DUSSEN JUICHT TE VROEG. Toen het rustsignaal aanbrak gingen de spelers van Dussense Boys al haast in de polonaise naar de kleedkamer voor de tussentijdse versnapering. Het scorebord vermeldde op dat moment een 3-0 voorsprong voor de thuisclub. Geen vuiltje aan de lucht, zou je zeggen.
En het moet gezegd, aanvallend zag het er de eerste helft best aardig uit. Met name met de snelheid voorin van Bart de Rade, Rob van Os en Andé Segeren had het bezoekende Raamsdonk de grootste moeite. Eerst was het Segeren die na 10 minuten na goed voorbereidend werk van De Rade het eerste doelpunt voor z’n rekening nam en ook het tweede doelpunt schreef Segeren na een half uur op zijn conto. En toen zo’n vijf minuten voor de pauze Bart de Rade de 3-0 aantekende, dachten de Dussenaren de buit binnen te hebben.
Aanvallend mocht het de eerste helft dan wel aardig in elkaar steken, verdedigend liet men ook toen al de nodige steekjes vallen. Het was aan het attent keepen van Marrien van den Heuvel te danken, dat dit zonder kleerscheuren gebeurde. De mannen van oud-Dussense Boys trainer Eugène van der Heijden waren echter niet van plan zich zonder slag of stoot naar de slachtbank te laten leiden, terwijl Dussense Boys dacht de 2e helft freewheelend te kunnen afhandelen.
Met veel meer inzet en gedrevenheid begon Raamsdonk aan de 2e helft. En toen na 10 minuten Jeroen Landman zijn 2e gele kaart incasseerde en de thuisclub tot een tiental werd gereduceerd en de toegekende vrije trap buiten de 16, via de muur achter Marrien van den Heuvel verdween, roken de bezoekers bloed. Na 70 minuten werd de Raamsdonkse werklust beloond en stond de 3-2 op het scorebord en 10 minuten voor tijd zelfs de gelijkmaker. Bart de Rade had overigens in die periode nog wel de pech dat zijn pegel op de paal belandde.
Maar het werd helemaal billenknijpen voor de Boys toen Werner Segeren 5 minuten daarna eveneens zijn 2e gele kaart incasseerde en er nog maar 9 Dussenaren in het veld stonden. Raamsdonk bleek echter niet bij machte om dit in de slotfase uit te buiten en de volle winst mee naar de overkant van de Bergse Maas te nemen. Het is te hopen dat de Boys, met het oog op de komende wedstrijd uit bij Irene ’58 in Den Hout, hier toch wel van leren dat een wedstrijd 90 minuten duurt en dat je dan ook 90 minuten keihard moet werken, geconcentreerd moet voetballen en zuinig met balbezit moet omgaan. Want zondag werden overduidelijk twee punten weggegooid.
