Sign In

Remember Me

Met de tijd mee (1960-1977)

dbfoto39Afbeelding 4.01 Een spelmoment op het oude veld in ’t Rommegat begin 60’r jaren. Aan de bal Sjaak van Dortmont, daarnaast Frits Leenhouts en Benny Simonis. De spelers op de achtergrond zijn niet herkenbaar.  Foto Jan Lensvelt Jr.

Op 23 juni 1960 komt het bestuur er als volgt uit te zien:  Voorzitter – Gerrit van Bussel, secretaris – Harry Verhoeven, penningmeester – Han Rozendaal, Leden – Cees Hofmans, Johan van Olst en Frans Schelle, tevens 2de secretaris.

Het 1ste elftal is in de beginjaren zestig als volgt samengesteld: Doel: Leo Meijers later Bertus Leenhouts. Achter v.l.n.r. Bertus Meijers, Henk Donkersloot en Adriaan van Dortmont. Midden v.l.n.r. Piet Hakkel Fzn en Benny Simonis, Voor v.l.n.r. Cees van Luxemburg, Sjaak van Dortmont, Gert Donkersloot, Jan van Luxemburg, Bart Schalken.

Het 2de elftal bestond uit de volgende spelers: Doel: Harry Verhoeven later Leo Verhoeven en Dion Schalken. Achter Wim van Olst, Cees Schalken (chauffeur) en Piet van Boxel. Midden Leo Meijers, Jan Stevens, Leo Leeggangers, Leo Scheeren. Voor Jos de Ronde, Henk Lensvelt (Azn), Frans Schelle, Frits Leenhouts (Czn) en Tinus Meijers, ook voorzitter Gerrit van Bussel speelde regelmatig mee. Hoewel er wat onzekerheid bestaat omtrent de samenstelling van het 3de elftal, maakten de navolgende spelers vermoedelijk onderdeel hiervan uit: Doel: Broer Meijers of Bertus Schalken (Jzn), bijgenaamd “De Zwarte Panter”, naar de befaamde Oranje-doelman Frans de MunckNoot: Frans de Munck was 11 jaar lang (1949-1960) de vaste doelman van Oranje. Hij speelde in totaal 31 interlands.. Achter en Midden: Jos Stevens, Leo van de Pluijm, Theunis Leeggangers, Rien van Boxel, Sjaak Leenhouts (Mzn), Jan Wintermans, Anton Akkerman (Baan), Jan Akkerman (Bosschen). Voor: Frans de Ronde, Leen en Jan Verduin, Piet Scheeren, Sjaak Donkersloot.

De opvolger van Burgemeester Mol, Burgemeester Oderkerk, neemt na 14 jaar op 12 augustus 1960 afscheid van de  Gemeente Dussen door z’n aanstelling als burgemeester van de Gemeente Etten-Leur. Op 20 mei 1961 wordt z’n opvolger Burgemeester Krijgsman aan de Korn ingehaald. Als bijzonderheid van deze nieuwe burgemeester wordt vermeld dat hij in z’n geboorteland Indonesië, heel wat tennis- en voetbalclubs heeft opgericht.Bron: Hank en Dussen in vogelvlucht, 1994, Henk Hellegers

Het echtpaar Toon Hofmans-Trots, wiens kinderen en kleinkinderen door de jaren heen zo’n belangrijk aandeel leveren aan Dussense Boys, vieren op 14 juni 1960 hun gouden huwelijksfeest.Bron: Nieuwsblad, juni 1960

Competitie 1960-61

Bij de KNVB was de Nederlandsch Elftal Commissie het orgaan dat er voor moest zorgen dat de beste spelers van Nederland werden verkozen. Het scouten van de spelers werd door de districtscommissies gedaan. Zij moesten de Commissie adviseren over spelers en over het samenstellen van districtsploegen. In 1926 werd de naam van de Nederlandsch Elftal Commissie gewijzigd in de Technische Commissie. In 1930 werd uit de Technische Commissie een Keuze-commissie benoemd die zich louter zou bezighouden met het samenstellen van het Nederlands Elftal. Bovendien ging men over op het bijeenroepen van de spelers voor centrale trainingen. De technische training verzorgden de bonds-coaches; de tactiek werd uitgestippeld door de Keuzecommissie. Maar zelfs bij de KNVB werd het instituut Keuzecommissie pas aan het eind van de jaren vijftig opgeheven. Voortaan zou de bondscoach verantwoordelijk zijn voor de samenstelling van het elftal en de tactische beslissingen.

Zover is men bij Dussense Boys nog niet. Cees van Luxemburg blijft trainer, maar een bestuursvoorstel om het 1ste elftal voortaan te laten samenstellen door de trainer en de aanvoerder, blijkt een heikel punt en haalt het nog niet. De gemoederen lopen hoog op, zodanig zelfs dat de zittende elftalcommissie en masse aftreed.

Een citaat uit het notulenboek: “Het woord werd gegeven aan de heer Dijksman, die zich afvroeg wat men nu eindelijk wilde en zich tevens candidaat stelde voor ’n nieuwe elftalcommissie. Na veel geharrewar, waarbij het er de schijn van had of de vergadering in een vechtpartij zou ontaarden, konden de oude elftalcommissieleden worden overgehaald hun functie te blijven vervullen met uitzondering van Janus van Dortmont die niet op de vergadering aanwezig was. Uit 2 candidaten, n.l. J. Dijksman en Joh. van de Broek, moest gekozen worden maar voor het zover was, deelde Dijksman mede dat gezien hij aanhanger was van de Heineken Bierbrouwerij, hij zich terugtrok als candidaat. Zonder stemming werd hierop J.v.d. Broek gekozen tot vijfde lid”.

jdijksmanAfbeelding 4.02 Foto van Jan Dijksman

De vergadering werd toch nog in de majeur besloten met de mededeling van het lid en wethouder van Dussen Toon van Dijk: “dat in de vandaag gehouden raadsvergadering definitief een nieuw sportveld aan Dussense Boys was toegewezen en dat slechts één seizoen meer op het oude zéér slechte veld behoefde te worden gespeeld.”

Reeds enkele jaren had men moeilijkheden met het terrein, dat zeer slecht was en niet langer aan de eissen van de voetbalbond voldeed en een nieuw speelveld was dan ook geen overbodige luxe. Op 23 juni 1960 besloot de Gemeenteraad van Dussen tot aankoop van een terrein tegenover Het Kasteel-Raadhuis, dat tot sportpark zou worden aangelegd. Hiermede werd de Heidemij. belast. De inschatting dat slechts één seizoen meer op het oude veld gespeeld behoefde te worden bleek achteraf wat al te optimistisch.

Het oude terrein was inderdaad van een niet al te beste kwaliteit. De afwatering was slecht, er was weinig ruimte voor de toeschouwers en er was geen afrastering, de grasmat was hobbelig en voor de doelgebieden was het een complete zandvlakte. Toch had het veld in het Rommegat ook z’n bekoring. Door z’n ligging onder aan de dijk, pal achter de woning van Dries Nieuwkoop, met het publiek letterlijk lángs de lijn – van afrastering was toen nog geen sprake – was er bij de thuiswedstrijden altijd sprake van veel sfeer, wat de tegenstanders toch ontzag inboezemde. Vooral de wedstrijden tegen TPO uit Moerdijk en natuurlijk Be Ready uit Hank waren spannend. De thee in de rust werd gebruikt in de cafetaria van Cor Heijmans – thans De Rietpluim -, temidden van de overige aanwezige gasten en supporters welke van de gelegenheid gebruik maakten om een verversing te gebruiken en ’n sigaretje te roken. Van enige tactische bespreking in de rust zal dus nauwelijks sprake zijn geweest. Na afloop trok men naar Café de Bocht om zich te wassen en te verkleden.

Het land benodigd voor de aanleg is in bezit van Marinus Verbunt die het aan zijn inwonende schoonzoon Harry van Honsewijk verpacht. De waarde van het 2,7 HA groot terrein wordt getaxeerd op ruim 25.000 gulden, terwijl de bedrijfsschade voor Van Honsewijk ruim 12.000 gulden bedraagt. Door stevig onderhandelen en omdat de Verbunt en Van Honsewijk de voetbalclub niet ongenegen zijn, verwerft de gemeente de benodigde grond uiteindelijk voor de som van 17.850 gulden. De aanlegkosten van het sportpark worden begroot op een kleine ton, maar door versobering en zelfwerkzaamheid teruggebracht tot 70 mille. De Provincie steekt met 7.500 gulden subsidie de helpende hand toe.

Het Land van Heusden & Altena wordt steeds meer ontsloten. Op 15 maart 1961 opent Koningin Juliana de Gorinchemse brug, zodat het overvaren met de pont van Sleeuwijk tot het verleden behoort. Indien de 2de wereldoorlog er niet was geweest, had men reeds in 1940 een tweebaans brug gebouwd, daar de onderbouw was aanbesteed en het staal voor de overspanning reeds was gekocht. Er komt een tweebaans rijksweg tussen Breda en Gorinchem en er wordt een eerste aanzet gegeven tot een grootscheepse ruilverkaveling in Het Land van Heusden en Altena.

In 1960 wordt aan 63 leden een uitnodiging gestuurd voor de Algemene Ledenvergadering en speelt men met 3 elftallen in de competitie. In de vergadering van 21 juli 1960 wordt besloten om koninklijke goedkeuring op de statuten aan te vragen welke op 25 februari 1961 wordt verleend. Het jaarlijkse uitstapje voert dit jaar naar Nijmegen en Groesbeek. In de loop van het jaar moet secretaris Harry Verhoeven zijn functie neerleggen, “daar hij juist in het voetbalseizoen in pension is”. Op 30 mei 1961 wordt hij opgevolgd in de persoon van Ad Lensvelt (Jzn).

Ter voorbereiding op de competitie speelt het 1ste elftal een oefenwedstrijd in en tegen Waspik. Na een ruststand van 2-1, wordt Waspik na rust finaal onder de voet gelopen. De eindstand is 2-7. Dat belooft wat voor de nieuwe competitie.Bron: Nieuwsblad, 24 juni 1960. Het 1ste team debuteert dan ook verdienstelijk in de 1ste Klasse met een gedeelde 4de plaats, het 2de elftal wordt zevende en het 3de elftal wordt voor de tweede maal in successie laatste, met de vermelding dat men tot maar liefst drie keer toe punten in mindering heeft gekregen.

Voor het eerst neemt men met zowel A als B junioren aan de competitie deel. De A-jeugd wordt knap 3de, de B-jeugd eindigt in de middenmoot. Een verheugende mededeling betreft een schenking van 175 gulden door iemand die onbekend wenst te blijven. Dat neemt niet weg dat voor het seizoen 1961-62 de entreegelden worden verhoogd naar: 1ste elftal f. 0,50 en 2de elftal f. 0.25.

Opnieuw is er veel kritiek op de elftalcommissie. Na ampel beraad, besluit men in principe tot afschaffing van het instituut en de betreffende verantwoordelijkheden te delegeren aan een nog aan te trekken oefenmeester (Hub. Fens uit Raamsdonksveer).

hubfenzAfbeelding 4.03 Trainer Hub. Fens. Foto Dussense Boys.

Om meer totoleden te werven wil men ’n publiciteitscampagne starten, onder meer via de locale Kasteelbode. Jan van Luxemburg en Tinus Meijers nemen de ondankbare taak op de schouders de contributie-inning te schonen en ontstane achterstanden weg te werken.

Bertus de Ronde, bijgenaamd MöringNoot: Hennie Möring speelde in de periode 1947-1949 zes keer voor het Ned.XI-tal. naar de bekende Nederlands XI-tal speler, is leider van het 2de elftal, terwijl Jo Hofmans en Piet Versteeg de jeugd onder hun hoede zullen nemen. Johan Leenhouts wordt assistent van Hub.Fenz in de functie van teammanager. De verplichte medische keuring doet zijn intrede.

Sporttoto

Verplicht lid worden van de KNVB, dat was voor goklustigen het devies in 1956 toen de KNVB met de officiële voetbalpool startte. In eerste instantie waren het de voetbalclubs die onder de leden voetbalpools organiseerden. De semi-profclub DWS maakte landelijk reclame en verdiende in korte tijd 40.000 gulden. Andere clubs stichtten de zogenaamde “Alkmaar-pool” met al snel een omzet van 300.000 gulden per week. Groter en groter werden de pools zodat de Minister van Justitie zich genoodzaakt zag ze te verbieden.

De KNVB kwam met een compromisvoorstel: zij zou voortaan een nationale voetbalpool organiseren. De “wilde” toto’s van de verschillende voetbalclubs zouden verboden worden. De Minister ging akkoord. Wel zou er een proefproces worden gestart rond de vraag of de voetbalbond als besloten kring kon worden beschouwd. Het proefproces werd verloren maar de Minister gaf direct na de uitspraak aan de KNVB toestemming een toto te organiseren in afwachting van de aanpassing van de Loterijwet. Voorwaarde was wel dat iedere deelnemer werd geregistreerd.

jltotoAfbeelding 4.04 Deelnemersbewijs van de Stichting Nationale Sporttotalisator. Een dergelijk bewijs was nodig om deel te mogen nemen aan de sporttoto. Ter beschikking gesteld Jan Lensvelt Jr.

Vanaf begin 1957 tot juni 1960 organiseerde de KNVB de voetbaltoto. Dit ging als volgt te werk: de KNVB stelde het totoformulier samen. Zij liet het drukken en verspreidde het onder 20 districts-kantoren die de formulieren uitzetten onder de verenigingen. De zaterdag voor de wedstrijden werden de formulieren opgehaald en in een kluis opgeborgen. Na de bekendmaking van de uitslagen moesten de deelnemers de KNVB bellen die de claim controleerde aan de hand van het ingestuurde formulier.

De opbrengsten werden verdeeld: 40% was voor de voetbalclubs. Omdat men lid van de KNVB moest zijn om mee te kunnen doen, steeg het aantal leden van de KNVB in deze jaren snel: 1955 waren er 342.907 leden; in 1957 was dit gestegen tot 422.317.

De sporttoto en later ook nog de lotto is ook voor Dussense Boys een lucratieve zaak gebleken. Als totomeester fungeerden achtereenvolgens: Gerrit van Bussel, Ad Lensvelt, Bertus Meijers en Jan de Wit. Gedurende de topjaren, 1970-1980 onder Bertus Meijers, werd jaarlijks een bedrag tussen de 3-5 mille aan de goklust van de deelnemers verdiend. Tot op de dag van vandaag ontvangt men nog steeds revenuen van de Stichting Nationale Sporttotalisator, alhoewel door de introductie van diverse andere loterijvormen  de opbrengst voor de club behoorlijk is afgenomen.

In 1960 nam de Stichting De Nationale Sporttotalisator de organisatie van de toto over. De opbrengsten verdeelde men niet meer alleen over de voetbalclubs maar ook andere sportbonden en maatschappelijk en culturele instellingen profiteerden mee. Door de verbetering van de financiële situatie kon een aantal afdelingen zich veroorloven een kantoorpand aan te kopen. Bovendien kon een grote wens van de KNVB worden gehonoreerd: de oprichting van een eigen sportcentrum. Op 1 november 1961 werd de voetbalpool wettelijk geregeld. De jaren daarna voerde de KNVB vooral besprekingen over de hoogte van het percentage dat aan haar en de verenigingen afgedragen werd uit de lottopot.

totoformAfbeelding 4.05 Totoformulier. KNVB archief, Den Haag

Bij Dussense Boys berust het beheer van de toto in aanvang bij Gerrit van Bussel; inlevertijd op donderdag van 20.00-22.00 uur. Van Bussel blijkt trouwens een ware duizendpoot binnen de vereniging want naast het voorzitterschap en het innemen van de totoformulieren, doet hij ook de terreinverzorging, fungeert als leider van 2de elftal, is lid van elftalcommissie, geeft somtijds training aan spelers en voetbalt in noodgevallen zelf ook nog mee.

Een variant op de sporttoto en lotto was de zogenaamde interne toto. Door één gulden in te leggen, kon men vijf keer raden naar de totale inzet van de betreffende week. De winnaars ontvingen een bepaald percentage van de omzet. Vooral in de beginfase (eerste helft 70’r jaren) was de interne toto erg populair en waren totaalopbrengsten (over 5 of 10 weken) tot zo’n 4 duizend gulden geen zeldzaamheid. Overigens was het organiseren van de interne toto niet alleen voorbehouden aan Dussense Boys, maar spraken ook andere verenigingen in Dussen deze bron van inkomsten aan.

Scheidsrechters

Verscheidenen Dussense Boys leden zijn  in de loop der jaren de scheidsrechtersfluit gaan hanteren, al dan niet na afloop van hun actieve voetbalcarrière. Jan Lensvelt Sr. is in Dussen een van de baanbrekers op dit gebied als hij in 1960 z’n diploma behaalt.

In de 70’r jaren zijn  vooral Rien Schalken, Cees Schalken Bzn en Jacques Leemans, maar ook Piet Heijmans (van Kelle), als scheidsrechter actief. Later zal Hans Sagt (Hzn) eveneens tot het gilde toetreden. En met succes, want hij zal uiteindelijk ook KNVB wedstrijden mogen leiden.

jlscheidsAfbeelding 4.06 Het scheidsrechtersdiploma  door Jan Lensvelt Sr.  in de winter van 1960 behaald.  Ter beschikking gesteld Jan Lensvelt Sr.

Een populaire scheidsrechter, vooral bij het jeugdbestuur, was Jos Ermes uit Dongen. Jos had nog wel eens de gewoonte als het krachtsverschil wat te groot werd, om wat vroeger af te fluiten. De zogenaamde 3de helft kon hem namelijk niet lang genoeg duren. Door een tekort aan officiële scheidsrechters wordt het fenomeen clubscheidsrechter in ’t leven geroepen. Bekende clubscheidsrechters bij Dussense Boys: Bertus Meijers, Bart Schalken en Coert van de Berg; de twee laatstgenoemden thans nog in functie. Ook tal van anderen plegen echter met een zekere regelmaat de fluit te hanteren.

Wielrenner Frans Stevens

Wielrenner Frans Stevens (foto links, geb. 1933) uit Dussen breekt in 1960 door als ‘onafhankelijke’ met overwinningen in de Kersenronde-klassieker in Mierlo en het criterium van Meerle (B). Daarnaast waren er tal van ereplaatsen in etappewedstrijden zoals: Olympia’s Tour en Tour des Minés en in klassiekers; in de door Jan Janssen gewonnen Ronde van Overijssel behaalde hij een fraaie zevende plaats. Bovendien finishte hij in maar liefst 26 criteriums bij de eerste tien. Geen wonder dat er in dat jaar een supportersclub voor hem wordt opgericht. Door zijn behaalde resultaten en zijn status als ‘onafhankelijke’ wordt hij uitgenodigd voor de Nederlandse wielerploeg voor de Vredeskoers van 1961, waar hij in een etappe naar Oost-Berlijn een fraaie tweede plaats behaald. Een jaar later, in 1962, wordt hij semiprof bij de wielerploeg van het destijds bekende fietsenmerk Eroba met onder meer Jef Lahaye, Theo Sijthoff en Piet van den Brekel als ploegmaats. In dat jaar neemt hij ook deel aan de Vuelta in Spanje. Hij houdt het negen etappes vol.

Competitie 1961-62

Het 1ste elftal klasseert zich in de middenmoot terwijl het 2de team een moeilijk seizoen doormaakt en als 3de van onder eindigt. Het 3de elftal doet dit keer de laatste plaats over aan Waspik 4 en wordt zelf vóórlaatste.

In 1961 ontstaat er een bestuurscrisis en wordt op 9 oktober 1961 een speciale en druk bezochte ledenvergadering belegd in de cafetaria van Koos de Ridder aan het Vrijheidsplein. Bij de kascontrole zijn onduidelijkheden geconstateerd welke niet direct verklaard kunnen worden. De daarop volgende perikelen leiden uiteindelijk tot de val van voorzitter Gerrit van Bussel, waarmee andermaal een voorzitter afscheid neemt van een vereniging op ’n wijze die hij gezien zijn enorme inzet en staat van dienst voor de club, geenszins verdiende. De manier waarop een en ander werd aangepakt en afgehandeld verdiende absoluut geen schoonheidsprijs.

Hoe dan ook, van Bussel’s voorzitterstaken worden tijdelijk waargenomen door Frans Schelle, terwijl Jan Lensvelt als plaatsvervangend secretaris optreedt vanwege militaire dienst van zijn zoon en zittend secretaris Ad Lensvelt; hij zal zich ook gaan inspannen om de ontstane contributieachterstand weg te werken. Ad Lensvelt wordt de nieuwe totomeester, in plaats van Gerrit van Bussel. Het contract met de trainer wordt niet verlengd, zulks omdat de kosten vrij hoog zijn en het trainingsbezoek erg tegenvalt. Elftalleider Johan Leenhouts wordt eveneens in het bestuur verkozen maar blijft voorlopig ook het 1ste elftal opstellen, zolang de trainer deze taak niet overneemt. Johan van Olst blijft leider 2de elftal terwijl Ankie Leeggangers als leider van het 3de elftal wordt aange-steld. Er worden voor het eerst initiatieven ondernomen om een clubblad uit te geven. Tinus Meijers en Jan Dijksman melden zich als potentiële redactieleden, maar tot een clubbladuitgave leidt het niet.

Men besluit de elftalcommissie nieuw leven in te blazen, echter de verkiezing hiervoor ontaart in een chaotisch geheel, hetgeen de voorzitter doet besluiten – onder hevig tumult – de vergadering te beëindigen.

Competitie 1962-63

Op initiatief van Pastoor Peters worden plannen ontwikkeld voor bejaardenwoningen. Op een door het R.K. Kerkbestuur geschonken terrein tussen Molenkade en R.K. Kleuterschool, dat Wilhelminaplantsoen genoemd zal gaan worden, worden de eerste tien woningen gebouwd. Dertig jaar later, in 1992, zullen deze woningen vervangen worden door tweeëntwintig nieuwe woningen met een steunpunt en wordt het geheel omgedoopt tot De Molenwiek.

In het seizoen 1962-63, dat langdurig onderbroken wordt vanwege de extreem koude winter, is er voor het 1ste elftal wederom een plaats in de middenmoot weggelegd. Daarentegen wordt het 2de elftal fraai 2de in de eindrangschikking. Het 3de team is opnieuw voorlaatste. Cees Schalken (Bzn) doet z’n intrede als jeugdleider. De A en B junioren eindigen beiden in de middenmoot. De relatief goede resultaten van de A en B junioren van de laatste twee seizoenen zijn een voorbode van de aanstormende jeugd binnen de gelederen van Dussense Boys.

In die jaren voetbalde het 1ste elftal ook in competitie tegen UVV’40. Op het veld in Ulvenhout deden zich tijdens ’n wedstrijd ’n tweetal incidenten voor. Zo schoot Bertus Meijers, toen hij als verdediger de bal eens flink “naar voren” wilde ruimen, het leder pardoes in een lichtbak van een langs de kant staande lichtmast. In dezelfde wedstrijd werd Cees van Luxemburg herhaaldelijk unfair getackeld. Bij de zoveelste aanslag kon Jan van Dortmont (kapper) zich niet langer meer beheersen en stormde, vervaarlijk zwaaiend met z’n paraplu, het veld op om verhaal te halen bij scheidsrechter en tegenstander.

Ook wordt aangetreden te Rijsbergen tegen de plaatselijke V.V.R. Scheidsrechter is de dan nog jong en onervaren maar al even eigenzinnige Frans Derks. Dussense Boys neemt een 0-1 voorsprong en ondervind in het verdere verloop van de wedstrijd dat de man in ’t zwart bepaald geen thuisfluiter is. De Rijsbergse gemoederen lopen hierdoor op, hetgeen voor scheidsrechter Derks aanleiding is om tegen Piet Hakkel (Fzn) terloops op te merken dat hij na afloop wel bescherming verwacht. “Tja scheids”, reageert de door de wol geverfde Dussense aanvoerder, “dat zal dan toch een beetje van de einduitslag afhankelijk zijn.”

Zaterdagafdeling opgericht

In 1962 wordt de vrije zaterdag ingevoerdBron: Vijf dorpen in de Brabantse klei, 2000, Dr. C. de Gast., voordien werd er op zaterdag-morgen nog gewoon gewerkt en naar school gegaan. Mede hierdoor worden er allerlei initiatieven ontplooid om tot de oprichting van een zaterdagvoetbalclub in Dussen te komen. Omdat noch de locale overheid, noch de KNVB hieraan hun medewerking willen verlenen, zoeken de initiatiefnemers uiteindelijk toenadering tot Dussense Boys voor ’n vorm van samenwerking. Tijdens de vergadering van 29 Juli 1962 wordt het principebesluit genomen om een volledig geïntegreerde zaterdagafdeling op te zetten.

pietversteeg2Afbeelding 4.07 Een foto van Piet Versteeg – de oprichter van de zaterdagafdeling van Dussense Boys – uit 1969, die op 49 jarige leeftijd nog steeds actief was als voetballer in “zijn” zaterdagelftal. In 1963 nam de zaterdagafdeling voor het eerst aan de competitie deel. Foto Thijs Versteeg.

Zowel de perikelen rond de elftalcommissie, als de oprichting van de zaterdagafdeling, hebben heel wat voeten in aarde. Het zittende bestuur trok z’n conclusies en trad af. Een voorlopig bestuur krijgt de taak om een geheel nieuw bestuur samen te stellen. In de ledenvergadering van 26 juli 1963 wordt het nieuwe bestuur geïnstalleerd: voorzitter – Harry Verhoeven, secretaris – Ad Lensvelt, penningmeester Johan Rozendaal, leden: Joh. Leenhouts, Tinus Meijers, en Bertus Schalken. Staande de vergadering wordt Gerrit van Bussel – weer in genade aangenomen – als 4de lid aan het bestuur toegevoegd. Wim van Olst en Mar. van Boxel worden belast met de jeugdtraining.

Ergens omstreeks deze tijd moet Frie Smolders uit Dussen zijn intrede hebben gedaan als selectietrainer. Smolders heeft vrij langdurig (±1963 tot 1968) aan het hoofd gestaan van de selectie van Dussense Boys, echter onderbroken door ’n korte periode van de Tilburger Bertels. Deze Bertels kwam op z’n scooter van Tilburg af om de voetballers in Dussen te onderrichten. Die lange – en soms ook barre tocht, werd hem uiteindelijk noodlottig. Onderweg naar een training in Dussen werd hij op z’n scooter getroffen door een hersenbloeding, waardoor hij in botsing kwam met een BBA-bus en ter plekke overleed.

Midden 60’r jaren was het 1ste team van Dussense Boys redelijk succesvol in de 1ste Klasse. Koploper Riel, die op bezoek kwam in ’t Rommegat in Dussen, kon dan ook op ’n warme ontvangst rekenen. Omdat vaste keeper Bertus Leenhouts in die periode slechts éénmaal per twee weken beschikbaar was voor het spelen van wedstrijden, toonde de elftalcommissie z’n creativiteit door de toenmalige nieuwe kastelein van De Koppelpaarden (als opvolger van Wim Leemans), Bertus Verhoeven (Dongen), te bewegen het doel te verdedigen. Hij deed dat met zoveel verve dat Riel z’n eerste nederlaag van het seizoen leed.

dbfoto35Afbeelding 4.08 Harry Verhoeven, voormalig keeper, voetballer, secretaris, voorzitter en voorzitter Comité Opening Sportpark Groot Zuideveld. Foto Dussense Boys.

In de 2de helft van de competitie nam Riel echter behoorlijk wraak. Op ’n zeer slecht veld – wat trainer Van Roesel (van Riel) er nog toe bewogen had om in de kleedkamer van Dussen te komen pleiten, gezien het gevaar van blessures, ’t toch vooral ’n beetje rustig aan te doen – kreeg Dussense Boys van de pupillen van Jan van Roessel een ongenadig pak slaag met maar liefst 9 – 1. Vooral de boomlange spits Schellekens bleek een ware kwelgeest voor de Dussenaren en scoorde menig doelpunt.

Competitie 1963-64

Cees van Luxemburg, als militair gestationeerd in Harderwijk waardoor hij de trainingen niet langer kan bijwonen, moet noodgedwongen z’n basisplaats in het 1ste elftal beschikbaar stellen en stelt z’n kwaliteiten verder ten dienste van het 2de elftal. Hierin zal hij een aantal jaren blijven spelen om uiteindelijk medio 70’r jaren z’n voetballoopbaan af te sluiten in het 4de elftal.

In 1963 verlaat Gerrit van Bussel het bestuur in verband met verhuizing naar Twello. Zijn plaats in het bestuur en elftal-commissie, alsmede het leiderschap van het 2de elftal, wordt overgenomen door Bertus de Ronde. Inclusief het zaterdagelftal, onder leiding van de energieke Piet Versteeg en Theunis Leeggangers, treedt men het seizoen 1963-1964 met maar liefst 7 elftallen in de competitie aan; 4 senioren en 3 junioren.

lidbewijsAfbeelding 4.09 Bewijs van lidmaatschap uit 1961 van Piet Versteeg. De aanduiding R.K. lag voor sommige zaterdagvoetballers nog wel eens gevoelig. Reden om de R.K. vermelding zorgvuldig door te halen. Lidmaatschapsbewijs door Thijs Versteeg beschikbaar gesteld.

Het wordt een seizoen vol problemen, met name de prestaties van het 1ste team baren zorg. Uiteindelijk weet het elftal zich op ’t nippertje van degradatie te redden. Ook bij het 2de elftal is er uiteindelijk teleurstelling. Ze worden weliswaar kampioen in de 3de Klasse (313), maar de resultaten tijdens de promotiewedstrijden zijn ronduit teleurstellend.

Het 1ste elftal eindigt uiteindelijk 3de van onderen. Het 2de elftal behaalt wel het kampioenschap van hun afdeling, maar kan het in de promotiewedstrijden tegen Nieuwkuijk 2 en RKC 4 niet bolwerken. Dussense Boys 3 is opnieuw voor-laatste, terwijl het zaterdagelftal debuteert als goede middenmoter. Men speelt dat seizoen met 2 A teams in de afdeling A-Noord, A 1 wordt fraai 4de en A 2 laatste. De B-jeugd eindigt voorlaatste.

Competitie 1964-65

De talrijke problemen doen het bestuur uiteindelijk besluiten om voltallig af te treden, waarmee een nieuwe bestuurscrisis een feit is. Tijdens de Algemene Ledenvergadering van 5 juni 1964 in het gloednieuwe Dorpshuis ’t MiddelpuntNoot: Het dorpshuis 't Middelpunt werd op 22 mei 1964 geopend. wordt een voorlopig bestuur gekozen onder aanvoering van Tinus Meijers en Jan van Luxemburg. Twee weken later wordt – wederom in het Dorpshuis – het nieuwe bestuur gepresenteerd: Voorzitter – Jan Lensvelt, secretaris – Ad Lensvelt, penningmeester Han Rozendaal, leden – Tinus Meijers, Johan Leenhouts, Adriaan Lensvelt, Jan Akkerman, Theunis LeeggangersNoot: Theunis Leeggangers verzorgde ook enige tijd jeugdtrainingen. en Piet Versteeg. Wegens verhuizing naar Werkendam, wordt Theunis Leeggangers ’n jaar later (1965) als bestuurslid voor de zaterdagafdeling opgevolgd door Cor van Biesen.

kdridderAfbeelding 4.10 Cafévoetbal was ook begin 60’r jaren al geliefd. Hier de spelers van Cafetaria Koos de Ridder en de Veteranen van Dussense Boys gezamenlijk op de foto. De wedstrijd werd gespeeld in de bouwvakvakantie met na afloop groot feest. Staand v.l.n.r.: Wim Leemans, Arie Culemborg, Piet Schelle, Jan Lensvelt (scheidsrechter), Koos de Ridder, Leo van Mierlo, Cees Hofmans, Jan Dijksman, Theo van Biesen. Daarvoor v.l.n.r.: Piet Schalken (Bzn), Wim Leenhouts, Piet Schalken, Sjaak Leenhouts, Piet Schalken (Dunne), Frides Leenhouts, Cees Stoutjesdijk, Piet Scheeren, Frans de Ronde?, Gert Donkersloot, Johan van Olst, Niek van Boxel, Johan Leenhouts, Harry Verhoeven. Foto Jan Lensvelt Sr.

Dussense Boys herstelt zich goed van het matige seizoen daarvoor en eist in het seizoen 1964-65 z’n plaats in de middenmoot weer op. Nu vallen de resultaten van het 2de team echter weer tegen, men eindigt samen met White Boys 2 op de voorlaatste plaats. Gelukkig gaat het een stuk beter met het 3de elftal dat fraai 2de wordt en het zaterdagelftal met ’n 4de plaats in de eindrangschikking. Het enige jeugdteam in competitie, de A junioren, eindigen in de middenmoot.

Jeugdbestuur opgericht

johofmansAfbeelding 4.11 Jo Hofmans, de legendarisch doelman van Dussense Boys uit vroeger jaren, die vanwege zijn keeperskwaliteiten door zijn teamgenoten ook wel “Kraak” werd genoemd naar de al even legendarische Ned. XI-tal goalie Piet KraakNoot: Piet Kraak verdedigde in de periode 1946-52 32 keer het doel van Oranje. Zeven jaar later, in 1959, wordt hij nog 'n keer opgeroepen.. Foto Dussense Boys.

Ook de oprichting van het jeugdbestuur mag niet onvermeld blijven. Tot dan toe waren Jo Hofmans en Cees Schalken (Bzn) de enige jeugdleiders. Uitbreiding was dringend noodzakelijk want steeds meer jeugd meldt zich immers als lid bij de voetbalvereniging, terwijl men ook op steeds jongere leeftijd tot de vereniging toetreedt. Om al die toestromende jeugdvoetballers goed te kunnen opvangen, wordt besloten een jeugdbestuur in het leven te roepen.

In 1964 krijgt dit zijn beslag waarbij Hans Sagt Hzn (voorzitter), Ton Lensvelt (secretaris) en Cees Schalken Bzn de voortrekkers waren. Plaatselijk politieagent Frielink – zelf een begenadigd oud-doelman – wordt als jeugdtrainer aangeworven. Ook nestor Jo Hofmans, een oude rot in het begeleiden van jeugdvoetballers, maakte deel uit van het eerste jeugdbestuur. Wat later (1967) komen Hans Sagt Tzn en Piet van Olst het jeugdbestuur versterken. In de loop der jaren zullen een groot aantal andere mensen  zich eveneens bijzonder gaan inzetten voor het jeugdvoetbal in Dussen.

Jo Hofmans was z’n leven lang verknocht aan Dussense Boys. Na beëindiging van zijn actieve voetbalcarrière was hij tot in lengte van jaren jeugd(bege)leider, daarnaast bekleedde hij tal van andere functies. Op de foto van Jo (geboren 6-10-1915), daterend uit 1978, is hij actief als terreinverzorger. Vanwege z’n grote verdiensten voor de club, ontving Jo op 1 juni 1977 de eremedaille in zilver verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau. Op 14 november 1980 gevolgd door een gemeentelijke onderscheiding: “Ob Aestimationem Vestri Civitas Dussen H.D.” (Wegens waardering voor U, Gemeentebestuur Dussen “Hoc Dedit” heeft dit gegeven).

dbfoto45Afbeelding 4.12 De A-jeugd op de foto met een gewonnen trofee, foto d.d. 15 april 1965. Staand v.l.n.r.: Theo van de Broek, Willy Schalken, Hans de Ronde, Leider Cees Schalken, Theo Braat. 2de Rij v.l.n.r.: Ton de Korte, Wout van Boxel, Ton Lensvelt, Jozé van Olst. Knielend v.l.n.r.: Hans Sagt, Jan Matheussen, Piet van Olst, Wim Schalken. Foto Jan Lensvelt Jr.

Het pupillenvoetbal begint aarzelend, zij het nog niet in KNVB-verband, van de grond te komen. In de eerste jaren van het bestaan van ’t jeugdbestuur bleef jeugdvoetbal namelijk beperkt tot A en B jeugd. Jeugdvoetbal was pas mogelijk vanaf 13-14 jaar, want pupillenvoetbal bestond nog niet. Begin 60’r jaren werden er echter vanuit Oosterhout initiatieven ondernomen voor pupillenvoetbal; eerst C, D en E junioren, later ook F jeugd. Midden jaren zestig ging ook Dussense Boys aan dit pupillenvoetbal van de “wilde bond” deelnemen. Na ’n aantal jaren was gelukkig ook bij de KNVB ’t besef doorgedrongen, dat dit pupillenvoetbal een levensvatbare en goede zaak was en ging de Oosterhoutse pupillenvoetbalbond op in de grote organisatie van de KNVB (1969-70).

dbfoto46Afbeelding 4.13 De B-jeugd d.d. 15 april 1965. Staand v.l.n.r.: Ad van Boxel, René Verhoeven, Jo Hofmans (leider), Piet Schalken, Kees Schalken, Ad Lensvelt (Gzn), Rinie Leenhouts, Rinie de Wit, Jan van de Broek, Jacques van Biesen. Zittend v.l.n.r.: Jan Schalken, John Schalken, Kees Stevens, Rinie Lensvelt, Theo van Dortmont. Foto Jan Lensvelt Jr.

Opening Sportpark Groot Zuideveld

Zoals reeds eerder vermeld, werd op 23 juni 1960 door de Gemeente een terrein gekocht voor een nieuw sportpark, maar toch moest men nog vijf jaar wachten aleer dit in gebruik kon worden genomen. De vertraging was mede het gevolg omdat de aanleg van de nieuwe Provinciale Weg Kromme Nol (Wijk en Aalburg) – Straatweg (Hank), welke dwars over het oude voetbalterrein loopt, langer op zich liet wachten; deze kwam gereed in 1967.

Op zaterdag 21 augustus 1965 werd door Burgemeester Krijgsman de officiële opening verricht van Sportpark Groot Zuideveld. Voor deze gelegenheid was een comité gevormd onder voorzitterschap van Harry Verhoeven, dat voor dit gedenkwaardige feit allerlei festiviteiten organiseerde.

luchtfotoveldAfbeelding 4.13a Het nieuwe voetbalterrein met oefenveld in het Groot Zuideveld tenover het kasteel.

De openingswedstrijd, op zaterdag, werd gespeeld door Kozakken Boys tegen DESK uit Kaatsheuvel en verder waren er wedstrijden van het zaterdagelftal tegen Almkerk en de B-jeugd tegen Altena. Op zondag speelde de A-jeugd tegen Heusden en het eerste elftal tegen RKDVC 1 uit Drunen. Ook was er gymnastiekdemonstratie van Kunst en Kracht uit Tilburg Muzikale opluistering geschiedde door Fanfare Wilhelmina en Drumband DOS uit Dussen. Helaas vielen de activiteiten op zondag vanwege het erbarmelijk slechte weer in het water. Ter afsluiting was er op zaterdag een muziekavond in het Middelpunt met The Wooltown Jazzband uit Tilburg en op zondag een dansavond bij de Koppelpaarden met medewerking van The Vampires.

Historische vergissing

Als naam van het sportpark werd gekozen voor Groot Zuideveld, naar het gebied waarin het gelegen is.  Nader onderzoek heeft uitgewezen dat voor de realisatie van het sportpark een drietal percelen aangekocht werden van landbouwer Marinus Verbunt, gepacht door zijn schoonzoon Harry van Honsewijk. Van west naar oost waren dat de percelen: Laantje, Engelenberg en Vijfhont, allen gelegen in het Groot Zuideveld tussen de Achterstraat van het Binnen en het water van het Vlietje. Navraag bij mevrouw Anna van Honsewijk-Verbunt, dochter van de verkoper en echtgenoot van de pachter, bevestigde dat het voetbalveld destijds werd aangelegd op de voorste Engelenberg, zo genoemd omdat de Engelenberg uit een voorste en achterste perceel bestond. De toegang tot de Engelenberg en het ten oosten gelegen Vijfhont, waarvan het voorste deel weiland was en het achterste deel een grient vormde, liep over de werf van klompenmaker Marinus Leenhouts, later Peer Stevens Hakkel. Het Laantje – een langgerekt en smal perceel beplant met hakhout – vormt thans de westelijke schouwpad langs het sportpark. Het was toegankelijk via een hekkendam bij de houten woning van G. A van de Pluijm, later Anton Blom. Het Laantje en de Vijfhont werden in december 1920 bij Hotel Heesels door notaris Rietra in opdracht van W. Donkersloot publiekelijk verkocht. Of dat Verbunt destijds de koper was is niet bekend. De naam Laantje en Vijfhont zijn duidelijk afgeleid van de perceelsvorm, maar Engelenberg heeft een andere oorsprong.

Waarschijnlijk is de naam van het perceel oorspronkelijk Engelenborg geweest en is dat in de volksmond verbasterd tot Engelenberg. In 1820 waren de percelen Laantje, Engelenberg en Vijfhont eigendom van de kasteelheer; op dat moment Markies de Croix. In 1609 kocht Baron Walraven van Gendt het kasteel van Anna van Brecht. Van hem is bekend dat hij niet alleen het kasteel grondig liet renoveren, maar dat hij ook het landbezit aanzienlijk uitbreidde om daarmee voldoende inkomsten te waarborgen om het kasteel te kunnen onderhouden. Waarschijnlijk heeft Baron van Gendt tijdens zijn bewind (1609-1626) de betreffende percelen gelegen tegenover het kasteel aangekocht. In die tijd, toen de landmeetkunde nog in de kinderschoenen stond en het kadaster nog niet was uitgevonden, was het heel gebruikelijk om percelen ter onderscheiding een naam te geven. De moeder van Baron Walraven van Gendt heette Walravina van Rossem en voerde als adellijke titels: vrouwe van Herwijnen en Engelenborg. Het is alleszins aannemelijk dat Walraven van Gendt – die kennelijk zelf naar zijn moeder vernoemd was – als eerbetoon aan haar een door hem aangekocht perceel de naam van Engelenborg heeft gegeven.

Een en ander betekent dat de naam van het huidige sportpark in Dussen een wat al te generaliserend karakter draagt. De sportvelden, ook die van de tennis en kaats, liggen weliswaar in het Groot Zuideveld, maar zijn dus gerealiseerd op de voorste (voetbal) en achterste (tennis en kaats) Engelenborg. Een vernoeming naar deze oorspronkelijke perceelsnaam had dus meer voor de hand gelegen.

Competitie 1965-66

In oktober 1965 wordt er door bestuursleden van Dussense Boys een opmerkelijk initiatief ontplooid. Tinus Meijers en Jan Lensvelt Sr, beiden bestuurslid van de voetbalclub, en Cor van de Berg polsen een aantal personen in Dussen om te komen tot de oprichting van een carnavalsvereniging. De eerste vergadering wordt belegd in de huiskamer van Jan Lensvelt Sr. en nog diezelfde avond worden de Klaitrappers een feit. Tot allereerste Prins Karnaval van Klaiendam wordt verkozen Wim Leenhouts Wzn, terwijl Cor van Biesen als voorzitter van de gloednieuwe vereniging gaat fungeren.

Waarschijnlijk gestimuleerd door de nieuwe accommodatie doet het 1ste elftal in het seizoen 1965-66 lang mee om het kampioenschap, maar wordt uiteindelijk 4de. Groot succes is er voor het 2de elftal dat met een straatlengte vóór, kampioen wordt in de 3de Klasse (315) en promoveert naar de 2de Klasse. Het 3de elftal neemt z’n vertrouwde voorlaatste stek weer in en voor het zaterdagelftal is er ’n plaats in de middenmoot. Dat geldt ook voor de A-junioren, terwijl de B-jeugd laatste wordt.

dbfoto56Afbeelding 4.14 Nog een jeugdfoto midden jaren zestig. Foto Thijs Versteeg. Staand v.l.n.r.: Kees Schalken (Pzn), Sjaak Scheeren, Bas van Luxemburg, Adriën Verhoeven, Thijs Versteeg, ?, Peter Schalken. Zittend v.l.n.r.: René van de Broek (Jzn), Kees Admiraal, Dirk Rijken, Jan Schalken (Bzn), Kees Stevens.

De talentvolle jeugdvoetballer René van de Broek (Jzn) verruilt al op jeugdige leeftijd de voetbalschoenen voor de wielerfiets. Tot z’n 27ste zou hij de wielersport blijven beoefenen, waarvan twee seizoen als beroepsrenner.

Op 5 augustus 1966 wisselen Tinus Meijers en Jan Lensvelt Sr. stuivertje. Zulks was wenselijk omdat Ad Lensvelt, een zoon van voorzitter Jan Lensvelt, als secretaris ook al deel uitmaakte van het dagelijks bestuur. Jan Lensvelt wordt lid van het bestuur en Tinus Meijers wordt dus de nieuwe voorzitter, welke functie hij bij het vijftig jarig bestaan van de vereniging (1977) nog steeds bekleedde, waarmee voorlopig een einde werd gemaakt aan het eindeloos gerouleer in het bestuur. De opstellingen worden nog steeds samengesteld door een elftalcommissie, een driemanschap, toen bestaande uit: Johan Leenhouts, Gert van Biesen en Wim van Olst. Bart van Biesen volgt Johan Leenhouts op als leider van het 1ste elftal.

Uit een onscherpe foto van het 1ste elftal met elftalleider Bart van Biesen, trainer Smolders en voorzitter Jan Lensvelt blijkt de volgende samenstelling van het team: Verdediging: Wim van Olst, Bart Schalken, Bertus Leenhouts, Henk Donkersloot, Rinus Domenie en Bertus Meijers. Aanval: Sjaak van Dortmont, Jan van Luxemburg, Theo van de Broek, Jan de Wit, Bertus van Dortmont.

Dankzij de inspanningen van de leden, verrees er op de nieuwe accommodatie reeds één jaar later (1966) een houten noodkleedgelegenheid annex kantine met Cor van Biesen als kantinebeheerder.

cvbiesenAfbeelding 4.15 Cor van Biesen, de eerste kantinebeheerder van Dussense Boys, achter de tap. Op de achtergrond de prijslijst van het helaas bij de leden niet zo geliefde biermerk.Jan Wintermans fungeert als klant. Foto Tinus Meijers.

Het houten noodkleedlokaal annex kantine was aangeworven van Lederver-werkingsbedrijf Jéhamé uit Dussen. Het daar aanwezige gebouw werd ter plaatse door de leden ontmanteld en op het nieuwe sportpark opnieuw opgetrokken.

De inrichting voorzag in twee kleedlokalen, een scheidsrechterslokaal c.q. bierberging en een bescheiden kantineruimte. Het bouwwerk werd uit eigen middelen bekostigd. Voor de inrichting werd een lening aangegaan met de brouwerij Stella Artois. Ook toen al wisten de leden van aanpakken want het geheel werd door zelfwerkzaamheid gerealiseerd, waarbij sommige leden zich bijzonder onderscheiden. Zo is bekend dat Jan Lensvelt Jr. de cubspeld krijgt uitgereikt, maar waarschijnlijk was dat ook voor Jo Hofmans en Jos de Ronde het geval.Bron: Mededeling Jan Lensvelt Jr., mei 2002. Voor het eerst is er ook sprake van sponsoring als Installatiebedrijf De Korte uit Dussen het sanitair voor het noodkleedlokaal gratis ter beschikking stelt. Hoewel bescheiden van omvang had het gebouw toch ook z’n bekoring, waar het ‘s-winters, als de potkachel er lustig op los snorde, gezellig toeven was. Bovendien was het ’t éérste echt eigen honk van Dussense Boys vanaf de oprichting. Cor van Biesen was de eerste kantinebeheerder maar hij wordt na enige tijd opgevolgd door Gert van Biesen, die ook de verhuizing naar het nieuwe clubgebouw meemaakte.

Ter verbetering van de trainingsfaciliteiten wordt weer één jaar later het oefenterrein voor de kantine – dat toen nog gewoon een grasveld was – van verlichting voorzien.

dbfoto42Afbeelding 4.16 Hier de werkzaamheden aan de verlichting voor het oefenterrein in volle gang. Behalve werkers,  ook de nodige kijkers. Op de achtergrond de één jaar daarvoor gerealiseerde noodkantine met kleedgelegenheid. Foto 27 april 1967  Jan Lensvelt Jr.

Competitie 1966-67

In 1967 wordt op bescheiden wijze het veertig jarig bestaan gevierd, met o.a. een receptie op zaterdag in Dorpshuis ’t Middelpunt waar een aantal leden van het eerste uur zoals: Gerrit van de Pluijm, Wim van Deursen en Johan van Boxel aanwezig zijn. De KNVB geeft acte de présence middels de spraakmakende Gerrit Brox, de latere staatssecretaris en burgemeester van Tilburg.Noot: Gerrit Brox is in januari 2002 op 68-jarige leeftijd overleden. Op zondag is er ’n toernooi voor het 1ste elftal. Dussense Boys wint de finale van Boeimeer middels strafschoppen. De feestelijke prijsuitreiking is in Café de Bocht.

Mede dankzij de beschikbaarheid van een eigen kantine, blijft er nog een batig saldo van  1.200 gulden over. Toch wordt de contributie verhoogd naar f. 2,00 per maand voor senioren, f. 1,00 voor junioren en f. 0,75 voor pupillen. Het 1ste elftal strijdt opnieuw tegen degradatie met een 5de plaats van onderen. Het 2de elftal kent een moeilijke start in de 2de Klasse en wordt voorlaatste. Dussense Boys 3 en het zaterdagelftal eindigen in de middenmoot. Een zelfde plaats is weggelegd voor de A-jeugd en de B 1 jeugd, de B 2 junioren worden laatste.

Afbeelding 4.17 De A-jeugd op 10 juni 1967. Staand v.l.n.r.: Ad van Boxel, Ad Verhoeven, Tini Smetsers, Theo van Biesen, Frans van Dortmont, René Verhoeven, Cees Schalken (leider). Zittend v.l.n.r.: Jozé van Olst, Kees Schalken, Jan Matheussen, Wout van Boxel, Hans de Ronde, Jos Schalken. Foto Jan Lensvelt Jr.

Ruim zes jaar na zijn aanstelling vertrekt burgemeester Krijgsman uit Dussen. Op 1 november 1967 wordt hij benoemd tot burgemeester van Raamsdonk. Acht maanden later krijgt Dussen weer een nieuwe burgemeester in de persoon van Drs. A. van Genabeek.

Competitie 1967-68

Uiteindelijk valt toch het doek voor de elftalcommissie. Met ingang van het seizoen 1967-68 worden de elftallen voortaan samengesteld door de leider en aanvoerder, het 1ste team in samenspraak met de trainer. Voor het eerst in de geschiedenis van Dussense Boys gaat men ook met een 4de elftal op zondag aan de competitie deelnemen, leider wordt Piet Donkersloot. In het bestuur nemen Rien Schalken en Gert van Biesen de plaats in van Johan Leenhouts en Adriaan Lensvelt.

dbfoto12Afbeelding 4.18 Elftalfoto van zondag 1 uit 1967 o.l.v. trainer Smolders uit Dussen. Staand v.l.n.r. Rien Schalken, Wim Leenhouts, Bart Schalken, Wim Schalken, Rinus Domenie, Henk Donkersloot, Jan de Wit, Trainer Smolders. Zittend v.l.n.r. André Schalken, Jan Matheussen, Theo van de Broek, Jan Donkersloot, Ton de Korte, Bertus van Dortmont. Foto Dussense Boys.

Het is niet duidelijk of het opheffen van de elftalcommissie debet was aan de goede resultaten van het 1ste elftal in het seizoen 1967-68, maar het is ’n feit dat ze lang meedoen voor het kampioenschap. Uiteindelijk blijken Nieuwkuijk en Riel toch de beteren en eindigt men op de 3de plaats. Het 2de team heeft nog steeds moeite met het niveau in de 2de Klasse en wordt opnieuw voorlaatste. Het 3de elftal wordt roemloos laatste met slechts 3 punten en de aantekening dat men tweemaal punten in mindering heeft gekregen. Het 4de elftal debuteert verdienstelijk met een plaats in de middenmoot. Het zaterdagelftal doet het nog beter met ’n 3de plaats. Voor de A en B jeugd is ook ’n plaats in de middenmoot weggelegd.

Tijdens een uitwedstrijd van het pas opgerichte 4de elftal tegen WSC in Waalwijk was Antoni Stevens ook van de partij. Een echt voetbaltrico had Antoni nog niet, maar hij had zich voor deze gelegenheid gehuld in een wit hemd zonder mouwen en met een diep uitgesneden V-hals. Antoni’s zwarte lichaams-haren waren dan ook weelderijk zichtbaar. Terwijl de scheidsrechter zich op de middenstip gereed maakte om de toss te verrichten, komt Antoni de kleedkamer uit, het speelveld opgelopen. Diens imposante fysieke verschijning, ontlokte bij de man in ’t zwart spontaan de verbaasde vraag: ” Wat is dat nu ? Is dat nu een voetballer, of een worstelaar?”

dbfoto41Afbeelding 4.19 Elftalfoto van het 4de elftal van 10 juni 1967. Staand v.l.n.r.: Bertus Verhoeven, Toon de Man, Cees Schalken (chauffeur), Bertus Meijers, Ton Lensvelt, Jan Wintermans, Willy Schalken, Piet Donkersloot (leider). Zittend v.l.n.r.: Jacques Leemans, Cees Schalken Bzn, Jos Pols, Leo van de Pluijm, Hans Sagt Tzn. Niet op de foto maar destijds ook uitkomend voor dit 4de elftal: Antoni Stevens. Foto Jan Lensvelt Jr.

Helaas was dit unieke 4de team slechts één jaar in deze samenstelling gegund. De jongere kern ging over naar het 3de elftal en leider Piet Donkersloot promoveerde naar het 1ste elftal. Ter afsluiting van het seizoen werd echter nog een reisje gemaakt naar België. Het werd een leutige boel en menig trappist werd soldaat gemaakt. Op het toppunt van de feestvreugde werd zelfs een poging ondernomen om de overige feestgangers de broekspijpen op te rollen. Toen dat niet in goede aarde bleek te vallen werd het de hoogste tijd om in de gecharterde bus een veilig heenkomen te zoeken.

Als vervolg op de succesvolle toernooienreeks t.g.v. het 40 jarig bestaan worden opnieuw toernooien georganiseerd voor senioren en junioren. Tijdens de jaarvergadering van 23 augustus 1968 roemt de voorzitter de elftallen met de behaalde goede resultaten tijdens deze toernooien.

In het bestuur wordt Rien Schalken, na één jaar, in 1968, opgevolgd door Cor van Biesen, wiens bestuurszetel van de zaterdag wordt overgenomen door Gert Donkersloot. Ad Lensvelt en Jan Akkerman worden bij acclamatie herkozen in het bestuur. Na een langdurig dienstverband wordt trainer Smolders opgevolgd door Dhr. Hop uit Breda, echter vanwege de sterk gestegen kosten besluit men tot de oprichting van een trainingsfonds, “waarmee zal worden begonnen op zaterdag 7 september a.s. met de wielerronde, door het plaatsen van een verkoopkraam op het parcours”. Het parcours van de Ronde van Dussen was toen uitgezet in Dussen Binnen, rondom “de Dusse”, net zoals dat tijdens de wielerronde van 1953 het geval was.

Competitie 1968-69

Hop, afkomstig van Baronie, brengt nieuwe trainingsmethoden en voetbalpraktijken mee. Zo introduceert hij o.a. de georganiseerde warming-up vóór de wedstrijd, waar spelers en supporters nog wat onwennig tegenaan kijken. Piet Donkersloot wordt leider van het 1ste elftal, Johan van Olst van het 2de en Hans Sagt (Szn) van het 3de team. De geselecteerde spelers voor het 3de en 4de elftal worden verdeeld in een groep jongeren (het 3de) en een ploeg ouderen (het 4de). Voor het 4de elftal wordt nog naar een leider gezocht. Jan van Luxemburg en Theo van de Broek bemannen de kascontrolecommissie. Op het sportieve vlak wordt het een seizoen vol teleurstellingen met de degradatie van het 2de elftal naar de 3de Klasse, alsmede degradatie van het 3de elftal naar de 4de Klasse.

Terheijden kwestie

Absoluut dieptepunt is echter de geruchtmakende thuiswedstrijd van het 1ste elftal tegen Terheijden, die ontaardt in een complete vechtpartij en molestatie van de scheidsrechter. Tot overmaat van ramp wordt dit alles de volgende dag breed uitgemeten in de sportpagina’s van Dagblad de Stem.

De Stem van maandag 18 november 1968 laat slechts arbiter A.C. Luijken uit Breda aan ’t woord, die een natrappende beweging had geconstateerd van Dussense Boys midvoor Jan Donkersloot en hem daarvoor uit het veld stuurde. Aanvoerder Bart Schalken kwam hierop verhaal halen, maar werd daarbij hardhandig weggetrokken door speler Raaymakers van Terheijden, een daad die de laatste moest bekopen met een rake klap van de aanvoerder van Dussen. Toen deze daarop ook uit het veld werd gestuurd, stroomde het publiek en masse het veld op, waarbij een massale vechtpartij ontstond. Grensrechter Piet Donkersloot liet zich daarbij niet onbetuigd, doch raakte per ongeluk een van z’n eigen spelers (Wim Schalken Bzn) die spontaan neerging. De scheidsrechter zocht een veilig heenkomen in de kleedkamer maar werd daar alsnog gemolesteerd door een “supporter” welke met twee bestuursleden van Dussense Boys zijn kleedkamer was binnengedrongen.

De enigszins tendentieuze en eenzijdige verslaggeving van De Stem lokte nog een discussie uit in hetzelfde regionale dagblad. Een discussie waar toenmalig 1ste elftal speler van Dussense Boys, Theo van de Broek, nadrukkelijk voor de belangen van de Boys opkomt. De KNVB straft uiteindelijk nog redelijk mild door het elftal 2 punten in mindering te brengen. Piet Donkersloot en Jan Lensvelt Sr worden voor een half jaar geschorst en Jan Donkersloot en Bart Schalken krijgen 6 , respectievelijk 7 wedstrijden aan hun broek.

dbfoto57Afbeelding 4.20 Elftalfoto van het zaterdagelftal uit 1969 dat net naast het kampioenschap greep. Foto Thijs Versteeg. Staand v.l.n.r.: Ad van Tilborg, Piet Vink (Almkerk), Henk Donkersloot(Pzn), Piet den Dekker, Jan Bouman, Bertus Versteeg, Piet Versteeg (leider). Knielend v.l.n.r.: Peer Donkersloot(Kzn), Toon Matheussen, Ad Bax, Jan van Tilborg, Dick Scheffer.

Dussense Boys 1 beëindigt de competitie op een 4de plaats van ondere, het 2de en 3de elftal worden laatste en degradatie is hun lot. Gelukkig wordt het 4de elftal nog fraai 3de en eindigen de A en B jeugd beiden in de middenmoot. Andere lichtpuntjes waren de resultaten in de door Dussense Boys georganiseerde serietoernooien. Ook het zaterdagelftal levert een uitstekende prestatie en wordt 2de in de competitie. Het kampioenschap wordt nipt gemist. De laatste uitwedstrijd bij SSC diende gewonnen te worden, maar men kwam helaas niet verder dan een 1-1 gelijkspel.

In 1963 verlaat de R.K. jongensschool het pand aan de Dorpsstraat en trekt men in bij de voormalige R.K. meisjesschool aan de Oude Kerkstraat, waarin ruimte is ontstaan door het vertrek van de ULO school naar de Heren van Brechtlaan. De eerste tien bejaardenwoningen verrijzen aan de Wilhelminastraat. Slechts acht jaar nadat de eerste paal is geslagen, wordt in 1968 de inmiddels opgeheven tuinbouwschool  omgedoopt tot Mariaschool en definitief bestemd tot huisvesting van het R.K. lager onderwijs. Eveneens in 1968 wordt de gerefor-meerde kerk De Hoeksteen in gebruik genomen. In het leegkomende schoolpand aan de Oude Kerkstraat wordt schoenfabriek Blenzo gevestigd, welke een welkome aanvulling op de werkgelegenheid in Dussen betekent. Jo Damen, speler van het zaterdagelftal en later ook jeugdleider, gaat er als bedrijfsleider de scepter zwaaien.

Competitie 1969-70

Aan het eind van het seizoen verlaat trainer Hop – die in 1970-71 nog Be Ready als eerstejaars 4de Klasser onder z’n hoede zou krijgenBron: Jubileumblad BeReady 60 jaar, 1987.  – de club en wordt opgevolgd door Rinus van Strien uit Raamsdonksveer, welke ook slechts één jaar z’n kwaliteiten in dienst van Dussense Boys stelt. Jan Lensvelt Jr., die door de Terheijden-kwestie medio het seizoen zijn vader was opgevolgd in het bestuur, treedt af wegens verhuizing naar Barneveld. Hij wordt opgevolgd door Bart Schalken. Bij de bestuursverkiezing worden Tinus Meijers en Han Rozendaal herkozen, Rinus Domenie en Leo van de Pluijm missen de boot. Rinus wordt wel verkozen in het jeugdbestuur. In hetzelfde jeugdbestuur gaat de voorzittersfunctie van Hans Sagt (Hzn) over naar Cees Schalken (Bzn).

Op 23 augustus 1969 wordt een reis georganiseerd naar Meerle in België met voetbalwedstrijden voor 1ste en 2de elftal. Het wordt een uitermate gezellige dag en avond, waarbij in de euforie van de feestelijkheden de in Meerle gewonnen beker sneuvelt. Voorzitter Meijers kan weinig waardering opbrengen voor het gedrag van zijn spelers.

dbfoto43Afbeelding 4.21 Het 2de elftal uit 1970. Staand v.l.n.r.: Jan Donkersloot, ?, Jan van Boxel, Jan Lensvelt, Jan Walravens, Wim Schalken, Johan van Olst (leider). Zittend v.l.n.r.: Tinus van Gils, Dré van Dortmont, Cees van Luxemburg, Leo Verhoeven, Frans de Ronde. Foto: Jan Lensvelt Jr.

Onder trainer Rinus van Strien (1969-70) herstelt het 1ste elftal zich knap van het matige seizoen daarvoor. Men behaalt een 4de plaats. Het 2de elftal, een trapje lager spelend, is een goede middenmotor, evenals het 3de elftal. Het 4de elftal wordt in een beslissingswedstrijd (0-1) van het kampioenschap afgehouden door RKC 7 uit Waalwijk. Het zaterdagelftal kent een moeilijk seizoen en wordt voorlaatste. Voor de A en B jeugd is er opnieuw een plaats in de middenmoot.

In de thuiswedstrijd tegen Terheijden breekt Jan van Luxemburg z’n been door een ongelukkige botsing met de Terheijdense doelman. Het blijkt een gecompliceerde driedubbele beenbreuk en het herstel kost Jan anderhalf jaar. Na een aantal wedstrijden in het 3de elftal gespeeld te hebben, maakt hij op 36-jarige leeftijd weer z’n rentree in het 1ste elftal.Bron: Mededeling Jan van Luxemburg, augustus 2001. Toevallig of niet maar omstreeks dezelfde tijd loopt z’n broer Cees van Luxemburg een enkelbreuk op die hem eveneens langere tijd aan de kant zal houden.

bdomenieAfbeelding 4.21a  Bertus Domenie jarenlang een toegewijd terreinverzorger zowel onder moeilijke omstandigheden op het veld in ’t Rommegat, als ook op het prachtige nieuwe sportpark Groot Zuideveld. Foto: Niek Leenhouts (Czn).

Willy Schalken volgt Cor van Biesen op in het bestuur terwijl Gert van Biesen en Piet Versteeg bij acclamatie worden herkozen. Er worden wederom initiatieven genomen om te komen tot een onafhankelijk clubblad. De uitreiking van de sportiviteitsprijs aan het 2de elftal levert de nodige discussie op waarbij met name de spelers van het 4de elftal zich danig roeren. Terreinverzorger Bertus Domenie geeft te kennen met zijn werkzaamheden te willen stoppen. Op het financiële vlak staat de vereniging er goed voor wat vooral te danken is aan de inkomsten uit de kantine.

dbfoto25Afbeelding 4.22 Elftalfoto van zondag 4 uit een latere fase (okt.1979) het 4de elftal was toen tijdelijk gebombardeerd tot het 3de team van Dussense Boys. Jacques Leemans zijn inbreng als actief speler is dan inmiddels omgezet in die van kledingsponsor. Staand v.l.n.r. Peter Schalken, Toon van de Ven, Gert Donkersloot, Bart Schalken, Wilbert Stembord, Frans de Ronde, Bertus Leenhouts, Sjaan Schalken, Ad van Schendel, Jacques Leemans (sponsor). Knielend v.l.n.r. Theo Simonis, Bertus Versteeg, Jan van Boxel, Izak den Dekker, Jan van de Nat, Toon Matheussen, Dré van Dortmont. Foto Dussense Boys.

De beslissingswedstrijd voor het kampioenschap tussen het 4de elftal van Dussense Boys en RKC 7 blijkt gerealiseerd met de sportieve medewerking van RKDVC uit Drunen. Dussense Boys stond namelijk in punten gelijk met RKC, maar die diende nog een wedstrijd tegen RKDVC in te halen. Om de motivatie van de Drunenaren wat extra te stimuleren toog spits en grote animator van het 4de elftal, Jacques Leemans, naar Drunen met een aanmoedigingspremie. Een herinneringen ophalende Jos van Veggel, speler van RKDVC, schrijft daar-over in een interview het het Brabants Dagblad van 11 mei 2001 het volgende: Ik weet nog dat Dussen kampioen kon worden, maar dan moesten wij van RKC winnen. Die klaaiboeren beloofden ons vijf kratten bier. Nou, wij wilden wel. En we wonnen ook nog, met 2 – 1. Maar het ging er hard aan toe. Een van die RKC’rs trapte op mijn hand. Toen zei ik: “als je dat nog een keer doet, trek ik je broek uit en hang ik je achter de goal op”.

Door de winst van de Drunenaren was een beslissingswedstrijd noodzakelijk. De onderlinge competitieduels tussen Dussen en RKC  waren best wel vinnig verlopen. Thuis had men gewonnen, de uitwedstrijd was na 20 min op mysterieuze gestaakt geworden. Een paar honderd supporters waren naar het veld van White Boys getogen voor de de kampioenswedstrijd tussen de twee kemphanen.

Het jubileumboek RKC 60 jaar doet verslag van deze wedstrijd: “Men was er van doordrongen dat het een bikkelhard gevecht zou worden, waarbij beide ploegen tot het uiterste zouden gaan om het kampioenschap binnen te halen. De inzet was er bij beide ploegen wel voor 100%, maar er werd op een buitengewoon sportieve manier gestreden. Ook de scheidsrechter droeg, door de teugels zeer strak te houden, een belangrijke steen daartoe bij.  Vanaf het begin zagen we een sterk aanvallend Dussense Boys, dat in midvoor Van Luxemburg een zeer gevaarlijke spitsspeler had. De RKC-achterhoede kon het echter voorlopig wel klaren en zij wisten geleidelijk het spelbeeld te verplaatsen naar het middenveld. Ook in de 2de helft speelde de wedstrijd zich aanvankelijk af op het middenveld, maar geleidelijk aan begonnen de Dussenaren tekenen van vermoeidheid te vertonen. Na 25 min. gaat al wat RKC is juichend de lucht in, na een zwiepend schot van M. Pullens dat hoog in de touwen vloog. Dussense Boys had niet de kracht meer voor een tegenoffensief en RKC kreeg zelfs nog de beste kansen op een grote marge. Zo kwam een einde aan een sportieve wedstrijd, die door RKC verdiend werd gewonnen”.

Competitie 1970-71

In het seizoen 1970-1971 is er opnieuw een 4de plaats voor het 1ste team, De elftallen 2, 3, 4 en zaterdag eindigen dat jaar allen in de middenmoot. Dat is met name voor het 3de elftal een uitstekende prestatie als men in ogenschouw neemt dat zij zijn ingedeeld met o.a. S.c. Elshout 1 en FC Drunen 2. S.c. Elshout werd thuis aan de zegekar gebonden door een benutte strafschop van Ad Bax.

Damesvoetbal

Al vanaf de jaren twintig concludeerde men dat dames zich vooral moesten interesseren voor het voetbal opdat zij zo een morele steun  konden zijn voor hun voetballende man of de voetbalofficial. De  voetbalsport beoefenen, dat was een geheel andere zaak. Tot in de jaren zeventig was dat een taboe. Men vond het onesthetisch en een damesgril. De dames waren echter niet te stoppen en eind jaren zestig richtte men de Algemene Nederlandse Dames Voetbal Bond op. Direct werd een nationaal elftal geformeerd. Damesvoetbal won aan populariteit en toen het Nederlands elftal aansprekende resultaten behaalde, kon de KNVB niet meer om het damesvoetbal heen. In 1971 ging de A.N.D.V.B. op in de KNVB en stelde men de Commissie Damesvoetbal in. Het jaarverslag van de KNVB meldde dat niet iedereen overtuigd was van de noodzaak en het nut van het damesvoetbal. De voetbalbond bleek echter in een behoefte te voorzien. In 1971 registreerde men 385 elftallen en circa 5500 leden; in 1972 ging het inmiddels om respectievelijk 550 elftallen en 8000 leden. In de daaropvolgende jaren stelde bijna iedere voetbalvereniging een of meerdere dameselftallen op. In hetzelfde jaar constateerde de Commissie Damesvoetbal dat “de oorspronkelijke weerstanden tegen het damesvoetbal, zowel nationaal als internationaal als sneeuw voor de zon zijn verdwenen”.

dameselftal2Het dameselftal Dussense Girls v.l.n.r. staand: leider Cees Schalken, Cocky de Rooij, Ad Schelle, Kiek van Biesen, Sientje Diepstraten, ?, Mechlien van Gerwen. zittend: Miriam Meijers, Joke Heijmans, Wieske Matheussen, Sjan Domenie, Greet van Boxel, Anneke Matheussen.

In het seizoen dat bij de KNVB het damesvoetbal wordt geïntroduceerd, schrijft ook Dussense Boys, omgedoopt tot Dussense Girls,  zich in. De damesselectie beschikt met Anneke Matheussen, Joke Heijmans en later Miriam Meijers over talentvolle speelsters. Het elftal eindigt  dan ook op de vierde plaats, achter LFRKC, Dongemond en Waspik, maar voor WVO, Raamsdonk, SSC’55 en MPO. De enthousiaste dames van het eerste uur zullen ’n paar jaren in competitie blijven. Door ’n tekort aan speelsters wordt in oktober 1974 het veldvoetbal beëindigd. Nadat in mei 1975 de sporthal De Fuik is geopend, gaan ’n aantal dames in de zaal verder, maar ook die variant blijkt uiteindelijk geen blijvertje. In 1996 wordt opnieuw een vergeefse poging gedaan om damesvoetbal bij Dussense Boys van de grond te krijgen.

De jaarvergadering van vrijdag 13 augustus 1971 kent volgens de notulen “een rumoerig karakter en dreigde somtijds chaotisch te worden.” Ad Lensvelt neemt vanwege verhuizing naar Raamsdonksveer afscheid als secretaris. Jan Akkerman en Gert Donkersloot zijn ook aftredend, doch herkiesbaar, terwijl Bart Schalken en Jan van Luxemburg voortijdig aftreden. Er blijken maar liefst 9 kandidaten voor zes vacante bestuurszetels. Verkozen worden Rinus Domenie, die Ad Lensvelt opvolgt als secretaris, Jan Dijksman, Cees Schalken (Wiel), Theo Braat, Jan Akkerman en Gert Donkersloot. De andere kandidaten Jan Wintermans, Jan Bouman en Piet den Dekker redden het net niet.

dbfoto13Afbeelding 4.23 Elftalfoto van zondag 3 ter gelegenheid van het behalen van de sportiviteitsprijs. Staand v.l.n.r. Hanny Schalken, Tinus Meijers, Ad van Biesen, Ad Bax, Toon de Man, Willy Schalken, Jacques Diepenbroek, Jan Schalken, Theo Braat. Zittend v.l.n.r. Jos Pols, Gerard van Boxel, Hans Sagt, Ton Lensvelt, Piet Schalken, Cees Schalken, Tiny Smetsers. Foto Ton Lensvelt.

Het 3de elftal wint de door club uitgeloofde sportiviteitsprijs en Jan Dijksman wordt verzorger bij het 1ste team, waarvoor Bert Fijneman uit Oosterhout is aangetrokken als trainer; hij zal de selectie 2 seizoenen onder zijn hoede nemen.

Het 3de elftal van eind 60’r tot eind 70’r jaren werd gekenmerkt door een grote mate van saamhorigheid tussen de spelers. Gedurende meer dan ’n decennium speelde men nagenoeg in dezelfde samenstelling. Problemen met spelers die niet opkwamen voor een wedstrijd kende men toen ten enenmale niet. Nee, men belegde zelfs op de vroege zondagmorgen trainingskampen in het Natuurreservaat wanneer men een belangrijke wedstrijd moest spelen. En belangrijke wedstrijden werden er gespeeld. Destijds was er namelijk nog geen sprake van aparte klassen voor standaardelftallen. Zo kon het gebeuren dat het 3de elftal van Dussen was ingedeeld bij o.a. S.c. Elshout 1, F.C. Drunen 2 en Herptse Boys 1. Tekenend voor de inzet en kwaliteit van het elftal was, dat men deze gerenommeerde tegenstanders van tijd tot tijd ook aan zegekar wist te binden. Befaamd waren ook de “wedstrijdnabesprekingen” bij elftalsponsor cafetaria/bar Truus en Karel aan het Vrijheidsplein, waar menig glaasje genuttigd werd. Ook werd er bij uitwedstrijden “aangelegd” waarbij De Pul in Nieuwkuijk een geliefkoosde pleisterplaats was. Men beschikte zelfs over een eigen mascotte in de vorm van een bok, die  helaas vroegtijdig ’t loodje legde doordat deze zich in rust van een wedstrijd – toen hij even alleen was achtergelaten – aan z’n eigen lijn ophing.

In 1971 worden ook de eerste stappen gezet om te komen tot verwezenlijking van een compleet nieuwe, moderne kleedgelegenheid met kantine. De plannen worden begroot op ongeveer 115 duizend gulden. Het is een enorme investering voor Dussense Boys, zeker als men daarbij bedenkt dat er op dat moment slechts f. 6.018,80 in kas is en de hypotheekrente tussen de 8-9% ligt. Door uitgekiend aanbesteden en een gedeelte zelfwerkzaamheid bedragen de kosten uiteindelijk “slechts” 85 duizend gulden. Bovendien krijgt men een subsidie van totaal 27 duizend gulden van de N.S.F en het Rijksstimuleringsfonds. Het resterende deel wordt geleend, een lening die juist in z’n geheel is afgelost als het gebouw 30 jaar later, in 2000, tegen de vlakte gaat om plaats te maken voor een nieuw clubgebouw.

Op 27 mei 1972 wordt de eerste steen gelegd door Tinus Meijers, voorzitter van de vereniging en grote animator achter de realisatie van het nieuwe clubhuis. Het Heusdens Nieuwsblad schrijft over deze plechtigheid het volgende: “Eigenlijk werden er tweehonderd stenen gelegd, want nadat voorzitter Meijers de officiële steen had gelegd, sloegen vele aanwezigen aan het werk om ook een steentje bij te dragen. Voor dat steentje legden zij een bedrag van vijf gulden neer, zodat niet alleen de bouw maar ook de financiering van het nieuwe clubhuis zaterdag een forse impuls kreeg. Een speciale vermelding verdient in dit verband Karel (Goossenson) van café Truus en Karel (thans eetcafé ’t Pleintje), die honderd stenen voor zijn rekening nam. Omdat het gebouw nog een paar jaar mee moet, mocht hij ze niet allemaal zelf metselen”.

Competitie 1971-72

In het seizoen 1971-72 toont het 1ste elftal voor het eerst tekenen van verval; men eindigt dat jaar 3de van onderen. Hoe anders is het met ’t 2de elftal dat als overwinnaar uit de kampioensstrijd met Waspik 3 komt en terug promoveert naar de 2de Klasse. Het 3de en 4de elftal blazen hun gebruikelijke partijtje mee en eindigen in de middenmoot, evenals het dameselftal. Het zaterdagelftal is opnieuw voorlaatste.

De A-junioren behalen een verdienstelijke 2de plaats plus toernooiwinst te Zoelen en Dussen, de B junioren worden 8ste. De A-pupillen (D jeugd) worden voor de tweede maal in successie kampioen. De B-pupillen eindigen als 8ste. Het dameselftal wint de laatste door Dussense Boys zelf uitgeloofde sportiviteitsprijs. Vanaf het nieuwe seizoen wordt deze trofee vervangen door de door de KNVB ingestelde Fair-Play-Cup.

dbfoto38Afbeelding 4.24 Elftalfoto van zondag 1 uit het seizoen 1971-72. Staand v.l.n.r. Kees Schalken, Wim Leenhouts, Ad Verhoeven, Jan de Wit, Henk Donkersloot (Gzn), Bertus de Ronde, Bert Fijneman trainer. Knielend v.l.n.r. Ben Regter, Jos Schalken, Piet van Olst, Jan Matheussen, André Schalken. Foto Streekarchief Land van Heusden en Altena.

In de druk bezochte ledenvergadering van 30 augustus 1972 (52 leden) doet Kees Bouman zijn intrede in het bestuur, hij zal tot in lengte van jaren zijn krachten aan de vereniging blijven wijden. Gert Donkersloot en Jan Dijksman leggen hun bestuursfunctie neer. De beweegredenen voor zijn aftreden worden door Jan Dijksman in niet misteverstane bewoordingen kracht bijgezet; het bestuur en met name de secretaris krijgen er flink van langs. Tinus Meijers en Han Rozendaal worden herkozen. In deze ledenvergadering wordt het voorstel aangenomen “tot het zelf betalen van boetes door de leden”. Trainer Bert Fijneman wordt ondanks het dat seizoen behaalde kampioenschap van het 2de elftal, opgevolgd door Frans van Strien uit Geertruidenberg.

Competitie 1972-73

Het aantal jeugdelftallen in competitie wordt uitgebreid naar 5 teams, te weten A, B en C jeugd plus 2 pupillenelftallen. Door de grote toeloop van (jeugd)leden, en als gevolg daarvan meer elftallen, wordt al spoedig één speelveld te weinig. Door het Gemeentebestuur wordt daarom een gedeelte van de zg. NotenweiNoot: De Notenwei was gelegen westelijk van het Kasteel. Thans is dit perceel als kasteeltuin ingericht. ingericht als speelveld voor de jeugd, doch hiervan kan helaas slechts weinig gebruik worden gemaakt.

Op zaterdag 10 oktober 1972 wordt onder zeer grote belangstelling de gloednieuwe kantine en kleedgelegenheid door Burgemeester A.A.J.M. van Genabeek geopend. Als openingsgeschenk laat het Jeugdbestuur een geglazuurd wandkeramiek in reliëf vervaardigen door pater Raymundus van Kessel van de abdij Mariënkroon te Nieuwkuijk. De fraaie wandversiering, welke twee voetballers voorstelt, wordt onthuld door Wout van Boxel Sr. Johan Rozendaal wordt als penningmeester opgevolgd door Jan Akkerman en Cees Schalken (Wiel) wordt aangesteld als 2de voorzitter. Gert van Biesen en Piet Versteeg worden herkozen in het bestuur. Begin 1973 stelt Rinus Domenie zijn secretariaatsfunctie ter beschikking die voorlopig zal worden waargenomen door Theo Braat.

trainveldAfbeelding 4.25 De aanleg van het halfverharde trainingsveld, op de achtergrond de nieuwe kantine. Foto Dussense Boys.

Het trainingsveld op het nieuwe sportpark bleek alras niet bestand tegen het inten-sieve gebruik. Gedurende een aantal jaren was het tijdens de wintermaanden dan ook letterlijk aanmodderen op de training. Uiteindelijk gaf de Gemeente Dussen gehoor aan de klaagzang van Dussense Boys en nam op 19 april 1973 zonder hoofdelijke stemming het besluit om het veld te doen vervangen door een z.g. half-verhard trainingsveld.

De opstellingen van een willekeurig speelweekeinde op 14/15 april 1973 zien er als volgt uit: 1ste Elftal: Jan van de Broek, Bertus Leenhouts, Henk Donkersloot, Bertus de Ronde, Jan de Wit, Jan Matheussen, John Schalken, Jos Schalken, Jan Schalken (Jzn), Theo van Biesen, Ben Regter, André Schalken, Kees Schalken, Jozé van Olst, Dirk Rijken en Wim Leenhouts. Leider Jan Akkerman.

2de Elftal: Jan Jespers (doel), Bart Schalken, Frans van Dortmont, Dré van Dortmont, Jan Lensvelt, Wout van Boxel, Ad Verhoeven, Willy Schalken, Wim Schalken, Jan van de Westen, Wim Leenhouts (Wzn), Rinus Domenie, Jan Walravens en Ad de Ronde. Leider Kees Bouman.

3de Elftal: Gerard van Boxel, Piet Schalken, Cees Schalken (Bzn), Ad Bax, Tini Smetsers, Hans Sagt, John Verduin, Ton Lensvelt, Piet van Strien, P. Donkersloot, Jan Heijmans, Gerry Koops, Jan van Luxemburg en Han Rijken, Leider Ad van Biesen.

4de Elftal: Ad van Boxel, Hanny Schalken, Dik van Mierlo, Piet van Boxel, Jan Wintermans, Toon Matheussen, Kas Smit, Leo van de Pluijm, Wim van de Mooren, Frans de Ronde, Jan van Boxel, Izak den Dekker en Jan Bouman. Leider Tom Janssen.

Zaterdagelftal: Ad van Boxel, Jan Bouman, Ronny Palm, H. van Tilborg, Hans Donkersloot, Bernard Hoevenaren, D. van Oord, Henk Roubos, Jan de Rooij, Hendrik Boogaarts, Gerrit Broekhuizen, Bertus Versteeg, Gerard Holtslag en J. van Dijk. Leider Kees Bouman.

baardAfbeelding 4.26 Trainer Van Strien z’n baard wordt onderhanden genomen door 1ste elftalspeler Jan de Wit.  Foto Jan de Wit.

De verwachte, sportief gezien, mindere periode voor Dussense Boys 1 blijkt inderdaad aangebroken. Men krijgt te maken met toenemende concurrentie en binnen de selectie botert het ook niet helemaal. In het seizoen 1972-1973 weet het 1ste elftal nog ternauwernood het vege lijf te redden met een 2de plaats van onderen, wat trainer Frans van Strien zijn baard kost want die had hij tot inzet verklaard voor het behoud van het 1ste Klasserschap. Dussen speelde zich veilig in de laatste wedstrijd tegen PCP-Breda door met 4-0 te winnen, middels twee benutte penalty’s van Henk Donkersloot en ’n doelpunt van Jos Schalken en Dirk Rijken.

Het 2de elftal doet het in de 2de Klasse verbazingwekkend goed en moet op één punt het kampioenschap aan Wilhelmina 3 laten. Het 3de en 4de elftal, alsmede de dames draaien onveranderd constant (in de middenmoot), het zaterdagelftal handhaaft zich in de 3de Klasse door 3de van ondere te worden. Het 3de elftal heeft bovendien succes op een toernooi bij Right Oh te Geertruidenberg. Op 14 juni 1973 slepen zij daar de 1ste prijs in de wacht. Bovendien wordt hun steunpilaar en voorstopper, Ad Bax, gelauwerd omdat hij van de lagere elftallen het meest de trainingen heeft bezocht. De A en B junioren behaalden een 3de plaats, ook de drie pupillen-elftallen zijn redelijk succesvol.

dbfoto24aAfbeelding 4.27 Elftalfoto van zondag 2, kampioen 3de Klasse seizoen 1971-72, foto augustus 1972. Staand v.l.n.r. Gert Donkersloot, leider, Bert Fijneman, trainer, Dré van Dortmont, Frans van Dortmont, Jozé van Olst, Toon van Dortmont, Willy Schalken, Jan Walravens, aanvoerder, Wim Leenhouts en Jos de Ruijter, verzorger. Zittend v.l.n.r. Bart Schalken, Jan Lensvelt, Bertus Leenhouts, Jan Heijmans, Piet van Olst, Toon van Biesen, Peer Donkersloot. Foto Dussense Boys.

Ook het 2de elftal van Dussense Boys voetbalde geruime tijd met een vaste kern van spelers, en met veel succes. In het seizoen 1972-1973 stond het 2de team zelfs op het punt om kampioen te worden in de 2de Klasse, daarmee promotie afdwingend naar de 1ste Klasse. Hiervoor moest de voorlaatste wedstrijd, uit bij Nieuwkuijk 3 die bij verlies zouden kunnen degraderen, gewonnen worden. Elftaltopscorer bij het 2de was toen Jan van de Westen, maar zéér tegen de zin van de spelers van 2de besloot trainer Frans van Strien juist in dat weekeinde een beroep te doen op Jan van de Westen om in het 1ste elftal mee te spelen uit tegen Gudok. De verontwaardiging bij alles wat het 2de elftal aanhing was groot en wellicht mede daardoor werd de wedstrijd tegen Nieuwkuijk met 1-0 verlorenBron: Nieuwsblad 8 april 1973., waarbij overigens vooral een gebrek aan schotvaardigheid aan Dussense kant de doorslag gaf. De teleurstelling was groot en omdat ’n aantal spelers inmiddels in leeftijd gevorderd waren, hingen die aan het einde van het seizoen hun schoenen in de wilgen of gingen in een lager elftal voetballen.

Om het toenemende inwoneraantal te huisvesten wordt begin jaren zeventig de Dr. van Vuurestraat aangelegd, waarna half jaren zeventig een nieuw plan, Groot Zuideveld, voorbereid wordt. In 1977 wordt de Keizerveerse brug vervangen door een nieuwe vierbaans verbinding opgebouwd uit de gedemonteerde Moerdijkbrug.

Competitie 1973-74

Toernooien blijken bijzonder in trek. In augustus 1973 worden door Dussense Boys maar liefst 5 toernooien georganiseerd; 2 voor senioren en 3 voor jeugd, waarbij de Jo Hofmans Wisselcup inzet is bij de A jeugd. Het A jeugdtoernooi, dat aanvangt met een defilé van de deelnemende ploegen, is sterk bezet met S.C.W. Steenbergen, S.C.Z. Zoelen, Uno Animo Loon op Zand, Den Dungen en Heusden.

Seizoen 1973-1974, het jaar van de oliecrisis en autoloze zondagen, wordt ook voor Dussense Boys een rampjaar. Het 1ste elftal moet een stapje terug doen naar de 2de klas Afd. Noord Brabant. Ook het 2de elftal degradeert dat seizoen. De slechte resultaten van de selectie en de onenigheid met elftalleider en bestuur hebben tot gevolg dat trainer Frans van Strien ná de winterstop niet terugkeert en dat de 2de helft van de competitie de trainingen ’n paar weken worden waarge-nomen door Frie Smolders. Uiteindelijk vindt men een ad interim oefenmeester in de persoon van Piet Govaerts uit Dussen. Hij kan Dussense Boys 1 echter ook niet zonder kleerscheuren door de voor degradatie beslissende wedstrijd loodsen. De beslissingswedstrijd tegen Wadenoijen, op 5 mei 1974 op het veld van Bossche Boys, wordt jammerlijk met 4-1 verloren.

Een opmerkelijk feit doet zich voor bij de aanvang van de competitie als zich bij jeugdsecretaris Ton Lensvelt een zekere Van Gennip meldt, eigenaar van een accountantskantoor te Etten-Leur en een familielid van klompenmaker Piet van Gennip. Hij wil het eerste elftal van Dussense Boys gaan sponsoren en stelt daartoe bij de eerste thuiswedstrijd de spelers een premie van tien gulden in vooruitzicht bij een overwinning. Hoewel de wedstrijd in een gelijkspel eindigd, worden na afloop in de kantine de enveloppen met inhoud toch aan de spelers overhandigd. Het initiatief is geen lang leven beschoren, ook al omdat het bestuur er niet onverdeeld gelukkig mee is, en Van Gennip verdwijnt min of meer geruisloos weer van ’t toneel.

Het 3de en 4de elftal zijn de enige constante factor in de vereniging met een plaats in de middenmoot, want met het dameselftal gaat het vanwege een nijpend tekort aan speelsters ook minder, ze eindigen 3de van ondere. Het zaterdagelftal weet zich opnieuw nipt te handhaven in de 3de Klasse. Voor de C-jeugd is meer succes weggelegd. Ze worden kampioen in de C8 Klasse van de Kring Breda.

Dussense Boys en RKC moeten zich bij de KNVB nog verantwoorden omtrent het onjuist vermelden van de uitslag op ’n wedstrijdformulier. De wedstrijd Dussense Boys 4 – RKC 7, welke bij RKC gespeeld wordt, eindigt in 1-1, twee-maal door ’n benutte strafschop, echter beide formulieren vermelden een eind-uitslag van 1-0 voor Dussense Boys, hetgeen voor Dussen op dat moment een prima resultaat was, mede omdat men meedeed voor de bovenste plaatsen.  Er volgt een uitgebreid onderzoek, waaruit uiteindelijk de conclusie getrokken wordt dat de uitslag “achter de bar” waar de formulieren tijdelijk ná de wedstrijd bewaard waren gebleven, door een “onverlaat” moeten zijn veranderd terwijl beide elftallen zich gezellig maar ook gezamenlijk als “ouwe jongens krentenbrood”Noot: De beide elftallen hadden in het seizoen 1969-70 nog tegen elkaar gestreden om het kampioenschap.  laafden aan de stamtafel in de kantine van RKC. De verenigingen komen er met ’n berisping vanaf.

Het bestuur is onderhandelingen gestart met het gemeentebestuur omtrent de aanleg van een 2de speelveld, men hoopt dat er in 1975 gestart zal kunnen gaan worden met de aanleg. Het dameselftal kampt met een tekort aan speelsters en gaat dat jaar (oktober 1974) ter ziele. De dames blijven echter wel actief in de zaal.

Voor de vijf vacante bestuurszetels zijn zes kandidaten beschikbaar. Theo Braat, Jan Akkerman en Cees Schalken (Wiel) worden herkozen. Jos Stevens en Ad van Biesen treden als nieuwe leden toe. Tom Janssen valt bij de verkiezingen buiten de boot. Theo Braat volgt Rinus Domenie op als secretaris en Kees Bouman wordt 2de voorzitter en Jo Hofmans verzorgt de terreinen. Jan Dijksman die bij Dussense Boys o.m. actief was als bestuurslid en verzorger bij de lagere elftallen komt op 8 maart 1974 te overlijden; Jan werd slechts 54 jaar.

De verscheidenheid aan sportmogelijkheden in Dussen wordt vergroot door de oprichting, in 1974, van hockeyclub Hercules. Ze gaan aanvankelijk in Hank op sportpark De Schiethoek spelen en in 1977 op het voormalig voetbalveld van Be Ready, in ’t Rietwerf achter de R.K. Kerk. Later krijgt men een nieuw speelveld in Hank en zal in 1980 sportpark Groot Zuideveld in Dussen uitgebreid worden met een hockeyveld, waar de hockeyvereniging tevens een eigen thuishonk realiseert. In 1992 fuseert Hercules met de Raamsdonksveerse hockeyclub.

De degradatie van het 1ste elftal in 1974 was voor een belangrijk deel te wijten aan een slepende onenigheid in de spelersgroep enerzijds en verschil van mening tussen ’n aantal spelers en elftalleider c.q. bestuur anderzijds. De spelersgroep was in twee kampen verdeeld, hetgeen uiteindelijk zijn weerslag vond in de prestaties op het veld. Toen het doek van de 1ste Klas viel voor het 1ste elftal, werd een aantal spelers het seizoen daarop door het bestuur teruggezet naar het 2de elftal onder het mom van “dat ze zich in ’t nieuwe seizoen eerst maar eens diende te bewijzen”. Het leidde er uiteindelijk toe dat die spelers Dussense Boys de rug toekeerde of later alsnog naar elders vertrokken. Het was voor de rood-witten het begin van sportief gezien een moeilijke periode en het duurde een geruim aantal jaren alvorens het tij weer gekeerd was.

dbfoto32Afbeelding 4.28 Elftalfoto van zondag 1 o.l.v. trainer Frans van Strien uit Geertruidenberg. Staand v.l.n.r. Frans van Strien (trainer), Henk Donkersloot, Kees Schalken, John Schalken, René Verhoeven, Theo van Biesen, Wim Leenhouts, Jan de Wit, Jan Akkerman (leider). Gehurkt v.l.n.r. André Schalken, Jozé van Olst, Jan Matheussen, Jan van de Broek, Jos Schalken, Dirk Rijken. Foto Dussense Boys.

Een van de betrokken spelers betrof Henk Donkersloot (Gzn), waarbij het voor hem een onbevredigend afscheid van Dussense Boys geweest moet zijn. Henk, een technisch begaafde speler, maakte reeds op zeer jonge leeftijd deel uit van het 1ste elftal. Eind 50’r jaren was hij al vaste keus en maakte zodoende ook de promotie naar de 1ste Klasse mee (1959-60). Een kleine 20 jaar speelde hij onafgebroken in het 1ste elftal van Dussense Boys en los van alle emoties rond de degradatie en de daarmee gepaard gaande affaire, kan men zich een passender scheiding van elkaars wegen indenken. Henk voetbalde nog tot z’n 40’ste jaar als “laatste man” in het 1ste team van Almkerk.

Competitie 1974-75

Het seizoen 1974-1975 wordt Klaas de Fijter uit Heusden als oefenmeester aan-gesteld. Door de spelersperikelen kende hij een moeilijke start waardoor de verbintenis slechts één jaar stand houdt. In zijn plaats komt Herman de Wardt uit Genderen die heel z’n ziel en zaligheid in de klus legt maar dat ook slechts één jaar weet vol te houden. Een gehavend 1ste team eindigt in de onderste helft van de 2de Klasse. Het 2de elftal draait redelijk in de 3de Klasse en wordt 4de. Het 3de en 4de elftal krijgen het moeilijker want na een aantal seizoenen van redelijk tot goede resultaten moeten ze zich nu beiden tevreden stellen met een plaats in de onderste helft van de ranglijst. Gelukkig weet het zaterdagelftal weer wat op te krabbelen want na een aantal jaren degradatievoetbal te hebben gespeeld eindigt men dit seizoen in de middenmoot van de 3de Klasse Standaard.

Een voorstel om in de kantine telefoon te laten aanleggen sneuvelt op de jaarvergadering van 1975. Cees Schalken (Wiel) treedt terug als bestuurslid, Kees Bouman wordt herkozen. Theo van Biesen (Kzn), 1ste elftalspeler maar inmiddels verhuisd naar Oosterhout, geeft te kennen de club te gaan verlaten.

Zaalvoetbal

In mei 1975 wordt sporthal De Fuik in gebruik genomen, de officiële opening is een paar maanden later. Het werkt bevorderend op het verenigingsleven, want intussen is de badmintonvereniging opgericht. Met de ingebruikname van De Fuik komt een nieuwe tak van de voetbalsport voor Dussense jongeren binnen handbereik: zaalvoetbal. Het blijkt al snel immens populair, dit zéér tot onge-noegen van met name de trainersstaf en het kader van de veldvoetballers in Dussen. Het zaalvoetbal zou leiden tot blessures en bovendien zouden spelers door een overdaad aan wedstrijden zondags niet scherp genoeg meer zijn om optimaal te presteren, om over andere kwalijke bijzaken en randverschijnselen nog maar het zwijgen te doen. In de beginjaren van het zich sterk ontwikkelende zaalvoetbal is het geen zeldzaamheid dat het bestuur aan solliciterende trainers o.m. de vraag voorlegt hoe men tegenover zaalvoetbal staat. Een sollicitant die zulks positief beant-woorde kon welhaast zeker op een afwijzing rekenen.

Toch groeit en bloeit het zaalvoetbal, tegen alle verdrukking in. Diverse zaalvoetbalclubs worden opgericht, waarvan ZVV De Fuik in Dussen de oudste en meest bekende representant is. Na verloop van een aantal jaren, als men wat meer ervaring heeft met het fenomeen zaalvoetbal, wordt de polarisatie wat afgezwakt, om uiteindelijk als een volwaardige tak van voetbalsport, naast – en in combinatie met het veldvoetbal, geaccepteerd te worden.

Competitie 1975-76

Het seizoen 1975-76 o.l.v. de energieke Herman van de Wardt herstelt het 1ste team zich en behaalt, evenals het 2de, een gedeelde 4de plaats. Het 3de elftal wordt 5de. Het 4de elftal heeft het vanwege een krappe selectie moeilijk en wordt 3de van ondere. De zaterdag strijdt opnieuw tegen degradatie maar redt zich ternauwernood.

De jeugd maakt sportief gezien een goed seizoen door met ’n kampioenschap voor de B-jeugd in Klasse B4 Kring Breda en fraaie 2de plaatsen voor de C-junioren en A-pupillen (D-jeugd). De B-pupillen (E-jeugd) behalen een verdienstelijke 3de plaats. Op toernooien worden maar liefst zes 1ste-prijzen in de wacht gesleept.

Tijdens de jaarvergadering wordt er stevig gediscussieerd over aflossing van de lening bij Stella Artois – welke was aangegaan voor de inrichting van de kantine – en de daarmee gepaard gaande verplichting tot het afnemen van het niet bijster populaire bier van de gelijknamige brouwer. Het bestuur komt echter tot de conclusie dat het contract tot 1979 gerespecteerd zal dienen te worden en dat tot die tijd de klanten hun geliefde Heineken-biertje nog zullen moeten missen. Corina-bar eigenaar Gert van Biesen, tevens bestuurslid, treedt op als kledingsponsor voor het 1ste elftal.

Opnieuw blijkt Dussense Boys een geschikte voedingsbodem voor de oprichting van een andere vereniging. Na in 1965 al aan de basis te hebben gestaan van de oprichting van Carnavalsvereniging De Klaitrappers, is voorzitter Tinus Meijers opnieuw een van de voortrekkers om te komen tot de oprichting van een tennisvereniging in Dussen. Deze keer worden de eerste stappen gezet samen met medebestuurslid van Dussense Boys, Kees Bouman, welke uiteindelijk in 1976 zullen leiden tot de stichting van Tennisvereniging Groot Zuideveld.

Competitie 1976-77

Op 28 maart 1977 wordt Dussen opgeschrikt door een verkeersongeval met verschrikkelijke gevolgen. Vier mannen op weg naar hun werk, verongelukken bij Bodegraven. De slachtoffers: Cor van Biesen, op dat moment voorzitter van de carnavalsclub, maar daarvoor heel aktief bij Dussense Boys, o.m. als bestuurslid en kantinebeheerder, Bertus de Ronde, een zeer talentrijke voetballer van het 1ste team van Dussense Boys, Wim Leenhouts (Mzn), voormalig lid Dussense Boys, en Arend Pelikaan. De verslagenheid in Dussen is groot.

bdrondeAfbeelding 4.29 Bertus de Ronde. Foto Dussense Boys.

In het seizoen 1976-1977 doet het instituut Ledenraad zijn intrede bij Dussense Boys, dit onder voorzitterschap van Wim Peters, Jan de Wit als secretaris en Broer Meijers als lid. De bedoeling is dat de Ledenraad een brugfunctie gaat vormen tussen bestuur en leden. Zij nemen tevens het initiatief ( in 1977) tot de uitgave van het clubblad “Op de Slof”. Helaas komt de initiërende functie van de ledenraad onvoldoende uit de verf. Al snel blijkt dat men ook het uitvoerende deel voor z’n rekening moet nemen. Daarmee komt er na ’n aantal jaren dan ook een einde aan een – in principe – uitstekend initiatief.

In 1976 wordt Ad van de Broek als trainer-speler aangezocht. De KNVB steekt echter een stokje voor het meespelen van Van de Broek bij Dussense Boys; op basis van de amateurbepalingen blijken er reglementair de nodige belemmeringen te zijn, omdat hij een trainerscontract heeft bij zaterdagclub Sparta ’30 uit Andel. Een en ander heeft tot gevolg dat een van de beste voetballers die Dussen ooit heeft voortgebracht, slechts één officiële wedstrijd voor het 1ste elftal heeft gespeeld (in seizoen 1959-60 tegen Terheijden).

Ad van de Broek (Rzn) is ook zo’n getalenteerde voetballer die Dussen heeft voortgebracht. Reeds op vijftienjarige leeftijd vertrok hij naar Uno Animo in Loon op Zand. Zijn prestaties, maar vooral zijn talrijke doelpunten bij deze club – 31 goals in het seizoen 1961-62 toen Uno Animo terug promoveerde naar de 2de Klasse KNVB – werden opgemerkt door scouts van 2de divisieclub Baronie uit Breda. Ad tekende een contract bij de Baronnen, maar besloot na 2 jaren om terug te keren naar het amateurvoetbal. Zodoende vertrok hij naar het Veerse Boys van Kees Kuys waar hij furore maakte en ook verkozen werd tot aanvalsleider van het Nederlands Amateurelftal. Hij verwierf zich een basisplaats in dit vertegenwoordigend KNVB-elftal, dat toentertijd een veel grotere uitstra-ling had dan dat thans het geval is. Na 5 jaar bij de Verenaren gespeeld te hebben verkaste hij naar zondaghoofdklasser RKC in Waalwijk, alwaar hij nog 3 seizoenen voetbalde.

Ad van de Broek vertrok vanuit de jeugd van Dussen naar de club van zijn oom en voormalig doelman van het 2de elftal Leo Verhoeven, Uno Animo in Loon op Zand. Toen Leo enkele jaren later (± 1965) terugkeerde naar Dussense Boys, werd er bij die gelegenheid en als onderdeel van de festiviteiten t.g.v. de ingebruikname van het nieuwe sportpark Groot Zuideveld, een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tussen het 1ste team van Uno Animo, toenmalig 2de Klasser KNVB, en het 1ste elftal van Dussense Boys, versterkt met Ad van de Broek en Henk Passier van RKC-WaalwijkNoot: Henk Passier was gevraagd omdat hij een binding heeft met Dussen door  zijn huwelijk met een dochter van Jacob Heijmans uit Dussen Binnen., alsmede de weer teruggehaalde oud-speler van het 1ste elftal Cees van Luxemburg. Het werd een zeer enerverende partij die tot grote verrassing van het talrijk opgekomen publiek door Dussense Boys als winnaar werd afgesloten.

Ook met trainer Ad van de Broek kan het tij echter niet gekeerd worden. Zowel het 1ste als het 2de elftal eindigen in het jubileumjaar voorlaatste. Op advies van Ad van de Broek wordt hij het volgende seizoen als trainer-speler opgevolgd door oud RKC- en eveneens Nederlands Amateurelftalspeler Leo van Helvert uit Waalwijk. Overigens speelde Leo ook nog een drietal jaren bij buurman Baardwijk. De contractbesprekingen met Leo van Helvert vinden plaats ten huize van Piet Kipping, voorzitter van RKC.

Leo van Helvert was een typische karakterspeler. Naast goed voetballen gooide hij ook heel z’n ziel en zaligheid in de strijd. Z’n tackles waren dan ook zeer gevreesd bij de tegenstanders. In Dagblad de Stem werd hij tijdens een wedstrijd tegen RBC Roosendaal eens aangeduid als “Granieten Van Helvert”. Die voetbalmentaliteit etaleerde hij eveneens als trainer, waar hij probeerde alles uit de beschikbare selectiespelers te halen. Befaamd ook waren z’n gymnastische kunststukjes welke hij in z’n oefenstof verwerkte. Naast trainer/speler haalde hij ook nog sponsors binnen voor de club. Zo werd door zijn bemiddeling het materiaal voor dug-outs op de velden gesponsord door Piet van de Penne uit Waalwijk.

2develdAfbeelding 4.30 Het 2de veld in opgeleverde staat. Het duurde nog enige tijd alvorens men het ook daadwerkelijk in gebruik kon nemen. Foto Dussense Boys.

Op het trainingsveld wordt de verlichting vernieuwd, maar de speelgelegenheid blijft nog steeds een groot knelpunt, totdat door het Gemeentebestuur het besluit wordt genomen om het gehele aangekochte terrein tot sportcomplex te bestemmen. Het 2de speelveld voor Dussense Boys wordt in 1977 in gebruik genomen. Tevens wordt aangelegd: een hockeyveld, een tennisbaan, een speelveld voor de jeugd en een nieuwe parkeerplaats.

Ook in Hank heeft de Gemeente gezorgd voor uitbreiding van de de sportaccommodatie, en hoe!. Op zaterdag 7 augustus 1976 wordt het nieuwe sportcomplex De Schiethoek, met de bijbehorende kleedaccommodatie én kantine, gelegen aan de Kurenpolderweg, in gebruik genomen. In Dussen wordt een beetje afgunstig naar het prachtige, maar vooral complete, sportpark gekeken.

50 jarig jubileum, 1927-1977

Het gouden jubileum wordt uitbundig gevierd. Vier dagen lang staat de feesttent op het MAVO-veld bol van activiteiten en van het volk. Heel Dussen viert feest zoals nog maar zelden vertoond. De in Dussen zeer bekende popformatie “Vampires”, bestaande uit Theo Verhoeven, Jaap de Rooy, Piet Meijers en de Dussense Boys leden Dré van Dortmont en Wim Leenhouts (Wzn), treedt weer voor het voetlicht en doet voor een dolenthousiast publiek de “roaring sixties” herleven, met o.m. covers zoals Oerend Hard van Normaal. Ook financieel gezien blijkt het jubileum een “klapper”. De feestelijkheden worden met een aanzienlijk batig saldo van f. 16.828,45 afgesloten. De jubileumcommissie bestond uit: voorzitter – Toon van Dijk, vice-voorzitter – Joop Kruyssen, secretaris – Kees Bouman, penningmeester – Tinus Meijers, leden – Frans van de Weerdt en Cees van Luxemburg.

Hoofdmoot van de voetbalactiviteiten t.g.v. het jubileum wordt gevormd door een wedstrijd op zaterdag 25 juni 1977 om 18:00 uur op ’t gloednieuw in gebruik genomen 2de speelveld van Dussense Boys tussen een streekteam Land van Heusden & Altena tegen het Districtselftal Zuid I. Als vóórwedstrijd speelt de talentrijke Dussense A jeugd een wedstrijd tegen Right Oh.

Bij het formeren van streekteam Land van Heusden & Altena heeft coach Ad van de Broek de beschikking over de volgende spelers: Henk van Tilborg – Giessen – spits, Cees van Vught – Woudrichem – keeper, Jan van Vuuren en Piet Verschoor – Kozakken Boys – rechtsbuiten en voorstopper, Gerard Sonneveld – Noad ’32 – spits, Teus Nieuwenhuizen – GDC – halfspeler, Dick Sack – Veen – halfspeler, Paul Sengers – Be Ready – libero, Ad de Ruijter en Ceel Groeneveld – Altena – halfspeler en libero, Wim van Wijnen – Wilhelmina ’26 – linksbuiten, Kees Nieuwenhuizen – Rijswijkse Boys – spits, Hans Groenenberg en Theo Sonneveld – Sparta ’30 – linksbuiten en back, Jan de Wit en Jan v.d. Broek – Dussense Boys – halfspeler en keeper.

Ter voorbereiding wordt eerst nog een oefenwedstrijd gespeeld tegen Brakel op het veld van Rijswijkse Boys. Het Districtselftal Zuid I (zeg maar de beste amateur-voetballers van Noord Brabant) o.l.v. coach Baeten wordt gevormd door: Gerard Netten – Berkdijk, John Smits – UDI’19 Gemert, Willy v.d. Geijn – Good Luck, Hans van Moorsel – Geldrop, Hans Halverkans, Pierre Luyben en Hans Lintermans – Helmond, Wim Wisse, Marcel Beerens en Rudy Mulder – RKC, Cees Ligthart, Gerard van Uden, Camiel Lecluyze en Eddy de Groot – TOP Oss. Scheidsrechter bij de wedstrijd is Piet van Gastel uit Breda, geassisteerd door Hans Sagt Hzn en Jos Ermes uit Dongen.

In het kader van de feestelijkheden worden op 13/14 augustus 1977 ook nog toernooien georganiseerd, op zaterdag voor het 2de elftal en het zaterdagelftal met verder deelname van Vesting Boys Breda, GDC, Be Ready en Heusden. Op zondag speelt het 1ste elftal tegen OVV ’67, Wadenoijen, VVR Rijsbergen, Right Oh en Bossche Boys. GDC is winnaar op zaterdag terwijl Wadenoijen op zondag de Bertus de Ronde wisselcup mee naar huis neemt.

De jubilerende Boys vieren, naast hun vijftigjarig bestaan, ook hoogtij als men bedenkt dat aan de competitie wordt deelgenomen door vier seniorenelftallen op zondag en één elftal op zaterdag, alsmede vier juniorenelftallen, waarvan de huidige selectie van A-junioren in de laatste zes jaren vijf maal het kampioenschap hebben behaald. De toestroom van jeugdleden valt ook op te maken uit de subsidietoekenning van de Gemeente Dussen over 1973, 1974 en 1975, waaruit een groei blijkt van het aantal jeugdleden van ruim 20% in krap 3 seizoenen.

Van voorzitter Tinus Meijers wordt ’n profiel geschetst in het 1ste nummer van het clubblad. Tinus, destijds bewakingsbeambte bij de PNEM, leest De Stem en houdt van muziek van Boudewijn de Groot, Robert Long maar ook van de Maas-trichter Star. Als hobby verzamelt hij munten. Z’n favoriete club is PSV en Johan Cruijff is volgens hem de beste voetballer, als beste scheidsrechter kwalificeert hij Frans Derks. Verder blijkt de chinese rijsttafel z’n lievelingseten.

Na het jubileum (2 september 1977) houdt Theo Braat het na zes jaar voor gezien als secretaris en vindt een opvolger in Jan de Wit. Ook Gert van Biesen verlaat na dertien jaar, waarvan acht jaar als kantinebeheerder, het bestuur. Jos Stevens bemoeit zich met de trainingen van de lagere elftallen en Piet Ribbers gaat de functie van penningmeester bekleden. Ondanks het succesvolle jubileumfeest is het met de financiën toch enigszins zorgelijk gesteld, zowel van de vereniging als van de kantine. Hierdoor wordt tijdens de ledenvergadering aangedrongen op actie om de kosten/baten beter in balans te brengen. In ieder geval wordt de contributie verhoogd tot f. 6,00 per maand voor senioren en f. 3,00 voor junioren. De revenuen van het 50 jarig jubileumfeest zullen worden aangewend voor de uitbreiding van de accommodatie met een bestuurskamer.

dbfoto19Afbeelding 4.31 Bestuur en Jeugdbestuur op de foto ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan. Staand het Bestuur, v.l.n.r. Jan Akkerman, Tinus Meijers, Jos Stevens, Ad van Biesen, Kees Bouman, Gert van Biesen, Theo Braat. Knielend het Jeugdbestuur, v.l.n.r. Hans Sagt (Tzn), Ton Lensvelt, Jo Hofmans, Cees Schalken, Jan Bouman. Foto Dussense Boys.

Kees Schelle stopt – na onenigheid over de financiële afwikkeling van het 50-jarig jubileumfeest – als kantinebeheerder, welke functie hij indertijd van Gert van Biesen had overgenomen toen deze zich beroepsmatig in de horeca stortte door de zaak van Karel en Truus (Goossenson) aan ’t Vrijheidsplein over te nemen. Kees Schelle wordt achter de bar opgevolgd door Wil Meijers, de echtgenote van voorzitter Tinus Meijers, die de voorkeur krijgt boven een andere kandidaat-kantinebeheerder in de persoon van Cees Diepstraten. Burgemeester van Genabeek krijgt bij zijn afscheid uit Dussen op 30 december 1977 een jaarabonnement van het, dat jaar voor het eerst verschenen, clubblad Op de Slof aangeboden.

Een van de meest succesvolle elftallen van Dussense Boys is het jeugdelftal dat lange tijd (1967-1978) onder leiding stond van Bertus Meijers. Talrijke kampioenschappen en andere ereprijzen werden in de wacht gesleept. Later heeft Hans Sagt (Tzn) de begeleiding van het elftal overgenomen. Het laatste seizoen in de jeugd van het talentrijke inmiddels A-jeugd geworden team was meteen ook het meest succesvolle. Ondanks dat spelers zo nu en dan hand en spandiensten verrichten bij het 1ste elftal, wordt het A-elftal glorieus kampioen. Bovendien komt men in de finale van de Bisschopsbeker door de A-jeugd van TSC uit te schakelen. De beker zelf zit er net niet in want men behaalt in Stampersgat een 2de plaats achter DOSKO.

Linksbuiten Johan Akkerman van dit elftal is in 1977 (dan A-jeugd) inmiddels uitgegroeid tot een vaste keus voor het vertegenwoordigend jeugdelftal van district Zuid I. Hij krijgt voor ’t eerst ’n kans om zich te bewijzen op 19 mei 1976 als hij wordt uitgenodigd voor ’n selectiewedstrijd voor ’t elftal 16/19 jaar op ’t veld van Good Luck. Diezelfde dag speelt ook het jeugdelftal 19/23 jaar met o.m. Ad Bouwens, de latere trainer van Dussense Boys, in de gelederen. Dit elftal blijkt voor Johan ’n springplank voor een uitnodiging voor een selectiewedstrijd van het Nederlands UEFA jeugdelftal op 24 juni 1976 te Zeist. Bekende spelers die ook voor deze selectiewedstrijd worden uitgenodigd zijn o.m.: Stanley Brard van Feijenoord, Michel Valke van Sparta en De Schepper van NAC.

dbfoto28Afbeelding 4.32 De succesvolle A-junioren. Staand v.l.n.r. Cees Schook en Jan van de Westen (sponsors), Jacques van Biesen, Ronny Leenhouts, Tonnie Stevens, Leon Schalken, Frans LeSage, Gerard Ribbers, Peter de Ronde, Frans Verkooijen, Cees Schalken, Bertus Meijers (leider). Knielend v.l.n.r. Jo Hofmans, Hans Sagt, René van de Broek, Thijs Versteeg, Johan Akkerman, Adriaan van Luxemburg, Wim van Driel, Simon Meijers, Ton Lensvelt. Foto Dussense Boys.

Op woensdag 6 oktober 1976 speelt hij andermaal ’n selectiewedstrijd op ’t veld van BSC te Roosendaal tegen district Zeeland. De navolgende spelers worden voor deze wedstrijd geïnviteerd: Feyenoord: W.Buuron, H. van Ham, Jac. Edelbloed, H. Heeren en Ant. van Boxel, NAC: J. Mulders, Ton Lokhof,, G. de Bruijn en van Kampenhout, Willem II: J. Beijsterveld, PSV: G. Dijkstra en W. Jansen, RBC: P. Wesel en de twee enige vertegenwoordigers van amateurclubs: W. Kemps van Oirschot Vooruit en Johan Akkerman van Dussense Boys. Ook op woensdag 9 maart 1977 is Johan weer van de partij voor een selectiewedstrijd op het veld van DEVO te Bosschenhoofd. Z’n optreden in deze vertegenwoordigde elftallen levert Johan een invitatie op van NAC Breda om zich daar bij de jeugdafdeling te scharen, maar dat komt er uiteindelijk niet van.

Trainer/speler van Leo van Helvert krijgt de uitdagende taak om samen met elftalleider en jeugdtrainer Hans Sagt (Tzn), de zo talentrijke jeugdspelers uit het succesrijke A-junioren elftal in te gaan passen in de selectie. Deze jonge groep van spelers moet de basis gaan vormen voor een vernieuwd 1ste elftal dat Dussense Boys ná het vijftig jaar bestaan een nieuwe succesvolle periode moet gaan bezorgen en weer moet terugbrengen naar het niveau van de 60’r jaren. Vol vertrouwen begint men aan die klus, die heel wat moeilijker blijkt dan gedacht.