuwendijkNoot: Voor Altena was dit een genoegdoening voor de overschrijving van Ad de Ruijter enkele seizoenen eerder.. Gelukkig blijft eerste elftalspeler Karel Verhoeven de Boys trouw, hoewel hij een tweetal bevredigende proefwedstrijden bij NAC Breda speelt, en keert Leon van de Stelt van Unitas Gorinchem terug op ’t oude nest te Dussen.

Het 3de en 4de elftal maken een moeilijk seizoen door want ze worden laatste, respectievelijk voorlaatste. Beter gaat het de zaterdag af, ze worden dat jaar fraai 2de in de eindrangschikking, achter kampioen Veerse Boys, en gaan door winst in de promotiewedstrijd tegen BVVB uit Bergen op Zoom (2-1) het volgend seizoen in de 2de Klasse voetballen. Bovendien wordt op een sterk bezet toernooi bij WSC in Waalwijk de eerste prijs in de wacht gesleept.

Ook bij de jeugd valt er een kampioenschap te noteren voor de E 1 jeugd o.l.v. Jan van Tilborg en Jur Perton. Jur had zich een jaar eerder als ambtenaar in Dussen gevestigd en was, samen met z’n zoon, overgekomen van O.K.V.C. Oldenhove. Gedurende de jaren dat hij in Dussen verbleef zette hij zich actief in voor de voetbalclub als jeugdleider en speler 4de elftal.

Het 55 jarig bestaan wordt op bescheiden wijze gevierd. De actieve redactie van het clubblad Op de Slof – dat in die tijd 10 keer per jaar verschijnt – brengt een jubileumnummer uit en organiseert een wedstrijd voor de jeugd om de penalty-bokaal. Keeper is niemand minder dan RKC doelman Huub Brouwers. In de finale strijden de volgende spelers om de felbegeerde beker: F jun.: Antoine van Honsewijk en Mikel Heijmans, E jun.: R. Schalken, Stefan van Dortmont, Edwin de Haan en Bart Verkroost. D jun.: Arjan Eijkhout en Jacco Lensvelt. C: W. Eijkhout en Patrick Damen. B jun.: Jozé van de Ven en Ron Schalken. A jun: Jos Bouman en Wim de Graaf. Stefan van Dortmont wordt uiteindelijk winnaar voor Jos Bouman en Jacco Lensvelt.

Op vrijdagavond 25 juni is er disco voor de jeugd in de kantine en op zaterdag 26 juni wordt de nieuwe kleedaccom-modatie geopend door Burgemeester Westra. Naast de penaltybokaal, worden op die dag jubileumwedstrijden gespeeld door de A jeugd tegen de Hoofdklasse A-jeugd van RKC en het 1ste elftal tegen Be Ready; die laatste wedstrijd wordt door Dussen met 2 – 0 gewonnen.

dbfoto17Afbeelding 5.07 Het toenmalige bestuur op de foto ter gelegenheid van de ingebruikname van de nieuwe kleedaccommodatie op zaterdag 26 juni 1982. V.l.n.r. Tinus Meijer, voorzitter, Jan van Tilborg, Jan Akkerman, Piet Ribbers, penningmeester, Jan de Wit, secretaris, Theo Simonis, Piet Schellevis. Foto Dussense Boys.

Met het openen van het nieuwe kleedgebouw voldoet het Sportpark Groot Zuideveld volgens Wethouder van Sportzaken Nico Staal aan de eisen van die tijd. In het artikel van zijn hand in de jubileumuitgave van Op de Slof, constateert hij met voldoening dat er op dat gebied niet veel meer ontbreekt en ziet hij zelfs perspectieven voor Dussense Boys om zich de komende tijd ook sportief te verbeteren.

Minder bijval ondervindt CDA-woordvoerder Raams als hij tijdens de algemene beschouwingen, gezien de hoogte van de periodieke onderhoudskosten, pleit voor een jaarlijkse huurverhoging van maar liefst 25 % voor sportaccommodaties in Gemeente Dussen. Ondanks een stevige lobby van Dussense Boys zijde gaat de verhoging van de huurpenningen wel gewoon door.

Competitie 1982-83

Op 10 september 1982 krijgt voorzitter Tinus Meijers namens Dussense Boys, de door hem als muntenverzamelaar zo felbegeerde Krügermunt aangeboden. Dit naar aanleiding van het behalen van de vereiste diploma’s voor het kantinebedrijf van de club. Een aantal leden van Dussense Boys worden geselecteerd om als figurant op te treden in de AVRO tv-serie Willem van Oranje, waarvoor in augustus 1983 opnamen worden gemaakt in Slot Loevestein. De dagvergoeding van f. 40,– p.p.p.d., plus f. 10,– lunchvergoeding p.d., wordt door de AVRO in de vereni-gingskas gestort. Telefoonaansluiting wordt zo langzamerhand een algemene voorziening, ook in Dussen. De PTT bericht dat in het 3de kwartaal van 1982 de abonneenummers van het telefoonnet Dussen (04169) 4-cijferig zullen worden door plaatsing van het cijfer 1 (één) vóór de bestaande nummers.

Voor het seizoen 1982-1983 wordt Wil Roovers aangetrokken als trainer. Hij haalt de discipline in de selectie behoorlijk aan en doet onder meer het zaalvoet-bal in de ban, iets wat hem niet door iedereen in dank wordt afgenomen. Hij beschikt echter over een ruime selectie omdat het A junioren elftal vanwege een nijpend tekort aan spelers noodgedwongen uit de competitie wordt teruggetrokken. José van de Ven – waarvan trainer Roovers zeer gecharmeerd is – maakt zijn debuut in de selectie. Zondag 1 wordt 5de in de eindrangschikking en behaalt ’n periodetitel. In de nacompetitie komt men echter tekort tegen TVC uit Breda.

Met het debuut van José van de Ven mag Dussense Boys zich andermaal gelukkig prijzen een bijzonder talent in huis te hebben. Trainer Roovers heeft al snel in de gaten over welke bijzondere capaciteiten José beschikt en lijft hem in bij de selectie. Bijna twintig jaar lang, met een kort uitstapje naar zaterdagclub Good Luck in Raamsdonksveer, zal hij z’n niet geringe voetbalkwaliteiten in dienst stellen van het 1ste elftal van Dussense Boys. Met het 75 jarig jubileum lijkt het erop dat José vanwege een kwaadaardige knieblessure z’n voetbalcarrière in een veel te vroeg stadium noodgedwongen zal moeten afbreken.

De resultaten van de overige elftallen in competitie zijn bescheiden. Het 2de elftal wordt 3de en voor het 3de  elftal is er een 6de  plaats. Voor het 4de elftal, dat zich aan ’t begin van ’t seizoen nog versterkt heeft met Gerrit den Dekker van Achilles Veen, is er slechts ’n 9de stek. Het zaterdagelftal kent een moeilijk debuut in de 2de Klasse, kan het uiteindelijk niet bolwerken en degradeert terug naar de 3de Klasse.

Ondanks de toch alleszins bevredigde sportieve prestaties (periodetitel), klikte het niet echt tussen Dussense Boys en trainer Wil Roovers. Hij hield het daarom na slechts één seizoen al voor gezien en vertrok naar Moerse Boys in Zundert, wat voor hem trouwens een behoorlijke promotie was. Doordat de gemoederen tijdens het seizoen behoorlijk waren opgelopen, gevoegd bij de opgekropte frustraties van de verloren promotiewedstrijden, kwam het op z’n afscheidsfeestje tot enig handgemeen ’n 1ste elftalspeler en trainer Roovers. De onverkwikkelijkheden deden bestuurslid Jan Akkerman besluiten de handdoek in de ring te gooien.

Op 25 september 1982 organiseerden de Dussense Girls een zaalvoetbaltoernooi in De Fuik in Dussen waarbij gespeeld werd tegen z.v.v.’s met illustere namen zoals: Mari Girls, Dolly Girls, Speedline Soccers, Duintrappers en Brandpoort. Er zijn helaas geen uitslagen bekend van het toernooi.

dbfoto16Afbeelding 5.08 Foto van het dameselftal toen er door de dames alleen nog in de zaal werd gevoetbald. Staand v.l.n.r. Trainer René Leenhouts, Joke Wintermans, Annie Wintermans, Tanja van de Pluijm, Miriam Meijers, Anjo de Ronde, Greet van Boxel. Knielend v.l.n.r. Monique Meijers, Patricia Kivits, Anneke Matheussen, Simone Meijers, Miriam Donkersloot. Foto Dussense Boys.

Sponsoring

Het bedrijfsleven ontdekt al spoedig de wervende werking welke uitgaat van de sport in het algemeen en het voetbal in ’t bijzonder. In de beginfase blijft zulks beperkt tot reclame-uitingen in programmaboekjes en borden rondom het voetbalveld, totdat men het medium shirtreclame ontdekt. Hierbij ondervindt men echter nogal wat weerstand bij de KNVB. Als deze echter in 1982 uiteindelijk overstag gaat en besluit tot goedkeuring van shirtreclame is het actieve bestuur van Dussense Boys er als de kippen bij om sponsors te strikken.

De eerste sponsors voor het 1ste elftal van de zondag zijn Bakkerij Cees Schook uit Babyloniënbroek en de Corinabar van eigenaar Gert van Biesen, voormalig kantinebeheerder van de Boys. Later zullen ook Machinefabriek van Andel uit Dussen en Wegrestaurant Napoleon te Hank zich als sponsor opwerpen, weer later opgevolgd door Partyservice Hurkmans uit Rijswijk, JakkoSport uit Wijk en Aalburg en Assurantiekantoor de Ronde Dussen.

Ook de zaterdag blijft niet achter en wordt van shirtreclame voorzien door het bedrijf van Wim Peters en Jan Klinge, Alfaplus. Maar ook tal van andere bedrijven uit Dussen e.o. hebben in de loop der jaren een financiële bijdrage geleverd aan de continuïteit van de voetbalsport in Dussen. Betreft de shirtreclame in aanvang nog louter voetbalkleding e.d. en dan nog hoofdzakelijk voor standaardelftallen, weldra breidt dit zich uit naar de lagere elftallen en jeugd. Nog later zullen ook andere vormen van sponsoring hun intrede doen, waar Dussense Boys zijn graantje tevens van meepikt.

Jan Akkerman en Piet Schellevis worden tijdens de jaarvergadering van 1983 in het bestuur opgevolgd door Ton de Korte en Bart Schalken. Wim Peters valt bij de bestuursverkiezingen net buiten boot, wat een teleurstelling voor hem is omdat “het zeker niet in zijn bedoeling lag om in het bestuur alleen de belangen van de zaterdagafdeling te behartigen”. Helaas komt er ook een einde aan de uitgave van het clubblad Op de Slof vanwege een onbemande redactie.

Voor Piet Schellevis was er dus geen herverkiezing weggelegd. De leden verkozen de hun meer vertrouwde namen boven relatieve buitenstaander Schellevis. Toch liet Piet Schellevis tijdens z’n korte bestuursperiode best wel een frisse wind waaien door het bestuursforum en was hij – als objectieve nieuweling – de aandrager van tal van nieuwe ideeën waar de club z’n voordeel mee deed.

Competitie 1983-84

Door bemiddeling van trainer Roovers wordt Jan Naalden uit Prinsenbeek als nieuwe trainer voor de zondagselectie aangetrokken. Het blijkt een goede keus want trainer Naalden zal maar liefst drie seizoenen bij de club blijven. Zondag 1 behaalt in het seizoen 1983-1984 een 3de plaats en weer een periode-titel. In de nacompetitie blijkt men echter niet opgewassen tegen OVV uit Oosteind. Op zondag 13 mei 1984 op het veld van Raamsdonk delft Dussense Boys in een dramatische wedstrijd met 2-3 het onderspit. De opstelling voor deze wedstrijd luidde als volgt: John Verhoeven, Kees Schalken, René Leenhouts, Frans LeSage, Fred Leenhouts, José van de Ven, Ton de Korte, Wim Bracke, Karel Verhoeven en Thijs Versteeg, wissels: Kees Stevens en Louis Stalenhoef. Het 2de elftal wordt voorlaatste evenals het 4de team, terwijl zaterdag 2, dat voor het eerst aan de competitie deelneemt, zich als 7de klasseert. Succes is er voor het 3de elftal en het zaterdag 1 elftal met een kampioenschap.

Eind 1984 neemt Ton Lensvelt afscheid als jeugdsecretaris en gaat nog slechts verder als leider van de C-jeugd. Na 18 jaren trouwe dienst wordt hij opgevolgd door Jan van Tilborg. De KNVB waardeert Ton’s verdiensten voor Dussense Boys met de bronzen waarderingsspeld.

Afbeelding 5.09 Het succesteam van Zaterdag 1 in het seizoen 1983-1984. Staand v.l.n.r. Ton de Korte (trainer), Piet Foesenek, John Verduin, Leon Schalken, Leon van de Stelt, Johan van Boxel, Bernard Hoevenaren, Aart de Bruijn, Dirk Rijken. Zittend v.l.n.r. Tinus Meijers (voorzitter), Wim Peters (leider), Jos Bouman, Ad de Ronde, Henk Hoevenaren, Wim van Biesen, Jean Jacques Kohdja. Foto Dussense Boys.

Afdelingsbeker

Zaterdag 1 staat aanvankelijk onder leiding van trainer Herman de Wardt, maar deze moet vanwege werkzaamheden zijn functie na de winterstop inleveren waarna zijn taken worden overgenomen door Ton de Korte. Met succes, naar blijkt, want Zaterdag 1 wordt kampioen en promoveert naar de 2de Klasse en stoomt een jaar later door naar de 1ste Klasse. En passant wordt datzelfde jaar, in het seizoen 1984-1985, ook nog “even” de Zaterdagafdelingsbeker in de wacht gesleept. Dit gebeurde op Hemelvaartsdag donderdag 16 mei 1985 te Berlicum in een prachtige – en spannende finale tegen FSV uit Fijnaart die met 2-0 wordt gewonnen.

De successen waren voor de fans van het zaterdagvoetbal aanleiding om een “eigen wijnlabel” te introduceren met de pompeuse naam Chateau Grande Classe Du Football De Samedi. Naast het Kasteel Dussen siert het etiket op de fles ook de namen van de spelers: Henk Hoevenaren, Wim van Biesen, Bernard Hoevenaren, Anton Akkerman, Jan Smant, Dirk Rijken, Ad de Ronde, Jean-Jacques Khodja, Jan Feersma-Hoekstra, Piet Foesenek, Ferry v.d. Elburg, Wim Leenhouts, Ton de Korte (trainer) en Wim Peters (leider). En of dat alles nog niet genoeg is wordt het elftal op de traditionele Carnavals-raadsvergadering ten kastele gelauwerd met de Groot Medaille in de Orde van de Slapers van Kasteel Dussen.

adrondeAfbeelding 5.10 Onder het goedkeurend oog van voorzitter Tinus Meijers en enkele supporters, neemt aanvoerder Ad de Ronde de Zaterdagbeker 1984-85 in ontvangst van KNVB vertegenwoordiger Mr. Louis Haverman. Foto KNVB Breda

3de elftal kampioen

Derde elftalspeler Jan Schalken (Bzn) richt zich op 30-1-1984, vanuit z’n trainingskamp Westlinge te Heerhugowaard, middels een aangetekend schrijven, tot secretaris Jan de Wit met de mededeling dat hij erin geslaagd is vrijaf te krijgen om op zondag 5 februari 1984 een wedstrijd met het 3de elftal van Dussense Boys mee te spelen.

Dat blijkt niet zonder reden. Ook het 3de elftal kraait namelijk victorie en behaalt voor het eerst in z’n bestaan een kampioenschap. In een spannende uitwedstrijd, waarbij gelegenheids-grensrechter Hans Sagt (Tzn) nog een cruciale rol vervult, omdat hij kans ziet de scheidsrechter een buitenspeldoelpunt van Vlijmen te laten afkeuren, wordt bij concurrent Vlijmense Boys met 2-2 gelijk gespeeld, hetgeen uiteindelijk voldoende blijkt om de kampioensvlag te hijsen. Dat de promotiewedstrijd op zaterdag 12 mei 1984 op het veld van Be Ready tegen Right Oh uit Geertruidenberg met 1-5 royaal verloren gaat, doet aan de feestvreugde helemaal niets af.

dbfoto20Afbeelding 5.11 Het kampioensteam van Dussense Boys 3 in het seizoen 1983-1984. Staand v.l.n.r. Wim Leenhouts, Rob van de Berg (leider), Frans Stevens, Jan de Wit, Coert van den Berg, Gerard Hofmans, Anton Akkerman (Jzn), Jan Akkermans, Jaantje Stevens-Hakkel (wasvrouw). Zittend v.l.n.r. Edwin de Haan (supporter), Leon Koops (zoon van Willy), Ton Lensvelt, Jan Heijmans, Fred Harmsen, Willy Koops, Anton Akkerman, Jan Schalken. Liggend: aanvoerder Johan Akkerman. Foto Dussense Boys

Alle feestelijkheden ten spijt besluit men wel tot een contributieverhoging. De senioren gaan 9 gulden per maand betalen, de contributie voor de jeugd blijft ongewijzigd. Op zaterdag 19 mei 1984 vindt de trekking plaats van een grote loterij met 2.500 loten à raison van f. 1,– per stuk. Frans LeSage blijkt de gelukkige winnaar van de hoofdprijs.

Het seizoen 1983-84 is cruciaal gebleken en kan worden aangemerkt als ’n historisch breekpunt binnen de vereniging. Het had zo mooi kunnen zijn, met een kampioenschap van het 3de elftal, met Zaterdag 1 dat opnieuw naar de Zaterdag 2de Klasse Standaard promoveert en Zondag 1 dat een periodetitel in de wacht sleept en voor promotie naar de Zondag 1ste Klasse Standaard mag spelen tegen O.V.V.’67 uit Oosteind.

Helaas delft Zondag 1 het onderspit in deze allesbeslissende wedstrijd en ziet promotie aan z’n neus voorbij gaan. Zelden is er zoveel teleurstelling geweest in een bestuurskamer en kleedkamer van Dussense Boys. Een teleurstelling die waarschijnlijk nog werd aangewakkerd door de goede resultaten van “concurrent” de zaterdagafdeling. Zo de club al niet in twee kampen verdeeld was, was dit zeker na de verloren beslissingswedstrijd van Zondag 1 wel ’t geval. Bovendien was de teleurstelling bij een aantal spelers van de selectie dermate groot dat zij hun schoenen aan willigen hingen of in een lager elftal gingen voetballen. Het was ’t begin van een moeilijke periode voor de zondagafdeling van de club, maar uiteindelijk voor de vereniging in z’n totaliteit.

Competitie 1984-85

Dat jaar worden zowel Zondag 1 als Zondag 2 zesde in hun Klasse; Zondag 3 wordt weer eens laatste. Meer succes is er voor de zaterdagafdeling. Zaterdag 1 wordt kampioen en promoveert naar de 1ste Klasse standaard en speelt volgend seizoen dus hoger dan het standaardelftal van de zondag. Zaterdag 2 doet nauwelijks onder voor het 1ste team want zij worden verdienstelijk 2de in de eindrangschikking.

De ledenvergadering van 18 oktober 1985 wordt geleid door vice- voorzitter Ton de Korte. Er blijkt sprake van een grote opkomst, 46 leden, en dat is niet zonder reden. Voorzitter Tinus Meijers blijkt de voorzittershamer te hebben neergelegd, terwijl ook jeugdvoor-zitter Cees Schalken het bijltje er bij neergegooid heeft. Verder heeft Bertus Meijers zijn medewerking aan het innemen van Toto/Lotto-formulieren gestaakt. Bovendien stoppen wat zondagspelers of verkassen naar elders (Gerard Hofmans naar Raamsdonk). Kees Bouman en Cor Ista keren echter weer terug in het bestuur, dat verder gecompleteerd wordt met Bert van de Braassem en Koen de Lange. Kees Bouman wordt bereid gevonden om de voorzitterstaak over te nemen.

Met het opstappen van Tinus Meijers als voorzitter komt een onwaardig einde aan een langdurige verbintenis tussen Meijers en Dussense Boys. In 1963 toegetreden tot het bestuur neemt hij in 1966 de voorzitterstaak op zijn schouders; en met verve. Gedurende 19 jaar fungeert hij als boegbeeld van de club en is hij in grote mate verantwoordelijk voor de opbouw van de vereniging en de clubaccommodatie in de jaren zeventig. Bovendien laat hij bij zijn vertrek een financieel gezonde club achter want op dat moment is er bijna 42 duizend gulden in kas.

De laatste jaren van z’n voorzitterschap zijn echter niet de meest plezierige. De opeenstapeling van problemen binnen de club, gecombineerd met ordinaire dorpsroddel en achterklap binnen de vereniging, worden hem uiteindelijk te veel. Een stijlvol afscheid is hem helaas niet gegund. Teleurgesteld verlaat hij de club om er pas vele jaren later – als bestuurslid Club van 100 en als lid van de Voorbereidingscommissie Nieuwbouw – weer terug te keren.

De bestuurscrisis is een direct gevolg van de opgelopen spanningen tussen zondag- en zaterdagafdeling. De energieke leiding van de zaterdagafdeling (Wim Peters c.s.) brengt deze tot grote bloei, hetgeen echter deels ten koste gaat van de zondagafdeling. Het aantal zondagteams loopt namelijk terug van 4 naar 2, terwijl de zaterdagafdeling in korte tijd van 1 naar 3 elftallen weet uit te breiden. Het blijkt een uitermate geschikte voedingsbodem voor het aanscherpen van de geloofskwestie, welke al sinds mensenheugenis in Dussen gevoelig ligt. De publieke opinie staat dan ook niet onverdeeld achter deze ontwikkelingen en de polarisatie viert hoogtij, zowel binnen als buiten de vereniging. Men vreest een algehele overgang van Dussense Boys als zondagvereniging naar de zaterdag.

Competitie 1985-86

Die vrees blijkt niet geheel ongegrond als in het seizoen 1985-1986 Zondag 1 degradeert naar de 3de Klasse en Zondag 2 zich maar ternauwernood, via een beslissingswedstrijd tegen SAB 3 (op zaterdag 17 mei 1986, om 17:00 uur terrein SAB Breda), van degradatie naar de 4de Klasse weet te redden door met 0-3 te winnen. De opstelling van Dussense Boys 2 voor deze beslissingswedstrijd was: John Verhoeven, Bert Wijnands, Wim Stalenhoef, Marc Bracke, Fred Leenhouts, Gerard Lensvelt, Tom Krooswijk, Jan Heijmans, Karel Verhoeven, Leon van de Stelt, André de Graaf, Koen de Lange, Peter van de Pluijm, Jan de Wit fungeerde als elftalleider.

Bij de zaterdagafdeling gaat het stukken beter met een 5de plaats voor Zaterdag 1 en een kampioenschap én promotie naar de 3de Klasse van Zaterdag 2. Zaterdag 3 eindigt op de 7de plaats. In totaal zijn er bij de senioren dat jaar 100 wedstrijden gespeeld met een doelsaldo van 192 voor en 200 tegen. Wim Bracke, Jock Kuppens en Henk Hoevenaren van Zaterdag 1 worden zelfs uitgenodigd om met het vertegenwoordigend Zaterdagafdelingselftal van Noord Brabant een wedstrijd tegen de selectie van Afdeling Zeeland te spelen. Ton de Korte en Koen de Lange treden uit het bestuur en hun plaatsen worden ingenomen door Jan van Tilborg, Leon van de Stelt en Jan Bouman.

De jeugdafdeling heeft sportief gezien een goed seizoen met kampioenstitels voor de C en D junioren, een fraaie 3de plaats voor de A jeugd en een 5de stek voor de E junioren. Men leidt echter een gevoelig verlies met het vertrek van een zestal gevestigde jeugdleiders, te weten: Hans Sagt (Tzn) die de zondagselectie gaat trainen, Frans LeSage, Johan Akkerman, Fred Leenhouts, Ton Lensvelt (die elftalleider wordt bij Zondag 1) en Jan Akkermans. Jan van Tilborg wordt als jeugdsecretaris opgevolgd door Antoinette van de Stelt. Haar broer Leon gaat de jeugdcommissie leiden. Hans van de Heuvel uit Werkendam wordt als jeugdtrainer voor de A jeugd aangetrokken.

Al jaren maakten verscheidene krachten binnen bestuur en begeleidingsfeer van Dussense Boys zich sterk voor een officiële gediplomeerde jeugdtrainer. Met de overgang van jeugdtrainer Hans Sagt naar de selectie van de zondag kwam eindelijk die weg vrij. In de persoon van Hans van de Heuvel meende men de juiste persoon te hebben gevonden. Het wordt niet wat men er van verwacht had, temeer omdat Van de Heuvel bij zijn verscheiden (na 1 seizoen) ook nog eens twee talentvolle jeugdspelers, Joseph Reijnaars en Ivo van Dalen, meeneemt naar “zijn” Kozakken Boys. Tot overmaat van ramp verkast een derde jeugdtalent, Hubert Blom, naar RKC in Waalwijk om daar z’n geluk te gaan beproeven.

Competitie 1986-87

De competitie is nog niet begonnen, maar toch loopt half Dussen uit. Niet voor ’t voetballen, maar voor het bezoek dat Hare Majesteit Koningin Beatrix op 27 augustus 1986 aan Dussen brengt. Hans Sagt wordt de nieuwe trainer van de zondagselectie met Ton Lensvelt als leider van Zondag 1 en Ad van Biesen als grensrechter. Het blijkt een succes-formule, want Zondag 1 sluit het seizoen 1986-1987, waarin men tevens het 60-jarig bestaan viert, af met ’n kampioenschap en promoveert terug naar de 2de Klasse.

Het kampioenschap werd zeker gesteld in de voorlaatste wedstrijd thuis tegen concurrent S.E.T uit Tilburg. In een uiterst spannend duel, waarbij de Tilburgers het betere spel vertoonden, werd middels een doelpunt van Adriaan van Luxemburg een 1-1 gelijkspel afgedwongen zodat de minimale voorsprong van 1 punt behouden bleef. In de slotwedstrijd, op 10 mei 1987 uit bij s.c. Oosterhout, werd een eclatante 2-6 zege behaald en kon de kampioensvlag uit. De doelpunten in deze kampioenswedstrijd werden gemaakt door Adriaan van Luxemburg, Peter de Ronde, Frans LeSage (strafschop), Frans Stevens (2 x) en José van de Ven. Tussen de bedrijven door stopte de uitblinkende doelman John Verhoeven nog een penalty.

dbfoto33Afbeelding 5.12 Het kampioensteam van Zondag 1 in het seizoen 1986-1987. Staand v.l.n.r. Toon van de Ven, Leon van de Stelt, Ronny Schalken, José van de Ven, John Verhoeven, Karel Verhoeven, Fred Leenhouts, Koen de Lange, Adriaan van Luxemburg, Hans Sagt (trainer), Ton Lensvelt (leider). Gehurkt v.l.n.r. Ad van Biesen, Peter Ribbers, Wilbert Eijkhout, Kees Schalken, Johan Akkerman, Peter de Ronde, Bert Wijnands, Frans LeSage, Frans Stevens. Foto Dussense Boys.

De zege in Oosterhout zorgde ook voor veel enthousiasme bij de talrijk opgekomen supporters. Gemeenteraadslid Cees Schalken (Bzn) danste van pure vreugde zelfs over het veld met een vrouwelijke supporter op z’n rug, hetgeen hem echter ’n paar gescheurde enkelbanden bezorgde (Zie Afbeelding 5.13).

Het kampioenschap wordt gevierd met een door concurrent SET op ’t veld van Dussense Boys georganiseerde huldigingswedstrijd tegen een selectie van spelers uit de afdeling. Onder leiding van scheidsrechter Arie Treffers wordt het 2-2. Op de aansluitende receptie zijn er lovende woorden, cadeaus en natuurlijk een aubade van Fanfare Wilhelmina, waarbij in de spontane polonaise dirigent Wim Verhoeven op de schouders wordt meegevoerd.

Helaas blijkt de vreugde van korte duur, want één jaar later zal men al weer een stap terug moeten doen. Zondag 2 degradeert dat seizoen. Zaterdag 1 wordt voorlaatste, Zaterdag 2 behaald een 3de plaats en Zaterdag 3 wordt laatste in de eindrangschikking. Voor de B junioren is er voor de 2de keer in successie (vorig jaar nog als C junioren) succes in de vorm van een kampioenschap. Beide titels werden door ’t elftal van Wilbert Eijkhout (Jzn) en Johan van Boxel ongeslagen binnengehaald.

cschalkenAfbeelding 5.13 CDA-raadslid in de  Gemeente Dussen, Cees Schalken, wordt gekwetst van het veld afgedragen tijdens de wedstrijd s.c. Oosterhout-Duss.Boys, dit onder supervisie van Stuurgroepvoerman Peter Ribbers, tevens lid van de medische staf van Dussense Boys. Foto Dussense Boys.

Desalniettemin leidt de kortstondige opleving van het standaardelftal van de zondagafdeling tot grote verdeeldheid en strubbelingen bij de zaterdagafdeling. Vertrek of stoppen met voetbal van een aantal gevestigde coryfeeën van de zaterdagafdeling kan niet onmiddellijk worden opgevangen door aanwas van talentvolle jeugdspelers van Dussense Boys omdat die in de meeste gevallen toch nog steeds voor de zondagafdeling kiezen. Bovendien kenmerkt het seizoen zich door een overdaad aan schorsingen (o.a. gestaakte wedstrijd tegen Alliance op 20-09-1986 waarbij een tweetal dragende spelers geschorst werden) waardoor men zich maar ternauwernood van degradatie weet te vrijwaren.

Daarnaast zijn er op het technische vlak wat problemen, zodat jeugdtrainer Hans van de Heuvel tijdelijk de trainershonneurs bij de zaterdagselectie waarneemt. Het doet ’n teleurgestelde elftalleider en sponsor Wim Peters besluiten zich geheel terug te trekken, waarna ook Bert van de Braassem, Cor Ista en Jan Bouman hun bestuurszetel ter beschikking stellen. Zelfs het gegeven dat spits Eddy LeSage van het zaterdagelftal eind 1986 wordt uitgenodigd om een tweetal oefenwedstrijden voor het vertegenwoordigend KNVB-elftal te spelen, kan hier niets meer aan af doen.

Alle problemen ten spijt wordt er wel flink feest gevierd ter gelegenheid van het 60 jarig bestaan. Het toch al onderbezette bestuur ziet kans een volwaardig feestprogramma in elkaar te zetten. In de maand mei zijn er de nodige voetbalactiviteiten met o.a. een huldigingswedstrijd tegen Altena Nieuwendijk. Ook wordt er een z.g. draaiweekeinde gehouden, met als speciale attractie “taartgooien op ’t bestuur”. Die activiteit blijkt een succes, in wat voor opzicht vermeldt het verslag in het Nieuwsblad niet.

In de week rond de oprichtingsdatum (27 juni) wordt een gevarieerd feestpro-gramma gepresenteerd in een feesttent op het sportpark Groot Zuideveld. Dat begint op woensdagmiddag 24 juni met een kinderprogramma, De Ton Laros Lachen is Okee Show, en ‘s-avonds het Hankse cabaretduo De Wilpi’s, met als extra attractie de zangeres Caroline. Op donderdagavond is er een clubavond met muzikale medewerking van Ice Cream, en….. speciaal lage! consumptieprijzen. Vrijdag staat in het teken van de jeugd met De Caballero Music Box met deejee Erik de Zwart.

Zaterdag ‘s-middags is de officiële receptie met een optreden van Drumband en Majorettes DOS. Om 18.30 uur zou een luchtballon van de Gouden Gids het luchtruim kiezen, met Koen de Lange (zondagafd.) en Frits Leenhouts (zaterdagafd.) als passagier. Dit vanwege het feit dat zij, gedurende het afgelopen seizoen, het hoogste trainingsbezoek hebben gescoord. Vanwege erbarmelijke weersomstandigheden moest deze activiteit afgelast worden en ontberen Koen en Frits hun luchtdoop. Na het succes tijdens het 50-jarig bestaan wordt op zaterdagavond het optreden van De Drie Donken Blaaskapel uit Den Dungen geprolongeerd. De goed bezochte slotavond maakt gelukkig veel goed want ondanks het perfecte feestprogramma bleef het aantal bezoekers op de andere avonden beperkt.

Jan van Tilborg en Leon van de Stelt nemen ná de viering van het 60-jarig bestaan afscheid uit het bestuur. Gelukkig komt Bert van de Braassem op z’n besluit terug en neemt het secretariaat van de zaterdagafdeling op zijn schouders.

Competitie 1987-88

De nieuwe competitie 1987-1988 gaat men in met drie zondagelftallen en twee zaterdagteams; de inschrijving van een derde zaterdagelftal wordt nog vóór de competitie begint, ingetrokken. Robert Buser komt over van GDC om de gelederen van Dussense Boys te versterken. Een tussentijdse overschrijving van Kozakken Boys naar Dussen zit er voor Joseph Reijnaars niet in; hij moet wachten tot 1 augustus 1988. Hans Sagt blijft trainer van de zondagselectie en Kees Broeders uit Sprundel is als speler/trainer aangetrokken voor de zaterdagafdeling.

Teleurstelling is er bij Zondag 1 dat weer degradeert naar de 3de Klasse, terwijl Zondag 2 het kampioenschap nipt aan OVV ’67 moet laten. Zondag 3 wordt laatste. Zaterdag 1 eindigt in de middenmoot en Zaterdag 2 kan het niet bolwerken in de 3de Klasse en wordt laatste met degradatie naar de 4de Klasse als gevolg.

Bij de start van het nieuwe seizoen loopt het eigenlijk al mis voor Zondag 1. Keeper John Verhoeven loopt in de voorbereiding, tijdens een oefenwedstrijd in en tegen Almkerk 1, een ernstige knieblessure op en zal dat seizoen niet meer in actie komen. De eerste competitiewedstrijd, uit bij Velocitas ’31 in Tilburg, loopt bovendien enigszins uit de hand waardoor niet alleen een nederlaag, maar ook een paar schorsingen Dussen’s deel zijn. Het blijft daarna het hele seizoen kwakkelen en ondanks een opleving in de slotfase van de competitie, waarbij een overwinning (1-2) op Ons Vios in Tilburg valt te noteren, blijkt degradatie onafwendbaar.

dbfoto31Afbeelding 5.14 Elftalfoto van zaterdag 2. Staand v.l.n.r. Frits Leenhouts, Geert Kilwinger, Bas van Houwelingen, Jans Feersma-Hoekstra, Jos Bouman, Bob Duijzer, Johan van Boxel, Kees Bouman (leider). Gehurkt v.l.n.r. Anton Boogaarts, Max Boogaarts, Gerard Broekhuizen, Simon Hoevenaren, Gradus de Haan. Foto Dussense Boys.

Zaterdagafdeling opgeheven

Het wordt tevens het laatste seizoen voor het senioren-zaterdagvoetbal van Dussense Boys. In mei-juni 1988 valt het doek voor de zaterdagelftallen. De onderlinge naijver, het daarmee gepaard gaande gekrakeel, de groeiende verdeeldheid binnen de vereniging, de voortdurende bron van twistpunten, maar vooral ook de onderschatte publieke opinie, welke z’n oorsprong vindt in de historisch gevoelige geloofskwestie in Dussen, eist uiteindelijk z’n tol. Het bestuur besluit om nog slechts “op één paard te wedden” en de zaterdagafdeling in zijn geheel op te heffen.

Zo komt er een triest einde aan het geesteskind van Piet Versteeg. Voor het eerst in competitieverband op zaterdag gaan voetballen in het seizoen 1962 -1963, wordt de zaterdagafdeling 26 jaar later, in 1988, opgeheven. De meningen hierover zijn nog steeds sterk verdeeld. Feit is dat het moeilijk bleek om binnen een toch tamelijk kleine vereniging als Dussense Boys ’n tweesporen beleid te ontwikkelen. Te meer omdat men ook de financiële huishouding moeilijk op orde kreeg (de bodem van de kas was inmiddels nadrukkelijk in zicht gekomen, op een gegeven moment was er nog slechts 4 mille in kas) met twee selectietrainers plus een jeugdtrainer. Daarenboven had de locale overheid de jaarlijkse exploitatiesubsidiekraan ook nog eens dichtgedraaid. Verder was het voort-durende geswitch van spelers tussen zondag en zaterdag en omgekeerd moeilijk beheersbaar en ’n bron van irritatie. De emotie die de sport nu eenmaal eigen is, deed uiteindelijk de rest. Spijtig was wel dat een aantal zéér trouwe en actieve leden van de zaterdagafdeling zich diep gekwetst voelden door het bestuursbesluit en daardoor de vereniging de rug toekeerde.

epup8788Afbeelding 5.15 De E pupillen van 1987-88. Staand v.l.n.r. Wilbert Eijkhout (leider), Ramon Glückstern, Iwan Schalken, Michael van Drunen, Erik Pols, Arno de Ruijter, Pascal Brenner, Pierre Walravens en Betsy Hoevenaren (leidster). Zittend v.l.n.r. Joost van Ophoven, Niels Berende, Rob Schalken, Erik Hoevenaren, Leon van Dalen, Guido van Ophoven, Iwan Eijkhout. Foto Jos Pols.

Dat alles belette niet dat er een busreis georganiseerd wordt naar de EK-wedstrijd op zondag 12 juni 1988 Nederland-Rusland in Keulen, Duitsland. Men treft het niet, want dat is nu net de enige wedstrijd welke voor Nederland verloren gaat bij het overigens door Oranje zo succesvol als Europees Kampioen afgesloten EK-1988.

Competitie 1988-89

Men gaat het seizoen 1988-1989 verder met 4 zondagelftallen. Zondagtrainer Hans Sagt wordt geslachtofferd ten gunste van zaterdagtrainer Kees Broeders, die de zondagselectie verder zal gaan begeleiden. Hans Sagt (Tzn) heeft het bijzonder moeilijk met het bestuursbesluit en vindt zijn ontslag van bijzonder weinig respect getuigen voor zijn lange staat van dienst als jeugdleider, jeugdtrainer en selectietrainer. Hij vindt gelukkig al snel elders emplooi als jeugdtrainer bij v.v. Giessen alwaar hij met het 75 jarig bestaan van Dussense Boys in 2002 nog steeds met veel plezier werkzaam is.

De B junioren vieren een kampioenschap maar toch maakt de jeugdafdeling zware tijden door. Het kader is moeilijk te vinden en daardoor is het ook ’n probleem om de jeugd – die in z’n algemeenheid toch al in aantal terugloopt – aan de vereniging te binden. Het jeugdbestuur wordt gevormd door George Frijns, Max Boogaarts en Ron Schalken. Het nieuwe seizoen 1989 – 1990 neemt men met slechts 4 teams (A, C/D, E en F) aan de competitie deel. Met weemoed denkt men terug aan de 70/80’r jaren toen de vereniging over meer dan 120 jeugdleden beschikte.

Ook de financiële situatie baart zorgen. Door de hoge trainerskosten van de afgelopen jaren en de teruglopende inkomsten van vereniging en kantine, welke mede veroorzaakt worden door het opheffen van de zaterdagafdeling, komt de bodem van de schatkist in zicht.

Op initiatief van trainer Kees Broeders wordt het 1ste elftal ingedeeld in de regio West Brabant, zodat men met een aantal totaal nieuwe en onbekende tegenstanders geconfronteerd wordt. Dit werkt in eerste instantie blijkbaar verfrissend, of is het de hand van de nieuwe trainer Broeders? Hoe dan ook, het 1ste team start uitermate voortvarend en in de eerste thuiswedstrijd wordt de latere kampioen Klundert met 6-1 afgedroogd. Men behaalt dan ook de eerste periode en ’n 3de plaats in de eindstand maar kan het in de promotiewedstrijd tegen WVV’67 uit Woensdrecht, op 4 mei 1989 op het veld van DEVO, uiteindelijk niet bolwerken, men verliest met 3 – 0.

Een van de nieuwe clubs waartegen men komt te spelen is SVW ’67 uit St. Willebrord. De uitwedstrijd was redelijk verlopen. Men moest zich wel verkleden in de bijkeuken van het aanpalende café, maar het bandje na afloop in datzelfde etablissement maakte veel goed. De thuiswedstrijd tegen deze club op 2de Paasdag 27 maart 1989 ontspoort echter volledig, zodat scheidsrechter Van Gils besluit tot staken. Hoewel er niets meer op het spel stond was dat aan het gedrag van enkele Willebrord spelers niet te merken. Met name Adriaan van Luxemburg, maker van de enige goal in de wedstrijd, werd hiervan het slachtoffer. SVW ’67 wordt veroordeeld, krijgt een fikse boete en 2 winstpunten in mindering en de wedstrijd moet alsnog worden uitgespeeld.

Het 2de elftal wordt 2de, terwijl het 3de en 4de elftal hun gebruikelijke partijtje meeblazen. Door het opheffen van de zaterdag is wel een frequent voorkomend probleem van te weinig spelers opgelost; de elftallen beschikken door de bank genomen over zo’n 14-tal voetballers, hetgeen de taak van de secretaris aanzienlijk verlicht.

dbfoto34Afbeelding 5.16 Spelmoment uit de promotiewedstrijd tegen WVV op 5 mei 1989. Keeper Wim Stalenhoef wordt getroost door aanvoeder John Schalken en z’n broer Louis Stalenhoef. Foto: Dagblad De Stem.

Een jaar na het vertrek van burgemeester Westra wordt op 1 maart 1989 drs. Henk Hellegers benoemd tot Dussen’s nieuwe burgemeester. Die ziet, dat op 1 november 1990 de eerste steen gemetseld wordt voor het nieuwe steunpunt voor bejaarden De Molenwiek. Dussen’s dorpshart krijgt bovendien een opknapbeurt en op 21 oktober 1992 kan het gereconstrueerde Vrijheidsplein in gebruik genomen worden. Uitbreiding Groot Zuideveld is in 1994 vol en andere dorpsvernieuwingsplannen komen voorlopig niet echt tot ontwikkeling. De groei van het inwonersaantal van de kern Dussen stokt.

Competitie 1989-90

In de begeleiding van het 1ste elftal ruimt Ton Lensvelt ’t veld voor Henk Donkersloot en wordt Toon van de Ven grensrechter. Het brengt niet het beoogde succes. Het 1ste team behaalt slechts een 8ste plaats en in een paniekreactie over de uitblijvende resultaatverbetering wordt trainer Kees Broeders door het bestuur ten onrechte tot zondebok verklaard en vervroegd de laan uitgestuurd. Hij wordt vervangen door Roel van Os uit ‘s-Hertogenbosch, waarbij sponsor Jan Schreuders uit Genderen een bemiddelende rol vervult. Tot overmaat van ramp maakt het 3de elftal dat seizoen de competitie zelfs niet af en wordt teruggetrokken. Daarentegen behaalt het 2de elftal een verdienstelijke 3de plaats en beëindigt het 4de elftal de competitie op een 5de stek.

Gedurende de eerste helft van de 90’r jaren wordt door de gezamenlijke voetbalclubs in de regio de zogenaamde Dongemond Cup geïntroduceerd voor 1ste en 2de elftallen. In de aanloop naar en ter voorbereiding op het nieuwe seizoen wordt door Veerse Boys, Good Luck, Raamsdonk, Be Ready, Madese Boys, Right Oh, VCW en Dussense Boys, om deze beker gestreden. Het is voor Dussense Boys een unieke gelegenheid om middels dit platform zijn krachten te meten met de zonder uitzondering allemaal hoger spelende clubs uit de regio. Ter gelegenheid van de prijsuitreiking van de Dongemondcup speelt op 6 januari 1990 in Dussen een selectie van Dongemondspelers tegen RKC 2.

Het instituut PR-commissie doet zijn intrede onder leiding van Wilbert Stem-bord. Doelstelling is sponsors te werven voor shirtreclame en reclameborden langs het veld. Ook worden plannen voor het opzetten van een Club van 100 in 1990 verwezenlijkt. De opzet hiervan – waar Ad Valk van wegrestaurant Napoleon te Hank een groot aandeel in heeft – blijkt aan te slaan want in 1995 wordt de dan inmiddels behoorlijk uitgedijde Club van 100 verder formeel vormgegeven middels omzetting in een separate stichting.

George Frijns stopt als jeugdsecretaris en Wim Boogaarts blijkt z’n intrede te hebben gedaan in ’t bestuur. Wim zal zich in de loop der jaren, samen met Niek Leenhouts, gaan opwerpen als een belangrijke kracht voor het onderhoud van de velden en opstallen. Piet en Izak den Dekker maken zich verdienstelijk met het organiseren van kienavonden die in een grote behoefte blijken te voorzien en druk bezocht worden. De kas van Dussense Boys, die de laatste jaren tanende was, vaart er wel bij.

Het oorspronkelijk als 3de voetbalveld aangelegde speelveld ten zuiden naast de tennisbanen, is een aantal jaren in gebruik geweest door hockeyclub Hercules. Door de fusering van Hercules met een Raamsdonksveerse hockeyvereniging, komt het speelveld en de gecombineerde kantine/kleedruimte vrij voor andere activiteiten. Een aantal, van oorsprong Friese, inwoners van Dussen nemen het initiatief tot oprichting van een kaatsclub. Een van de initiatiefnemers is een lid van Dussense Boys, Jan Feersma-Hoekstra. In de zomer van 1990 wordt H.D.K.C., de eerste Brabantse kaatsclub, een feit en nemen zij hun intrek op Sportpark Groot Zuideveld.

Competitie 1990-91

Door bemiddeling van Ad Valk van Wegrestaurant Napoleon, meldt Leentje Rijnenberg, afkomstig uit Zevenbergen maar laatst spelend voor zaterdag hoofdklasser Heerjansdam, zich bij Dussense Boys. Helaas wordt hij na slechts één seizoen weer weggelokt door een andere club uit de top van het zaterdagvoetbal, ASWH uit Hendrik Ido AmbachtBron: Mededeling Ad Valk, november 2001.. Toon van de Ven neemt het leiderschap van het 1ste elftal op z’n schouders.

Tijdens de prijsuitreiking van de Dongemond Cup op zaterdag 5 januari 1991 speelt een selectie van spelers uit de Dongemond regio tegen een selectie van eerste divisieclub RBC Roosendaal. Dussense Boys wordt daarbij vertegen-woordigd door José van de Ven en Joseph Reijnaars.

“Sport en Passant” de veelgelezen en populaire voetbalrubriek van Jan Rombouts in Het Nieuwsblad bericht op 10 januari 1991 over de pech die Dussense Boys’ 1ste elftal speler Adriaan van Luxemburg achtervolgt. In maart 1990 getroffen door een  botbreuk, gaat hij er na de winterstop weer volop tegenaan. Op zondag 6 januari 1991, tijdens ’n training, slaat het noodlot opnieuw toe met een botbreuk op dezelfde plaats. Secretaris Jan de Wit ziet er de humor nog van in. “Gij zijt het enigste lid dè oewe contributie via fruitmanden terugontvangt”, zegt Jan op ziekenbezoek bij onfortuinlijke Adriaan.

Financieel is er sprake van een licht herstel, vooral dankzij de opgestarte kienactiviteiten. Einde boekjaar 1990-91 is er weer zo’n 17 mille in kas. Penning-meester Piet Ribbers acht dan het moment aangebroken om – na 13 jaar – het penningmeesterschap van Dussense Boys neer te leggen. Als vervangers worden aangetrokken: Karel Verhoeven als penningmeester van de club en Jan Walravens welke de financiën van de kantine gaat beheren. Ze vormen een uitstekend koppel en weten in de loop van de ’n aantal jaren de liquiditeit van de vereniging weer behoorlijk op te krikken. De contributie wordt vastgesteld op 150 gulden voor senioren, 90 gulden voor junioren en 72 gulden voor de pupillen. Rustende leden betalen 60 gulden, alle bedragen per jaar.

Door gebrek aan spelers wordt aan de competitie deelgenomen door slechts 3 elftallen. Het 1ste elftal speelt dat jaar nog steeds tegen voornamelijk West-Brabantse clubs zoals: S.V.W. ’67 – St. Willebrord (de kampioen!), Oudenbosch, Rimboe – Wouwsche Plantage , Lepelstraatse Boys, Val Aan – De Heen, V.O.V. – Langeweg, Achtmaal, Moerstraten, H.Z. ’75 – Hoge Zwaluwe en GESTA – Galder. Men eindigt als vierde met 22 punten uit 20 wedstrijden, doelsaldo 59 voor en 45 tegen. Het 2de elftal wordt zevende en het 3de elftal laatste.

Het 3de elftal speelt 30 september 1990 een thuiswedstrijd tegen Nevelo 7 uit Oisterwijk o.l.v. clubscheidsrechter Gerard van Boxel. Gerard heeft een moeilijke middag want hij ziet zich genoopt een aantal gele – en zelfs twee rode kaarten uit te delen aan Nevelo spelers. In een geval beperkt de speler zich niet louter tot het leveren van ongenuanceerd commentaar en het uiten van bedreigingen maar wordt ook nog eens handtastelijk. Wanneer hij het veld uiteindelijk verlaat, doet hij dat niet alvorens hij verbouwereerde Gerard zijn ontblootte achterste heeft getoond. Het bestuur schrijft een brief op poten naar Nevelo die een onderzoek instellen en besluiten tot een fikse schorsing van bedoelde speler.

famtoernAfbeelding 5.17 Ad van de Broek krijgt de beker uitgereikt voor de 1ste prijs voor de Familie Van de Broek – Verhoeven (Binnen) op het eerste familietoernooi van Dussense Boys in 1991. Foto Dussense Boys.

In mei 1991 wordt voor het eerst een familietoernooi georganiseerd. Het is een absoluut doorslaand succes met héél véél deelnemers en ’n weerzien van tal van oude bekenden. Een aantal jaren achtereen vormt dit toernooi een vast onderdeel op de voetbalkalender. Echter daarna is het “nieuwe” er wat van af en wordt de formule gewijzigd in een gecombineerd (dames-heren) stratentoernooi.

Oud 1ste elftalspeler Dirk Rijken heeft zich dan inmiddels een zekere faam verworven als jeugdtrainer. Aan het technisch verzorgde spel van z’n elftal is duidelijk de hand van Dirk te herkennen. Bovendien is men ook redelijk succesvol. Trainer Dirk wordt door de jongens van het elftal dan ook op handen gedragen en die liefde blijkt wederzijds. Om de jongens  nog wat extra te  motiveren schenkt Dirk leuke – maar vooral ook waardevolle cadeaus aan de spelers van z’n elftal. Omdat dit de verhoudingen binnen de jeugdafdeling dreigt schreef te trekken, wil het bestuur aan de vrijgevigheid van Dirk paal en perk stellen; dit natuurlijk zeer tegen de zin van de betrokken jongens zelf, maar ook van sommige ouders. Bemiddelingspogingen om een oplossing voor het probleem te vinden stranden en het eind van het liedje is dat Dirk en ’n aantal jongens van z’n elftal overschrijving aanvragen naar v.v. Almkerk. Het betekent een gevoelige aderlating voor het jeugdarsenaal van de Boys want met het vertrek van o.a. Frank en Stephan van Dortmont, Antoine van Honsewijk, maar ook Hubert Sagt en de gebroeders Hartman,Bron: Mededeling Dirk Rijken, januari 2002.  e.a. verliest men niet alleen een aantal voetballende leden maar ook een lichting – voor Dussense begrippen – talentvolle spelers.

Ook het bestuur maakt nog immer moeilijke tijden door. Met slechts drie personen, Kees Bouman, Jan de Wit en Wim Boogaarts, dient men de vereniging draaiende te houden. Coert van de Berg vult zo goed mogelijk de vacante plaats van jeugdsecretaris in en moet proberen de leegloop bij de jeugdafdeling een halt toe te roepen. Onderwijzer J. Voeten wordt aangetrokken voor de B/C en D/E jeugdgroepstrainingen, die bij wijze van experiment op woensdagmiddag zullen gaan plaatsvinden. Door verschillende oorzaken slaagt het initiatief niet.

Competitie 1991-92

Qua competitie-indeling verhuist het 1ste elftal van West Brabant naar de Bommelerwaard e.o. terwijl Wilbert Stembord de grensrechtersvlag gaat hanteren. In de nieuwe regio speelt men tegen Real Lunet – Vught, Waalkanters – Varik, S.C.R. – Rijswijk Gld., Wadenoyen, R.K.V.S.C. – Velddriel, Opijnen, E.W.V. – Eck en Wiel, F.C. Brasa ’91 – Den Bosch, Norbert – Lith en Herptse Boys. Men komt niet tot hoogdravende prestaties met een 7de stek en slechts 18 punten uit 20 wedstrijden, doelsaldo 52-46. Het 2de elftal behaalt een 6de plaats en het 3de team weet zich deze keer als voorlaatste te kwalificeren. Trainer Roel van Os moet noodgedwongen nog een keer zelf onder de lat in de thuiswedstrijd tegen F.C. Brasa (d.d. 16-02-1992). Hierbij deed zich nog een vermakelijk incident voor als trainer/doelman Van Os, wanneer de wedstrijd enige minuten oud is, de assistentie vraagt van grensrechter Stembord om vervolgens z’n gebit in de handen van de toegesnelde en verbouwereerde Wilbert te stoppen.

Op 18 maart 1992 wordt Dussen opgeschrikt door een brand in de Noordeveldse molen. In een mum van tijd wordt de uit 1795 daterende molen in de as gelegd. Wat rest is een verbrand karkas. Gelukkig wordt de molen weer in z’n oude luister hersteld en blijft hij bewaard als allerlaatste herinnering aan een uniek molencomplex dat de oude Vierbansboezem met z’n zeven wipmolens in de 19e eeuw nog was.

Een lijvig strafzaakdossier betreft de wedstrijd DESK 6 – Dussense Boys 2. Deze wedstrijd wordt in eerste instantie niet gespeeld omdat Dussense Boys over te weinig spelers beschikt. De wedstrijd wordt opnieuw vastgesteld maar Dussense Boys reist voor niets naar Kaatsheuvel omdat DESK onwetend is van de nieuwe speeldatum, daar de wedstrijd in de Officiële Mededelingen is aangekondigd als DESO 6 – Dussense Boys 2. Desondanks krijgt Dussense Boys van de KNVB een fikse boete opgelegd wegens het niet spelen van de wedstrijd. Secretaris Jan de Wit moet hemel en aarde bewegen om de boete van tafel te krijgen. Als dat uiteindelijk na veel heen en weer geschrijf is gelukt, is hij dermate verbolgen over de KNVB-ambtenaarij dat hij een claim indient voor gederfde reiskosten. Pas na lang aandringen slaagt hij er in om z’n gelijk en compensatie te krijgen.

Eind mei 1992 wordt het 65 jarig bestaan gevierd. Er wordt een jubileumcomité “Dussen ’92 ’t Kan” gevormd onder voorzitterschap van Ad van Dongen met als leden: Jan Heijmans, Coert van den Berg, Leon Schalken (Bzn) en Kees Schalken (Pzn). Weer wordt een feesttent geplaatst op het sportpark.

Dankzij de inzet van deze commissie wordt een aansprekend feestprogramma samengesteld. Zo worden er o.m. hometrainer-wedstrijden gehouden in aanwezigheid van de succesrijke Dussense wielrenner uit de jaren zestig, Leo van de Pluijm, en met deelname van tourvedette Gerben Karstens. Ook zijn er demonstraties judo, aerobic, kickboksen en bodybuilding en wordt door de jeugd massaal deelgenomen aan ’n speldag. Het Holland Duo en Mike & Ellen komen optreden evenals Gerrit Uittenberg. Ook de Dussense formatie Young Minds,  met zangeres Cindy Lensvelt en bandleden Günther en Ben de Rooij, Fabian Smet en Maarten Crezee (Almkerk), is van de partij. Zelfs de bekende polderpopper  Bertus Staigerpaip (Ruud Broeders, op dat moment woonachtig in Dussen),  vergezeld van een aantal lieftallige jongedames, verzorgt een gastoptreden. Traditiegetrouw komt De Drie Donken Blaaskapel uit Den Dungen het feest afsluiten maar helaas valt dit optreden door een wat gewijzigd repertoire van de Dungense blaaskapel, wat tegen.

Voor de voetballers wordt een familietoernooi georganiseerd; veertien families strijden om de eer. Bij de heren gaat de finale tussen Schalken en Verhoeven, waarbij Schalken met strafschoppen de sterkste blijkt. Bij de dames gaat de titelstrijd tussen Van Boxel en Akkerman die door Van Boxel winnend wordt afgesloten.

Een zeer succesvolle jubileumviering dus, zeker ook in financiële zin, al wordt er na het jubileum nog wel een beetje gesteggeld tussen het bestuur en de jubileumcommissie omtrent de aanwending van het batig saldo van f. 16.175,40 dat is voortgevloeid uit de feestelijkheden. Maar uiteindelijk wordt ook dat in de minne geschikt. De revenuen van het feest betekenen wel een forse injectie voor de clubkas die per einde boekjaar 1991-92 met maar liefst bijna 43 mille weer aardig gevuld raakt.

Competitie 1992-93

Het nieuwe seizoen 1992 -1993 werpt Wilbert Stembord zich tevens op als leider van het 1ste elftal en Richard Hesterman uit Raamsdonksveer wordt aangetrok-ken als trainer. Wegrestaurant Napoleon en Chinees restaurant Lotus, beiden uit Hank, fungeren als kledingsponsor voor het 1ste en 2de team. Voormalig “rots in de branding” van Achilles Veen maar inmiddels Dussenaar geworden, Simon van de Pol, komt de Dussense gelederen versterken. In het streekduel tegen Herptse Boys (7-0) loopt hij tijdens een botsing met een tegenstander maar liefst acht hechtingen op.

entreekrtAfbeelding 5.18 Entreekaartje voor het nacompetitieduel tegen Wadenoijen op 2 mei 1993. Beschikbaar gesteld door Joseph Reijnaars.

Dat seizoen behaalt het 1ste team de 3de periode en mag proberen tegen Wadenoijen en SCR – Rijswijk Gld. promotie naar de 2de Klasse te bewerkstelligen. Middels een eclatante 6-1 overwinning in de eerste wedstrijd, voor 500 toeschouwers thuis tegen Wadenoijen, lukt dit ook. Doelpuntenmakers waren: Dennis Schalken, Joseph Reijnaars (2x), Frans LeSage (2x) en Wilbert Eijkhout.

De opstelling tijdens deze kampioenswedstrijd: Doel – Hans van Mierlo. Achter – Anton Akkerman. Frans LeSage, Bert Wijnands, John van de Ven. Midden – Jan Feersma-Hoekstra, Jurgen Lensvelt, Simon Meijers. Voor – Dennis Schalken, Joseph Reijnaars, Angelo van Boxtel. Reserves – Wilbert Eijkhout, Cees Schelle, William Eijkhout. Aanvoerder Simon van de Pol was geblesseerd.

Hoewel niet meer van belang wordt de tweede promotiewedstrijd, uit tegen SCR, ook gewonnen; eindstand 2-3. De promotie wordt flink gevierd. De kantine wordt uitgebreid met een flinke aanbouwtent en Fanfare Wilhelmina brengt een serenade. Velen felicitaties volgen nog die zonnige zaterdag.

Joseph Reijnaars levert een prima prestatie door de titel topscorer van Land van Heusden en Altena 1992-1993, uitgeloofd door het Heusdens Nieuwsblad, in de wacht te slepen. Met maar liefst 29 doelpunten in 17 wedstrijden wordt hij met een straatlengte voorsprong op nr. 2 tot beste schutter gekroond. De 2de beste Dussense schutter, Frans LeSage blijft steken op 8 goals.

reynaarsAfbeelding 5.19 Joseph Reijnaars ( 22 jaar) ontvangt op 28 mei 1993 de topscorer-wisselbokaal uit handen van sponsor Jan Lievaart. Foto Heusdens Nieuwsblad.

Als beloning wordt Reijnaars geselecteerd voor het vertegenwoordigde elftal van het Land van Heusden en Altena die een wedstrijd spelen tegen het Nederlands Politie-elftal. Naast Kozakken Boys coryfeeën: Freek Vorthoren, Jacco van Oord en de gebroeders Verbaan, Almkerk’s talent Pieter de Bok en Achilles Veen spelers Frans van Wijk, John van de Kleijn, Robert Versteeg en Marcel van de Broek (doelman en zoon van Ad van de Broek), mag Joseph zijn kwaliteiten tonen. Verder zijn nog van de partij: Edwin van Sonsbeek Noad ’32, Harry Bolink Rijswijkse Boys, Dussenaar Hubert Blom van Wilhelmina ’26, Dico Gremmen Woudrichem en Piet Mosterd Sparta’30. Trainer is Joop Linstee. Einduitslag 4-3 voor Heusden en Altena, Joseph komt niet tot scoren.

Jan de Wit wordt dat jaar gehuldigd door de KNVB omdat hij al 15 jaar onafgebroken secretaris is. Jan, dan nog vergezeld van echtgenote Lies, laat het gebeuren met een gulle lach over zich heen komen. In de ledenvergadering van september 1993 memoreert voorzitter Bouman aan het overlijden van oud-penningmeester Han Rozendaal en kantinebeheerder Piet Donkersloot.

pdonkerslootAfbeelding 5.20 Kantinebeheerder Piet Donkersloot. Foto Dussense Boys.

Het overlijden van Piet Donkersloot was een uitermate tragische geschiedenis. Tijdens de periode Hemelvaart – Pinksteren van 1993 werden er op de velden van Dussense Boys tal van activiteiten ontplooid. Piet en z’n echtgenote Cor waren daarom op 2de Pinksterdag al vroeg aanwezig om de kantine op orde te brengen. Terwijl Cor druk bezig was in de keuken, overleed Piet achter de bar aan de gevolgen van een acute hartstil-stand. Daarmee verloor Dussense Boys een markant figuur die door zijn inzet op verscheidene fronten maar vooral door z’n immer opwekte stemming als kantinebeheerder een grote populariteit genoot bij de leden.

Competitie 1993-94

De teruggang in ’t aantal leden lijkt zich te stabiliseren met 58 actieve senioren, 45 jeugdleden en 43 rustende leden. Het nieuwe seizoen kan daarom weer met 4 elftallen aan de competitie worden deelgenomen.

Per 1 januari 1994 wordt tevens een privatiseringsovereenkomst gesloten met  Gemeente Dussen inzake het privatiseren van het voetbalcomplex. Voor een periode van 10 jaar krijgt Dussense Boys een jaarlijkse vergoeding van 21 mille, waarvoor zij het totale onderhoud van velden en opstallen voor eigen rekening dient te gaan uitvoeren.

Gezien de sterk verbeterde financiële situatie van de club, wordt in samenwerking met de Club van 100, besloten tot de aanleg van veldverlichting op het hoofdveld. Er wordt een aparte commissie gevormd door Theo Simonis, Ad van Schendel en Anton Akkerman (Hzn) die zich met de uitvoering hiervan gaat belasten. De werkzaamheden, begroot op 47 mille, zullen worden uitgevoerd door de Fa. Oostendorp uit Zwijndrecht. Op vrijdag 4 november 1994 wordt de opening verricht door wethouder Peter Ribbers en Dussense Boys speelt z’n eerste lichtwedstrijd op het eigen complex tegen het C-elftal van RKC  uit Waalwijk.

Gedurende een groot aantal jaren was André Schelle belast met het speel-gereedmaken van de velden. Ook theezetten in de rust nam hij voor z’n rekening. Daarnaast was hij een vurig supporter van het 1ste team. Befaamd waren André’s redevoeringen tijdens de rondvraag op de algemene ledenvergaderingen. Tijdens de carnavalsdagen van 2000 wordt hij – op de fiets onderweg naar huis – slachtoffer van een noodlottig ongeval, waaraan hij enkele dagen later overlijdt.

dbfoto29Afbeelding 5.21 Terrein- en materiaalverzorger André Schelle op de foto. Foto Dussense Boys.

De promotie van het 1ste elftal naar de 2de Klas brengt nieuw elan binnen de vereniging. Zo komt o.m. René van de Broek (Rzn) de gelederen van Dussense Boys versterken en hij blijkt het scoren nog niet verleerd. Verder krijgt de selectie kleur door de aanmelding als lid van Isidor Nsangu en Guy Kiadata. Met de tandem Richard Hesterman, Wilbert Stembord aan het roer eindigt het standaardelftal in het seizoen 1993 -1994 op ’n 2de plaats en haalt bovendien de 3de periodetitel binnen. Door dit resultaat promoveert men, samen met de kampioen Neerlandia ’31 uit Dorst, voor de 2de maal in successie.

De promotie moest bewerkstelligd worden in de laatste wedstrijd uit tegen Neerlandia ’31 uit Dorst, die een week eerder door ’n 1-6 overwinning in en tegen Dussen kampioen geworden waren.

Het Nieuwsblad van donderdag 19 mei 1994 bericht als volgt: “Met een dubbeldekker toog men naar Dorst. Al snel kwam men met 1-0 achter en behoedde Wilbert Eijkhout op de doellijn de Boys voor een verdere achterstand. Toen in de rust bleek dat concurrent Riel op voorsprong stond, werden in een alles of niets poging de mouwen opgestroopt. René van de Broek maakte gelijk uit een strafschop vanwege hands op de doellijn, waarna Angelo van Boxel met twee doelpunten de overwinning zeker stelde. Saillant detail bij deze wedstrijd. Neerlandia trainer is Ben Hesterman en Dussense Boys trainer is zijn broer Richard Hesterman”.

Niet zo verwonderlijk dat Het Nieuwsblad speculeerde: “Ondanks het vertoonde spelbeeld, speculeren sommigen over de deal die de broers Ben en Richard Hesterman met hun vereniging sloten; het kampioenschap voor Neerlandia in ruil voor een periodetitel met promotie voor Dussen.”

Maar goed, na 20 jaar betreed Dussense Boys eindelijk weer het walhalla van de Afdeling van de KNVB, de 1ste Klasse, met als prettige bijkomstigheid dat de derby tegen Be Ready uit Hank weer op het programma komt te staan. Bovendien blijft de topscorer-bokaal van het Nieuwsblad in Dussen want met 19 treffers blijkt René van de Broek het scoren nog niet verleerd en wordt daarmee de opvolger van Joseph Reijnaars.

dbfoto37Afbeelding 5.22 Het succeselftal uit 1992-93 o.l.v. Richard Hesterman en Wilbert Stembord op de foto bij elftalsponsor Ad en Jopie Valk van Wegrestaurant Napoleon. Bovenste rij v.l.n.r. Richard Hesterman, Wilbert Eijkhout (Jzn), Cees Schelle, Wilbert van Boxel, Hans van Mierlo. Middelste rij v.l.n.r. Wilbert Stembord, John van de Ven, Anton Akkerman, Dennis Schalken, Wilbert Eijkhout (Hzn), Simon van de Pol, Bert Wijnands, Simon Meijers, Jopie Valk, Ad Valk. Knielend v.l.n.r. Jurgen Lensvelt, Dian de Ronde, William Eijkhout, Angelo van Boxel, Joseph Reijnaars, John de Fijter, Frans LeSage, André Schelle. Foto Dussense Boys.

René van de Broek, de jongste broer van Ad van de Broek, maakte furore als veel scorende spits in het succesvolle A-junoren elftal eind 70’r-jaren. Evenals zijn oudste broer Ad, vertrok hij reeds  op jeugdige leeftijd (16 jaar) bij de Boys. René ging voor Unitas in Gorinchem spelen, waar zijn prestaties niet onopge-merkt bleven voor scouts van PSV Eindhoven. Hij kwam op amateurbasis voor de Eindhovenaren uit maar wist zich uiteindelijk toch geen contract te verwerven. Hij keerde daarom weer terug naar Unitas om vervolgens via Altena Nieuwendijk, Veerse Boys en weer Unitas, z’n carrière af te sluiten bij Dussense Boys. René, was een talentvolle en begenadigd puntspeler met een neus voor de goal, die jammer genoeg de echte top niet kon bereiken.

Het jeugdbestuur krijgt verder vorm met aantrekken van jeugdvoorzitter Gerard Meyer. Voornaamste doelstelling wordt het uitbreiden van het aantal jeugdleden, want met slechts 3 elftallen in competitie, is dit nog steeds een grote zorg van het bestuur. Om ’n kaderfunctie aantrekkelijker te maken besluit men tot het organiseren van een jaarlijkse feestavond voor alle medewerkers binnen de vereniging, een z.g. kaderavond. Jeugdsecretaris Coert van de Berg gaat tevens deel uitmaken van het bestuur.

Competitie 1994-95

Aan het voorzitterschap van het jeugdbestuur door Gerard Meyer komt een abrupt einde met z’n onverwachte overlijden in januari 1995 op 41-jarige leeftijd. Gelukkig kan het ontstane hiaat snel ingevuld worden door de aanstelling (seizoen 1994-1995) van Jos Pols als jeugdvoorzitter met in z’n kielzog John de Fijter als jeugdsecretaris. Dit koppel blijkt de basis te gaan leggen voor een wederopbloei van de jeugdafdeling.

De succesvolle trainer Richard Hesterman wordt als militair uitgezonden naar Joegoslavië maar in de persoon van Bert de Ceuster vindt men een vervanger. Ronald de Been wordt de nieuwe leider van het 1ste elftal. Voor de start van competitie loot men voor het bekertoernooi een thuiswedstrijd tegen Be Ready. Na ruim 20 jaar kent de derby weer eens ’n officieel karakter. Het wordt een spannende strijd, die ná 120 minuten voetbal, op de penaltystip in het voordeel van Be Ready wordt beslist.

Terug in die zo gekoesterde 1ste Klasse Afdeling 102, loopt het niet naar wens. Toch zijn er incidenteel best wel succesjes. Zo kopt Het Nieuwsblad van 8 december 1994: “Eindelijk winst voor Dussense Boys. De Boys bewees zichzelf een goede dienst. Door de overwinning op Raamsdonk (1-0) en het verlies van De Geeren tegen Be Ready, komt er een iets betere kijk naar boven. Aanstaande zondag wacht het duel uit tegen White Boys.” De week daarop is Het Nieuwsblad opnieuw euforisch: “Dussense Boys pakt tweede winst op rij. Geen donkere dagen voor kerst voor Dussense Boys. White Boys werd het tweede achtereenvolgende slachtoffer. Dussense Boys werd met 0-3 winst de grote winnaar van dit vierpuntenduel.”,/P> De wedstrijd thuis tegen Be Ready kent ’n tumultueus verloop. Dussense Boys krijgt met 1-5 stevig klop, alhoewel de Dussenaren, volgens het commentaar in Het Nieuwsblad zeker niet kansloos waren. Zij verzuimden echter op de beslissende momenten toe te slaan, waar Be Ready dat wel deed. Tot tweemaal toe wordt het duel door scheidsrechter van Hulten onderbroken, de eerste keer voor een onweersbui, de tweede maal vanwege de te hoogopgelopen emoties aan Dussense zijde. Niet zo verwonderlijk blijkens het feit dat Dussen een buitenspel doelpunt tegen kreeg en zich een strafschop onthouden zag. Het leidde ertoe dat Frans LeSage en Wilbert Eijkhout (Jzn) met tweemaal geel het veld konden verlaten en Dussense Boys de wedstrijd met slechts 9 spelers beëindigde.

Helaas degradeert men dat jaar toch weer uit de 1ste Klasse. In de sleutelwedstrijd tegen F.C. De Geeren uit in Breda delft men ondanks een handvol riante kansen het onderstip, waarmee het lot van Dussense Boys definitief bezegeld wordt. Bovendien worden de beide derby’s tegen Be Ready uit Hank, waar zo reikhalzend naar was uitgezien, jammerlijk verloren, want ook in de terugwedstrijd te Hank toonde Be Ready zich met 2-0 de betere maar vooral meer ervaren ploeg.

Pleister op de wonde is het kampioenschap van het 2de elftal met promotie naar de 3de Klasse. Voor het 3de team is een 8ste plaats weggelegd en voor het 4de elftal een 7de plaats. John de Fijter, spelend in het 2de elftal, wordt clubtopscorer met 20 doelpunten. Het stratentoernooi is goed bezet en men is dan ook van plan hiermee door te gaan, zij het wellicht in een wat aangepaste vorm. Daarentegen is het toernooi om de Dongemondcup ter ziele.

De jeugd heeft met slechts 3 elftallen het einde van de competitie gehaald; de A junioren moesten noodgedwongen worden teruggetrokken. Het nieuwe seizoen heeft men ingeschreven met 2 elftallen en 2 zeventallen, hetgeen volgens jeugd-secretaris Coert van den Berg, gezien het aantal beschikbare spelers, aan de optimistische kant is. Bovendien is men de mening toegedaan dat men nogal vrij zwaar is ingedeeld.

Uit de jaarrekening blijkt dat er het afgelopen seizoen voor de lieve som van f. 3.100,– aan ballen is aangeschaft. Niettemin wordt de verzuchting geslaakt dat Joost mag weten waar al die ballen gebleven zijn. Hernieuwde initiatieven om te komen tot de uitgave van een clubblad stranden helaas in een vroegtijdig stadium. Op 2 februari 1995, 42 jaar ná de Ignatiusvloed van 1953, stijgt de inwoners van het Land van Heusden en Altena het water opnieuw naar de lippen. De evacuatiescenario’s liggen al gereed. De bewoners worden dagelijks op de hoogte gehouden over waterstanden en veiligheid. Gelukkig blijft men – in tegenstelling tot de Bommelerwaard – van een feitelijke evacuatie verschoond.Bron: Nieuwsblad, donderdag 2 februari 1995. Later in ’t jaar, in mei 1995, wordt uitbundig het 50-jarig bevrijdingsfeest gevierd. Alle straten en wijken in Dussen strijden om het hardst om de straat zo mooi mogelijk te versieren. Een schitterende optocht van praalwagens, waar schier geen einde aan komt, trekt op die zonnige zaterdag door het dorp.

Competitie 1995-96

Ad van Biesen neemt afscheid als leider van het 4de elftal en krijgt op 25 augustus 1995 uit handen van Mr. Louis Haverman van de KNVB de zilveren KNVB-speld uitgereikt vanwege zijn grote staat van dienst voor Dussense Boys waarvoor hij o.m. als voetballer, leider, bestuurslid, kantinehulp en mede-terreinverzorger actief was.

dbfoto27Afbeelding 5.23 Op 2 juni 1996 brengt een voetbaldelegatie uit Nekla, Polen een bezoek aan Dussen. De Gemeente Dussen had destijds een vriendschapsband met de Gemeente Nekla uit Polen. Op de foto de voetballers en begeleiders uit Nekla en uit Dussen. De wedstrijd eindigt in een eclatante 2 – 6 overwinning voor de Polen. Foto Dussense Boys.

In het seizoen 1995-1996 wordt de zo succesvolle trainer Richard Hesterman weer teruggehaald naar Dussen en van v.v. Woudrichem komen Frans Weusthof en Bart Hurkmans over. Voor Frans LeSage is het feit dat hij niet langer op een basisplaats kan rekenen onverteerbaar, reden waarom hij z’n voetbalschoenen voorgoed aan de willigen hangt en na een lange – en uitstekende staat van dienst voorgoed afscheid neemt van het actieve voetbal. Met hem verliest het standaardelftal van Dussense Boys niet alleen ’n technisch begaafde en karaktervolle speler met een goed spel-inzicht en een “daverend” schot, maar ook ’n groepsleider zowel in ’t veld als daarbuiten.

De veranderingen leiden niet tot het gehoopte succes. In de voorbereiding wordt men uit het bekertoernooi geknikkerd door aartsrivaal Be Ready door thuis met 2-4 te verliezen. Beide Dussense doelpunten worden gemaakt door goaltjesdief Joseph Reijnaars. In de competitie komt men niet verder dan een 8ste plaats.

Adriaan van Luxemburg wordt als leider van het 2de elftal opgevolgd door Nico Bernard. Voor Nico is het leiderschap van een voetbalelftal een totaal nieuwe ervaring, maar hij brengt ook nieuwe ideeën in. Zo stelt hij halverwege het seizoen een treffende analyse op van het elftal, waar trainer en bestuur hun voordeel mee kunnen doen. Helaas constateert hij daarbij dat het voetbal zijn hart niet gestolen heeft, waardoor de verbintenis tussen Dussense Boys en Nico na één seizoen jammer genoeg tot een einde komt. De elftallen 2, 3 en 4 eindigen dat jaar alledrie in de onder helft van de ranglijst. Johan van Boxel wordt gekroond tot clubtopscorer.

Competitie 1996-97

In de ledenvergadering van 28 oktober 1996 blijkt dat er weer opnieuw initiatieven ontplooid worden om een dameselftal op te richten. Voorlopig neemt secretaris Jan de Wit hierbij de trainerhonneurs waar, welke later worden overgenomen door John de Fijter en Dian de Ronde. Het zal uiteindelijk niet lukken om ook daadwerkelijk een elftal geformeerd te krijgen.

Ad Bouwens uit Oosterhout doet z’n intrede als trainer. Het is de start van een langdurige verbintenis tussen Bouwens en Dussense Boys, die met z’n aanspre-kende oefenstof, maar zeker ook als mens, respect afdwingt bij de selectiespelers. De ex.-betaaldvoetballers Arnold en Gerry Mühren maken hun opwachting in Dussen om een voetbalclinic voor de jeugd te verzorgen. Partyservice Hurkmans uit Rijswijk gaat het 1ste team sponsoren en wordt zodoende de opvolger van Wegrestaurant Napoleon en Machinefabriek Van Andel.

IJsbaan

In de laatste maanden van 1996 vindt er onder aanvoering van de leden Koen de Lange en Ronny Schalken een bijzonder initiatief plaats bij Dussense Boys. Vanwege het strenge winterweer besluit men tot de aanleg van een ijsbaan op het gravelveld vóór de kantine. Het wordt een enorm succes. De periode rond Kerstmis en Oud en Nieuw wordt druk geschaatst op de zorgvuldig geprepa-reerde ijsbaan. Een grote schare van schaatsliefhebbers vindt zijn weg naar Dussen Binnen en in de kantine is het bovendien goed toeven met “koek en zopie”. Het mondt uit in de oprichting van een aparte en bijzonder actieve ijsbaancommissie die onder auspiciën van Dussense Boys gaat opereren.

Dankzij de periode van strenge vorst kan voorzitter Henk Kroes op de 2de dag van het nieuwe jaar 1997 om 11.00 ‘s-ochtends de verlossende woorden  “It giet oan” uitspreken, daarmee aan de massaal verzamelde media te kennen gevend, dat de 15de Elfstedentocht door zou gaan. Bart Weel uit Dussen, lid van de IJsclub Dussen, volbrengt de tocht en wordt voor deze prestatie op de Dussense ijsbaan met een lauwerkrans omhangen.

De activiteiten van het nieuwe jeugdbestuur beginnen hun vruchten af te werpen. In twee jaar tijd is de jeugdafdeling van 38 leden (in 1995) naar 62 leden (in 1997) gegroeid. Ronny Schalken is clubtopscorer-senioren geworden in het seizoen 1996-1997 met 19 doelpunten. De Club van 100 maakt een wat mindere periode door, het aantal leden is gedaald van 120 naar 70. Het 1ste elftal wordt 6de in de eindstand maar behaalt een periodetitel door de beslissingswedstrijd tegen DVVC op Koninginnedag winnend af te sluiten. De promotiewedstrijden tegen Jong Brabant en VCB uit Biezenmortel brengen echter geen succes en worden beiden verloren. Het 2de en 4de elftal worden eveneens 6de in de competitie, terwijl het 3de team traditioneel laatste wordt.

cdonkerslootAfbeelding 5.24 Cor Donkersloot-Schalken. Foto Dussense Boys.

Het 70-jarig bestaan van de club (in 1997) wordt niet officieel gevierd om de festiviteiten welke georganiseerd worden in het kader van het 100-jarig bestaan van Fanfare Wilhelmina niet in de wielen te rijden.

Vrij kort na de dood van haar man komt ook Cor Donkersloot-Schalken te overlijden, daarmee een leegte achterlatend in het kantinebeheer van Dussense Boys. Nel Verbeek-Leenhouts fungeert tijdelijk als standin.

Competitie 1997-98

Ton Lensvelt wordt dat jaar aangetrokken als penningmeester in plaats van de vertrekkende Karel Verhoeven. Hij gaat zich in eerste instantie vooral bezighouden met de voorbereidingen voor de bouwplannen en het mede ontwikkelen van een lange termijn plan (structuurplan).

Het seizoen 1997 – 1998 verovert het 1ste elftal zijn plaats terug in de 1ste Klasse van de Afdeling, welke inmiddels door een reorganisatie binnen de KNVB is omgevormd tot 5de Klasse KNVB, dit o.l.v. trainer Ad Bouwens uit Oosterhout. Sleutelwedstrijd in dit kampioenschap is de thuiswedstrijd tegen concurrent SAB Breda, waarbij met 10 man, omdat doelman Dian de Ronde uit het veld wordt gestuurd, een 1-2 achterstand alsnog wordt omgebogen in 3-2 winst.

dbfoto26Afbeelding 5.25 Kampioensfoto Duss.Boys 1, seizoen 1997-98 met promotie naar 5de Klasse KNVB. Staand v.l.n.r. Bart Hurkmans (sponsor), José van de Ven, Ronny Schalken, Wilbert Eijkhout Hzn met daarachter verscholen keeper Dian de Ronde, Frans Weusthof, Jurgen Lensvelt, Koen de Lange, Bert Wijnands, Leon Schalken, Ad Bouwens (trainer) Renze Bergsma, Marc Smit, Piet Meijers (verzorger). Knielend v.l.n.r. Johan Akkerman (leider), Peter Matheussen, John de Fijter, Joseph Reijnaars, Niels Berende, Joost van Ophoven, Simon Meijers, Angelo van Boxel en Sarmin Bochoz. Foto Dussense Boys.

Met inmiddels gevestigde krachten zoals José van de Ven, Joseph Reijnaars, Wilbert Eijkhout (Hzn), Jurgen Lensvelt en Angelo van Boxel, gecombineerd met ’n aantal routiniers, alsmede met de jonge talentvolle Niels Berende kan Dussense Boys weer een kwalitatief goed team in het veld brengen. Helaas kan van de uitstekende voetbalkwaliteiten van de snelle Niels Berende vanwege z’n medicijnenstudie slechts beperkt gebruik worden gemaakt. In 1999-2000 speelt hij voorlopig z’n laatste volledige competitie voor de Boys.Noot: Na de winterstop in het seizoen 2001-2002 meldt Niels Berende zich weer aan als lid van Dussense Boys. Angelo van Boxel verwerft de titel clubtopscorer met 15 doelpunten. Het 2de elftal wordt 6de en het 3de en 4de elftal eindigen als laatste, respectievelijk voorlaatste. Het draaiende houden van 4 elftallen blijkt steeds meer een probleem te worden. Nel Verbeek wordt als kantinebeheerster opgevolgd door Ditta de Fijter.

Door de maatschappelijke veranderingen en de ontkerkelijking loopt de animo voor kerkkoren onder de zangliefhebbers terug. Een goed alternatief is in dat geval het lidmaatschap van een gezelligheidskoor. Ook in Dussen blijkt hier behoefte aan, waardoor het venigingsleven van het dorp wordt uitgebreid met een nieuwe zangvereniging, het shantykoor Muiterij Kantje Boord, dat zijn thuishaven kent bij café De Bocht.

Competitie 1998-99

Ter gelegenheid van het behaalde kampioenschap van het 1ste elftal wordt Dussense Boys door de KNVB uitgenodigd de openingswedstrijd van het betaald voetbalseizoen in de Arena om de Johan Cruijffschaal bij te wonen. Een bus vol voetballiefhebbers vergezeld aanvoerder José van de Ven naar Amsterdam waar hem zelfs de eer te beurt valt voor de captainsparty te worden geïnviteerd.

Het eerste jaar in de 5de Klasse behaalt het 1ste team een keurige 5de plaats in de gecombineerd Brabant-Zuidhollandse klasse waarin men te maken krijgt met een aantal clubs uit de Dordtse regio. Het 2de elftal wordt 9de, het 3de elftal laatste en het 4de elftal eindigt als 10de. Anton Akkerman (Jzn) wordt clubtopscorer met 14 doelpunten.

Aan het einde van competitie, op 18 april 1999, speelt het 3de elftal een thuiswedstrijd. De wedstrijd krijgt een dramatisch einde. Wim van Mierlo laat zich in de rust wisselen en blijft in de kleedkamer achter. Aldaar wordt hij getroffen door een acute hartstilstand en wordt enige tijd later dood in kleedkamer aangetroffen. Z’n mede-spelers begeleiden hem naar z’n laatste rustplaats. Wim, voetballiefhebber puur sang, werd slechts 41 jaar en mocht het helaas niet meer meemaken dat z’n zoon Patrick in de competitie van 2001-2002 z’n debuut maakt in het 1ste elftal van Dussense Boys.

De jaarvergadering van 26 oktober 1998 blijkt er een van bijzondere aard. Binnen een strak tijdschema wordt de ledenvergadering goedkeuring gevraagd voor de uitvoer van ’n aantal ambitieuze plannen welke Dussense Boys klaar moeten stomen voor de 21ste eeuw. Om de vereniging kwalitatief op ’n hoger plan te brengen heeft het bestuur een meerjarenbeleidplan ontwikkeld, het z.g. structuur-plan. Het voorziet in de opzet van een aantal nieuwe commissies en een z.g. vrijwilligersconvenant. Dit laatste houdt in dat elk lid zich bereid verklaart om per seizoen tenminste 10 uren vrijwilligerswerk te doen voor de vereniging. De eerste resultaten hiervan zijn reeds zichtbaar doordat op initiatief van Coert van de Berg een nieuw clubblad, De Voorzet, verschijnt.

Tevens worden plannen gepresenteerd voor de bouw van een nieuw clubgebouw. Een viertal opties worden voorgelegd, waaruit tenslotte één variant verkozen wordt: Renovatie met uitbreiding. Het doorgaan hiervan is echter afhankelijk van subsidie van de Gemeente Werkendam. De plannen zijn ontworpen door een speciale voorbereidingscommissie die bemand is met Toon van Schendel, architect, Tinus Meijers, oud-voorzitter en Fred van de Bosch, Directeur Rabobank Dussen. Een speciale bouwcommissie zal zich uiteindelijk gaan belasten met de daadwerkelijk uitvoering van de bouw.

Ook de locale overheid levert z’n bijdrage aan de verbetering van de accommodatie van Dussense Boys want in mei 1999 wordt het hoofdveld gerenoveerd zodanig dat het eind september 1999 weer beschikbaar is voor het spelen van wedstrijden.

playbackshowHet bestuur van Dussense Boys ziet – ondanks de drukke agenda – toch nog kans om een bijdrage te leveren aan de “Sterrenplaybackshow”, georganiseerd door C.V. De Plekkers in het Middelpunt. In de creatie van “lieftallige” Selvera’s laten voorzitter Kees Bouman en secretaris Jan de Wit hun vertolking van “Twee reebruine ogen” door de zaal schallen. Gelukkig konden we in de archieven geen uitslag meer terugvinden, want of de beide voormannen van Dussense Boys in deze uitmonstering (zie foto) hoog geëindigd zullen zijn valt zeer te betwijfelen.

Tijdens de uitwedstrijd van Dussense Boys 1 tegen Be Ready in Hank (seizoen 1998-99) blijkt dat aanhangers van Dussense Boys in de nacht van zaterdag op zondag de doelpalen op het hoofdveld aan De Schiethoek rood-wit hebben geverfd, tevens hebben zij de middenstip ontvreemd. Het bestuur van Be Ready weet het veld echter nog tijdig speelgereed te krijgen. Wellicht geruggensteund door dit vermetele gedrag van deze “supporters”, weet Dussense Boys, onder erbarmelijke weersomstandigheden, sinds lang weer eens een overwinning (0-3) in de wacht te slepen tegen de geel-zwarten in Hank.

Er is ook de nodige zorg omtrent de toekomst. Ruim vóór de millennium-wisseling ontkomt ook Dussen niet aan de gevolgen van de grootschaligheid. In korte tijd verdwijnen een aantal, in de loop der jaren zorgvuldig opgebouwde voorzieningen, zoals: het politiebureau, het postkantoor, het waterleidingkantoor en de tandartspraktijk. Draait de locale Rabobank z’n voorzieningenniveau terug, worden MAVO en Land en Tuinbouwschool (al in een eerder stadium) gesloten, gaan kleuterscholen op in het basisonderwijs en wordt het winkelbestand behoorlijk gesaneerd. Bovendien wordt de Gemeente Dussen samengevoegd met de Gemeente Werkendam. De meest zorgwekkende ontwikkeling voor Dussense Boys is echter dat er nog slechts mondjesmaat nieuwe uitbreiding wordt gerealiseerd in het dorp. Hierdoor loopt niet alleen het inwoneraantal van Dussen terug, maar vergrijst het ook steeds verder, waardoor de aanwas van jeugdvoetballers onder druk komt te staan. Het bestuur beseft gelukkig al snel dat men zich hiertegen slechts kan wapenen door aspirantleden een kwalitatief goede verenigingsstructuur met optimale voorzieningen aan te bieden.

Competitie 1999-2000

Uit de ledenvergadering van 18 oktober 1999 komt naar voren dat de besluitvorming omtrent de bouw van een nieuw clubgebouw de eindfase nadert. Het bestuur heeft een intensieve lobby gevoerd bij politiek Werkendam, subsidieaanvragen zijn ingediend en binnen enkele maanden wordt uitsluitsel verwacht van het Gemeentebestuur. Plan is om per 1 mei 2000 met de werkzaamheden een aanvang te nemen. De bouwcommissie is inmiddels gevormd met Isaac de Graaf als projectleider, Pieter Kant als maatvoerder, en Ton Lensvelt voor de financiën. Een speciale taak is weggelegd voor voorzitter Kees Bouman die zich met de werving van vrijwilligers gaat belasten. In z’n coördinerende rol blijkt hij van onschatbare waarde tijdens de uitvoering van de bouwwerkzaamheden.

De invulling van het structuurplan blijkt verder vorm te hebben gekregen met een uitstekend functionerende jeugdcommissie onder leiding van Jos Pols, die het aantal leden weer gestaag ziet oplopen. Ook de Sponsorcommissie – waar Joost van Ophoven een voortrekkersrol in vervult – is zeer actief en levert een belangrijke bijdrage aan een gezonde financiële huishouding van de vereniging. De Technischecommissie maakt een aarzelende start, maar belooft gezien de inzet en de motivatie van de leden, veel goeds voor de toekomst. De Activiteiten-commissie o.l.v. Jan Schalken Bzn. is nog driftig op zoek naar versterking. Met de reclassering wordt een overeenkomst afgesloten betreffende op het complex van Dussense Boys tewerkstellen van mensen welke een taakstraf hebben gekregen in de vorm van dienstverleningsuren.

clubkaartAfbeelding 5.26 De clubkaart.

De clubkaart doet voor het eerst in z’n intrede bij Dussense Boys. Met deze kaart, die gratis ter beschikking wordt gesteld aan leden, Club van 100 leden en sponsors, heeft men gratis of tegen gereduceerde prijs toegang tot activitei-ten welke onder auspiciën van Dussense Boys georganiseerd worden. Het initiatief valt goed in de smaak en krijgt daardoor een structureel karakter.

De Club van 100 o.l.v. voorzitter Theo van Bragt blijft bij dit alles niet achter. Het bestuur wordt uitgebreid en met Tinus Meijers, Cees Schook, Karel Verhoeven en Izak den Dekker op sterkte geacht. Men start een actieve ledenwervingscampagne. Hetgeen resulteert in een ongekende groei van het aantal leden dat weldra de 130 bereikt. Door de sponsorcommissie worden nieuwe sponsors voor het 1ste team binnengehaald te weten Regiobank/Assurantiekantoor de Ronde uit Dussen en JakkoSport uit Wijk en Aalburg.

jeugd2000Afbeelding 5.27 De voltallige jeugdafdeling van Dussense Boys inclusief jeugdleiders gefotografeerd ter gelegenheid van de opening van het nieuwe clubgebouw in december 2000. Foto Dussense Boys.

Het 1ste elftal verwerft voor de 2de maal in successie een 5de plaats, maar Dussense Boys blaast ook z’n partijtje mee op de digitale snelweg en ontwerpt een fraaie internetsite voor op het world-wide-web. Zelfs meer dan dat, want in een artikel van het Brabants Dagblad van 9 december 2000, wordt de internetsite van Dussense Boys www.dussenseboys.nl als voorbeeld aangehaald “hoe een verenigingssite ook anders kan”.

Het is duidelijk, met het naderende millennium, lijkt Dussense Boys de magere jaren weer enigszins te boven. Sportief gezien is het de voorbije decennia moeilijk gebleken om het niveau van de topjaren 1960-1970 opnieuw te bereiken, maar dat heeft ook te maken met de veranderende mentaliteit waarbij clubgebondenheid geen vanzelfsprekendheid meer is. Er staat echter wel opnieuw een gezonde en bloeiende verenigingsstructuur in al z’n verscheidenheid en dat zal ook nodig blijken want er wacht de club een enorme klus in de vorm van de realisering van een nieuw clubgebouw.