EN WEER TREKKEN DE BOYS AAN ’T LANGSTE EIND.
Verdiend of niet. Feit blijft dat ook de eerste confrontatie tussen Dussense Boys en Be Ready op 4e klas niveau voor de thuisclub drie punten opleverde. Het werd een derby zoals de laatste jaren vaak het geval was: strijdend op het scherpst van de snede, maar weinig goed voetbal.
Dit bleek ook wel uit het feit dat scheidsrechter van dienst Onink uit het Gelderse Rijswijk maar liefst negenmaal geel en éénmaal rood trok in een confrontatie die nooit echt over de schreef ging. Voor rust zagen de honderden toeschouwers nauwelijks kansen. Tegen de rust poeierde de weer in de hoofdmacht van de geel-zwarten teruggekeerde John Matheusen een venijnig schot op doel dat door de uitblinkende doelman Marrien van den Heuvel bekwaam werd gepareerd. Dat was dan ook het enige wapenfeit voor de pauze.
Tijdens de thee wisselde trainer Jerôme Ceton de naar een tweede gele kaart solliciterende Mark Smit voor Jesse Vos. Door de in China verblijvende Rob van Os was André Segeren aanvankelijk in de spits geposteerd. Vos nam de plaats van Segeren in, terwijl laatstgenoemde een linie zakte, hetgeen het spel van de Boys wel ten goede kwam. Ook werd na 10 minuten in de tweede helft Jordy van den Oudenrijn vervangen door Bart de Rade. En toen 5 minuten later Jeremy Moonen een op maat gesneden voorzet perfect op z’n hoofd liet vallen, waardoor de bal afgemeten over de iets te ver voor zijn doel staande Be Ready-goalie viel, ontplofte Dussen.
Maar daarmee was de wedstrijd nog lang niet gespeeld. De geel-zwarten hadden overduidelijk geen zin in de zoveelste nederlaag in Dussen in de afgelopen jaren. Hun laatste overwinning dateert namelijk uit 2003 en de Hankenaren speelden vanaf dat moment va-banque om die frustratie uit te wissen. Uit scrimmages ontstonden er ook wel wat kansen, maar als er al eens een bal doorkwam stond doelman Marrien van den Heuvel als een rots in de branding om de overwinning over de streep te trekken. Met name een redding op een vrije trap van John Mateusen, die hij op katachtige wijze uit de kruising ranselde, mocht er zijn.
Maar niet alleen de Dussense doelman, het hele team verdiende deze middag een pluim voor de onverzettelijkheid en de over-mijn-lijk mentaliteit die men tentoonspreidde. Toen de arbiter van dienst na bijna 10 minuten blessuretijd voor de laatste maal op z’n fluit blies, was de vreugde in het Dussense kamp dan ook enorm, terwijl de teleurstelling aan Hankse zijde begrijpelijk was.
Desondanks werd de 3e helft weer in een overvolle kantine in gezamenlijkheid gevierd. En zo hoort het ook.
D-Jeugd maakte voor begin van wedstrijd een rondje om het veld (kampioenschap):
